Bokt.nl

Citaat:

11-10-07
CAN YOU CHANGE YOUR DESTINY?
De motor word gestart en haar vader stuurt de trouwe Zafira het parkeerterrein af. Marissa draait zich om om te kijken of de tas met boodschappen nog goed ligt. Hierna keert ze terug naar de normale zitpositie en bevestigt haar gordel. Even is het stil en de paars-bruine Opel glijdt geruisloos de rustige 's Gravenweg af. Aan weerszijden staan grote huizen en Marissa droomt van een groot landhuis met stallen, weides, bakken en paddocks. Het liefst met haar lieveling Twanko erbij natuurlijk. En Gentle. En .. -
'Heb je je toets filosofie al terug?' verbreekt haar vader de stilte. Marissa zucht en schudt haar hoofd. Al snel denkt ze aan de toets van gister en allerlei gedachten die daarmee te maken hadden, betreden haar hersenen.
'Weet je, pap. Je kunt niet bepalen wie je bent' zegt ze uiteindelijk. Helemaal logisch vind ze het niet klinken, maar precies te verwoorden wat ze bedoelt is moeilijk. Haar vader knikt.
'Dat is waar'. Marissa's hersenen draaien op volle filosofische toeren.
'Ik ben Surinaams en rij nu al zo'n 6 jaar paard. Ik zit op het Libanon. Als ik 'Klaartje de Boer' had geheten, dan zou ik heel anders zijn. Zou ik dan ook paardrijden en op het Libanon zitten?' Marissa fronst haar wenkbrauwen.
'Weet je, volgens mij kun je je lot niet veranderen. Misschien is er een soort lijst met mijn volledige leven erop. Wat ik doe, wat ik zeg. Wat er dan gebeurt en vooral: Waarom het gebeurt.' Haar vader lacht.
'Dat denk ik niet, hoor. Volgens mij kun je je lot wel degelijk bepalen en veranderen'. Marissa is even stil en bedenkt dat ze het alles behalve eens is met haar vader.
'Volgens mij kun je je lot helemaal niet veranderen. Als er op die lijst staat dat ik later psychologe word, dan zal ik dat hoe dan ook worden. De wegen er naar toe en de manieren waarop kan ik wellicht zelf bepalen, al betwijfel ik dat, maar mijn lot - psychologe - niet.' 'Ik geloof ook dat alles een reden heeft' gaat ze verder. 'En dan heb ik het niet alleen over grote dingen in het leven, ook over de kleine. Weet je nog die roze trui met parapluutjes van de Only? Die moest ik kopen zodat het bij m'n roze/zwarte AllStars past' zegt ze glimlachend. Haar vader schudt zijn hoofd. Wat die dochter van hem allemaal bazelt. Marissa staart voor zich uit. Over dit soort dingen denkt ze zo vaak na, maar als ze het uitspreekt klinkt het niet bepaald 'waar'. Haar gedachten brengen haar naar de manege. 'Je beloning staat altijd gelijk aan je daad' brengt ze dan uit.
'Hoe kom je daar zo op?' vraagt haar vader, terwijl hij de W. H. straat instuurt. 'Mijn paardenverleden bijvoorbeeld. Toen ik nog op HCH reed, deed ik altijd m'n ding, ook al had ik een hekel aan al die meisjes die daar rondliepen. Het leek me altijd geweldig om op een manege te rijden, waar iedereen welkom was en waar iedereen zichzelf kon zijn. Een manege zonder arrogante Wellantrutjes. Een manege waar ik werkte en werd gewaardeerd. Nu, 6 jaar later, rij ik al ruim 3 jaar op zo'n manege; Ik werk er, geef er af en toe les, word gewaardeerd en heb een fantastisch team vriendinnen, HetZaterdagmiddagTeam. Ik organiseer Spelletjesmiddagen en binnekort doen we een Halloweenavond. Ik heb dus gekregen wat ik wilde, ik ben beloond voor mijn daden'. Inmiddels werd de Zafira voor het huis geparkeerd en stapten vader en dochter uit. Marissa was uitgesproken. Slechts
één zin bleef er over; Can you change your destiny?