
maar ze is er weer, dus ik ga naar iris, ajuuuus
Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola










wat raar dat hij je nu opeens niet meer accepteerd zoals je bent
Hopenlijk kan je het nog goed met hem praten en komt alles weer goed.
IsabelvS schreef:Oh kom op hij kan dat dan heus wel, ik twijfel echt niet aan stal t'Reelaer, zij zouden toch wel weten dat wat het beste voor hun paardjes is.
Misschien vindt hij het ook wel super leuk bijvoorbeeld en kan hij het fysiek ook nog wel aan, dan is het toch leuk voor hem als hij mee kan.
Ik had dat blauwe oog omdat ik van Kristal gevallen was zondag avond.
Ja logisch dat ik geen foto's van de andere JT hebof bedoel je dat niet.













Bzoem schreef:pff ben op een derde gestopt geloof ik met dat engelse gedicht. duurde me te lang
hier mag t wel meer regenen, heeft t vanmorgen wel gedaan maar er liggen nog steeds restjes duif op de tuintafel. weet niet wat er gebeurd is dit weekend want was niet thuis maar ik ga t niet vrijwillig opruimen eigenlijk.
en meer regen past bij mijn humeur. somber, wisselvallig met hier en daar een bui.
weet niet zo goed wat ik er mee aan moet en jullie kunnen misschien een beetje online steun geven ofzo. a.s. maandag zou ik 1 jaar en 8 maanden hebben met m'n vriend die dan ook jarig is. en afgelopen weken is best chaotisch geweest met vakanties en festivals en we hebben elkaar dan alleen gezien als we onwijs moe waren of druk bezig. helaas nog een meningsverschil gehad door 1 of andere meid. dat is gelukkig nu goed uitgepraat. alleen de grootste klap kwam toen hij gisteravond wilde praten en besloten had dat onze persoonlijkheden soms te veel botsen en hij dus niet meer verder wil. terwijl we echt plannen hadden voor de toekomst enzo. en blijkbaar heb ik hem dus zo kunnen irriteren met mijn fijne karakter soms dat hij liever nu vrienden wilt worden voor we met ruzie uit elkaar zouden gaan. ik kan het nog amper beseffen wat hij allemaal zo weg wilt gooien. ik weet ook dat het niet altijd vlekkeloos verliep maar we hadden zo'n klik samen. na 2 uur praten had ik besloten het op te geven toen hij zei dat hij echt alles zo kon achterlaten en weg kon lopen. toen me nog zeggen dat hij mij niets kwalijk nam (en dat maakte mij heel kwaad, aangezien ik toch soort van de oorzaak ben of niet?) en uiteindelijk gaf hij toe aan die ene procent die hem nog liet twijfelen en zien we elkaar nu niet meer tot 4 september. dan geeft hij namelijk een verjaardagsfeest en beslissen we dan definitief of het over is.. of dat we echt doorgaan. maar dan moet ik sowieso m'n kamer compleet uitmesten en zorgen dat hij zich welkom voelt, want dat is een flinke scheut in de emmer geweest. wat dus heel raar is, want nu heb ik een kleine 3 weken om weer mezelf te worden zonder hem en hem te bewijzen dat ik geen belemmering voor hem hoef te zijn. terwijl hij eerst dacht dat ik in 3 maanden dat niet zou kunnen aantonen.
argh adhd + adhd is lastig, want je weet dat je allebei maar beperkt kan veranderen en dat dat heel veel moeite kost. maar ik wil het nu gewoon niet opgeven, ook al weet ik dat hij eigenlijk al z'n besluit genomen had.
oke sorry dat ik dit met jullie deel maar ik kan het even niet ergens anders kwijt omdat ik nog niet wil dat onze vrienden er van af weten en hier komen ze nooit XD
Misschien is die afstand die jullie nou even van elkaar houden juist wel goed om allebei na te denken... En gewoon jezelf blijven hoor! En wat afleiding zoeken enz.... 