Bokt.nl

Mijn eerste verhaal is sinds kort af en dus ben ik alweer aan een tweede begonnen. Jullie hebben de eer te bepalen of ik verder moet schrijven of niet. Enjoy!

Citaat:

Voorlopige titel: 'Vakantie zonder grenzen'
Helemaal overdonderd loopt Sterre de trap op. Niet te geloven dat haar ouders hebben toegestemd. Hier had ze al zo lang op gewacht en eindelijk ging het gebeuren: zonder ouders op vakantie. Heerlijk een weekje naar Istanbul. Weg van alles, Weg van haar drukke Nederlandse leventje. Wat had ze daar zin in! Ze ploft neer op de rode Ikea bank in haar kamer en kijkt uit het raam. Het regent en de lucht is grauw. Typisch Nederlands weer, zucht ze. Zelf is ze in de zomer geboren en ze voelt zich dan ook echt een zomerkind. Istanbul in de maand juli is dus perfect. 'Lekker bruin worden' hoort ze haar vriendin Fleur in gedachten zeggen. Inwendig moet Sterre lachen als ze het gezicht van Fleur weer voor zich ziet. Die is ook altijd bezig met bruin worden, bedenkt ze. Haar beste vriendin Sarah heeft daar totaal geen last van, aangezien deze al een prachtige bruine huid bezit. Stiekem is Sterre best jaloers, maar ze kan zich niet voorstellen hoe jaloers Fleur dan wel niet moet zijn met haar eeuwige obsessie. Ze besluit eens te informeren of haar vakantievriendinnen er al klaar voor zijn en tast naar haar mobieltje. Normaliter heeft ze haar mobiel altijd in haar broekzak zitten, maar dit keer blijkbaar niet. Waar heeft ze dat ding nou gelaten? Zoekend kijkt ze haar kamer rond en bedenkt dat haar moeder vast wel weet waar ze de Ladyphone heeft gelaten.
'Mam! Weet jij waar m'n telefoon is?' roept ze naar beneden. Haar moeder is even stil maar antwoordt dan dat ze deze niet heeft gezien.
'Sorry, meis'zegt ze en gaat dan door met koken. Sterre begint nerveus te worden. Wat als ' ie gestolen is? Dat is Fleur laatst ook gebeurd, weet ze nog. Daar gaat haar goede bui. Ze rent door het huis en opent alle laden, maar nog steeds geen mobiel. Ze kon dat ding toch niet zomaar kwijt zijn? Dan schiet haar iets te binnen en ze sprint naar boven.
'MITCHEL!' schreeuwt ze op de trap. Ze bonkt op de deur van haar broertje's kamer en kan zich nauwlijks bedwingen. Waarom moet dat kind het altijd weer verpesten?
'Mitchel als je die deur nu niet...-' begint ze. Ze hoort gestommel en legt haar oor tegen de deur. Zo te horen verborg haar broertje iets.
'Ja?' antwoordt hij even later poeslief.
'Heb jij m'n mobieltje?' Sterre is woedend. Kan dat kind dan nooit van haar spullen afblijven?
'Bedoel je deze?' vraagt Michel wijzend naar een roze Ladyphone op z'n bed. Sterre stormt de kamer binnen en gritst haar eigendom van het bed.
'Vanaf nu laat je me met rust. BEGREPEN?' en met die woorden gezegd te hebben loopt ze weer naar haar eigen kamer. Rotkind, denkt ze. Ze toetst het nummer van Sarah in en voelt haar vervelende bui weer verdwijnen. Haar hersens maken plaats voor vakantiegedachten en voor ze het weet is ze een uur in gesprek met haar vriendin met wie ze volgende maand vertrekt. Het is haar moeder die een eind aan het watervalgesprek maakt.
'Sterre, Mitchel; Eten!' roept ze van onder aan de trap. Sterre beindigt haar gesprek en besluit na het eten direct te kijken wat er 18 juli allemaal meegaat. Waarschijnlijk moet ze nog een heleboel kopen; een bikini, shirtjes. Helemaal blj begint ze aan haar spaghetti en vangt de blik van haar moeder op.
'Je hebt er zin in, niet?' glimlacht ze en trots bekijkt ze haar dochter, die inmiddels alweer langer is dan zijzelf.
'Passen jullie wel goed op elkaar? Ik wil niet dat er iets gebeurt en met al die opgeschoten jongens...-' begint ze. Sterre slikt een hap weg en zegt met een onderdrukte grijns dat het heus wel goed komt. Bovendien hebben ze Maya en die heeft de zwarte band. Er kan hun dus niks gebeuren. Helemaal gerust gesteld is haar moeder niet, maar voor nu is ze er vanaf, ziet Sterre.
'Hebben we een toetje?' vraagt Michel met een bord alsof hij het niet eens heeft aangeraakt. Sterre kijkt geergerd.
'Eerst je bord leeg, hoor' antwoordt ze.
'Je bent m'n moeder niet!' roept haar broertje verontwaardigd.
'Ophouden. Sterre, bemoei je er niet mee. Mitchel, eet je bord leeg' maakt hun moeder een eind aan het geruzie.
Na het eten zondigt Sterre zich weer af en vertrekt naar haar kamer op de zolder. Ze gooit haar kledingkast open en besluit nu alvast te kijken wat er meegaat en wat niet. Met een wit shirtje in haar hand staart ze naar buiten. In gedachten zit Sterre al in Istanbul..