Aangezien Latijn toch niet wil, maar even een verslagje dan 
Goed, gisterochtend om een uur of 8 stond ik naast mijn bed. Aangekleed, gegeten, beltegoed gehaald (via internet, want de winkels waren natuurlijk dicht kwam ik toen achter 
) en toen halsoverkop door mijn ouders naar het station gebracht. Mijn ouders moesten iets eerder weg als ik op het station moest zijn, dus ik moest nog ongeveer een half uur wachten op het station (maargoed, ik had iig geen last van een fiets op het station dus ze konden me overal weer vandaan halen). Hele groepen festivalgangers verzamelden zich daar, en ik stond daar zielig in m'n eentje. Volgens mij had niemand het idee dat ik ook misschien wel naar Dauwpop zou gaan. Goed, in de trein gezeten zat ik in de coupe met een paar eind-twintigers die klonken alsof ze al behoorlijk wat ingedronken hadden, maar volgens mij was dat gewoon hun puberale karakter (wel gezellig 
). Eenmaal op het station van Nijverdal aangekomen de massa gevolgd op weg naar de festivalbussen. Ik wist nog net een zitplekje te bemachtigen.
Om kwart voor 11 stond ik natuurlijk al bij de ingang, terwijl we om 11 uur af hadden gesproken. Ik ging dus maar bij het bordje 'Press guests ->' staan, redelijk herkenbaar dacht ik zo. Na een minuut of 10 wachten kwamen daar dan ook mijn mededauwpoppers aan. 
Huppa, naar de entree, waar de rest nog inverwarring was of ze niet eerst naar de kassa moesten ('Neehee, jullie hebben toch al een kaartje!') en waar we deze keer niet gefouilleerd werden. Eigenlijk had ik dus wel een heel lunchpakket mee kunnen nemen, die ik netjes volgens de regels had thuisgelaten.
Eenmaal binnen sloot ik mij direct aan bij de rij voor de muntjes, terwijl de rest (voor hun de 1e keer) nog een beetje verdwaasd stond rond te kijken). Even een rondje over het terrein gedaan, winkeltje hier, barretje daar, verschillende podia langs... En toen vertrokken we maar naar de mainstage, waar de dag zou worden geopend door Alain Clark. Opzich een naam die je op Dauwpop niet zou verwachten, maar het was lekker om de dag mee te beginnen. Rustig aan, beetje meedeinen en zingen (en me mateloos ergeren aan zijn irritante achtergrondzanger), heerlijk 
Het was wel te merken dat het ochtend was, want heel geweldig kwam het publiek nog niet mee.
Toen maar even wat drinken wezen halen, terwijl anderen even ons plekje middenvooraan bezet hielden, want de volgende artiest was Moke. Die waren goeed 
Mijn mede-dauwpoppers vonden dat ze een 'soort van saaiheid' uitstraalden, but who cares, ik ging daar als enige lekker uit mijn dak 
(Oh, en de toetsenist is leuk en de gitarist is een beetje een rare kwast naar mijn mening)
Toen alweer blijven staan, want Krezip kwam. Ik verbaasde me keer op keer dat zij de 3FM Award voor beste live-act niet gewonnen hadden, wat een show zeg! Vooral Jacqueline had veel contact met het publiek en ze verrasten ons steeds weer (stoppen, doorgaan, het podium verlaten, terugkomen en een pianonummer inzetten...). Het was daarna al weer midden op de middag, dus ging ik maar even een bakje fruit halen bij de vitaminebar, terwijl de anderen om zich heen stonden te kijken omdat ze niet wisten wat ze wilden. Toen ik een bakje fruit op had en iedereen naar de wc was geweest, gingen we op naar VanVelzen. We waren natuurlijk net iets te laat en de hele tent stond al vol. Een vriendin die mee was zit echter in een rolstoel, en mocht dus op het speciale rolstoelpodium. Dus vanaf daar de show gezien. Je kon het inderdaad goed zien, maar o wat baalde ik dat ik niet midden in het publiek stond. Hij was echt geweldig en had zooo'n gevoel voor humor. Hij kreeg het publiek zo ver om in totale stilte een dansje (in de maat!) te doen op 'Baby get higher' bijvoorbeeld, en nog een wedstrijdje meezingen van kant A tegen kant B etc. VanVelzen staat dus op mijn lijstje voor een herhaling 
Daarna kwam Racoon, waar iedereen heel veel van verwachte, maar die ik wel eens beter gezien heb.. nah, ik was niet overtuigd. 
Al met al toch gewoon meegeblehrd, al duurde een uur toen toch wel lang (maar de rest had het wel naar hun zin, dus maar gezellig gebleven, beetje geven en nemen toch ). Ondertussen waren buiten de hoosbuien losgebarsten, maar toen ze klaar waren met spelen was het weer droog. Het was al een uur of half 7 dus tijd om een warme hap te halen: een broodje kroket. Gewapend met onze vuilniszakken zochten we op het hoofdterrein een plekje om te zitten, ik kon echt niet meer Toen in een flits nog een bokker gezien, die mij niet zag en uiteindelijk was ik het zitten wel zat. Nog een rondje gemaakt langs de winkeltjes, die me deze keer wat tegenvielen, en wat beter gesnuffeld op zoek naar een leuk souvenirtje. Uiteindelijk stonden we onverrichterzake midden in het terrein. De rest wist niet wat 'ie wilde, terwijl ik al een hele tijd duidelijk probeerde te maken dat ik naar Vive la fete wilde, maar de rest mij niet echt wilde laten gaan. Toen eerst nog maar weer richting de muntjesbalie en daar nog een stukje Plork en de aannemers meegepakt. Nou, eindelijk op weg naar Vive la fete dan. Maar buiten de tent blijven staan, omdat de bas daar wel abnormaal hard stond (en de tent stond vol), maar toch op een plek met goed uitzicht op het podium. Ik was duidelijk de enige die het leuk vond, dus de rest ging maar drinken halen en ik bleef daar even rondhangen.
En toen.. was het tijd voor de afsluiter van de dag. Saybia dus. Of beter gezegd Saai-bia. Dat viel even tegen.. Weinig gezang, veel onnodig aanelkaar geplak van halve nummers met ellenlange gitaar'solo's' waardoor iedereen verveeld om zich heen stond te kijken. Oh, en voordat ze begonnen hadden ze nog een technische storing gehad waardoor het uitliep en mijn mede-dauwpoppers weer naar het rolstoelpodium waren vertrokken. Ik hield stug vol en probeerde overeind te blijven met een menigte dronken kerels achter me. Nouja, toen begonnen ze dus en was het saai, en het publiek kwam alleen even mee toen ze I Surrender speelden. Toen weer dat ellenlange getreuzel, en het was alweer kwart voor 10 (om 10 uur zouden de eerste ouders van huis weg rijden om mijn mede-dauwpoppers op te halen). Dus ik vertrok naar het rolstoelpodium. Eenmaal daar aangekomen, gingen ze steeds meer nummers spelen en werd het publiek ook fanatiek. Dus ik balen natuurlijk 
Om kwart over 10, toen het nog niet afgelopen was door die technische storing, toch maar naar huis gegaan. Ondertussen had ik besloten om maar met een vriendin mee te rijden en me daar te laten ophalen, want in het donker in m'n eentje met het OV met dronken festivalgangers zag ik toch niet zitten Na een kwartiertje de weg af wandelen hadden we eindelijk de ouders van die vriendin gevonden en gingen we terug naar huis. In de auto nog even nagepraat en het bleek dat ik ze weereens ontzettend had verrast met mijn enthousiastheid (en zij mij met hun passiefheid, maar dat heb ik niet gezegd ), aangezien ik normaal de meest serieuze ben en nu dus niet, waarop ik zoiets had van 'Ja maar ik laat mijn dag niet verpesten door een stelletje passievelingen, ik bouw m'n eigen feestje wel'. Thuis nog wat gedronken en toen m'n bed ingedoken, waar ik helaas vanochtend om 8 uur alweer uitrolde..
Goed, samengevat, voor degenen die dit toch redelijk lange verslag niet willen lezen. De dag was geslaagd, ondanks dat het misschien niet de ultieme mede-dauwpoppers voor mij waren, en volgend jaar ga ik gewoon weer
Oh, en ik heb nu ontzettende spierpijn in m'n kuiten van het staan, dus dat wordt nog leuk vanmiddag..
Geplaatst: 30-04-08 14:24 
