Ponyclub het Lamoen meeting 3
En het was eindelijk zover, er stond een Lamoenbokker aan deze kant van de Wereld. Om 12.35 haalde m'n broer (de chaffeur) en ik Annemarie op van het station, die had al een treinreis van drie uur achter de rug. Het regende, en waarom ook niet?, keihard. De lucht was heel grijs en het waaide, tja, ook niet zo'n beetje. Uhh... we hadden de optie cakebakken nog openstaan.
Gelukkig werd het, nadat we in de storm naar het dorp waren gefietst voor een buskaart voor Annemarie en scheermesjes voor Fenn en we wat gegeten hadden, weer een beetje droger. Sterker nog er trokken wat wolkjes weg en de zon ging een klein beetje haar best doen te schijnen. Annemarie en ik stapten dapper op de fiets. Op naar Mazzeltje.
Eenmaal daar aangekomen, na een barre fietstocht met tegenwind, stond Mazzeltje zijn eigen lieve zelf te wezen in stal. Typte ik lief? Ik bedoelde natuurlijk eigenwijze zelf, zucht
Omdat de zon weer scheen konden we Mazzel aan de balie poetsen. Ik bedacht dat we wel tijd hadden en pakte er een rosborstel bij, er vlogen dus enorme plukken mazzelhaar van Mazzel af. We konden ons uitleven met de borstels. Daarna mikten we een zadel op z'n rug, hoofdstel in, cappen mee en op naar de buitenbak. Die was heel goed te doen namelijk. De zon scheen en Annemarie zocht de plekjes uit om foto's te maken. Terwijl ik Mazzel aan het werk zetten, of Mazzel mij. We hadden wat ruzie, het zal eens niet zo zijn, maakte Annemarie filmpjes en foto's (die volgen denk nog wel). Uiteindelijk ging er heus wel iets goed.
Daarna was Mazzel bezweet en ging Annemarie lekker uitstappen. Eerst een paar rondjes op het eigenwijze beest door de bak en toen de Laan op en af. Naar buiten, op de rug van lieve (toen uiteindelijk wel ja
) Mazzel. Nu maakte ik de foto's. Daarna terug naar stal, die even uitmesten, voer klaar zetten en Mazzel kon weer z'n stalletje in.
Wij gingen verder naar manege Smit, waar ik de afgelopen vier jaar gereden heb. Het was vlak voor het begin van de les, dus nadat ik alle paardjes had voorgesteld ben ik paarden gaan poetsen en heb ik mensen helpen opstappen. Daarna zeiden we Aad en Yvon weer gedag. We gingen naar het strand. Annemarie had de keuze: via het bos naar het strand, of via het strand naar het strand en koos de eerste optie. Alleen tja, alsof ik de weg daar weet? Nee, dus we belandden ergens midden in het bos en liepen met een prachtige omweg naar het strand. Daar vond ik dat we wel weer een andere strandopgang opkonden, voor een mooier uitzicht, en vond Annemaries camera het wel weer genoeg. We vonden de weg ook niet op de terug weg en uiteindelijk kwamen we ietsjes te laat bij de fietsen aan. Dus moesten we heel hard terug fietsen om het eten nog te halen. We zijn denk wel zes kilo afgevallen. 
Na het eten, pasta gorgonzola, kleedden we ons om en gingen we, wederom op de fiets, naar Iris. Daar zaten we nog even op de bank te kletsen en toen liepen we naar de bushalte. We pakten de bus naar Leiden. Daarna liepen we naar het Trianon theater om de kaartjes op te halen. Mochten we nog niet naar binnen. Dus liepen we weer terug naar de Mac voor een Sunday (in mijn geval), een Brownie (in Annemaries geval) en een Donut (dat was Iris). Verdorie die zes kilo er weer aan
Vervolgens gingen we lopend terug naar het Trianon Theater, maar omdat het weer erg vroeg was besloten we nog even een rondje om te lopen. Toen kwamen we alsnog lekker op tijd bij de bios aan. Maar we hadden wel goede plekjes. De film startte. Ik verklap geen eindes, maar hij was goed
Wel lekker bloederig, op de goede momenten je ogen dicht houden dus
Het hele sfeertje was heel erg gaaf en Johnny zong verrassend goed.
Napratend over de film liepen we weer terug richting het station waar de broer van Iris (onze taxi) klaar stond. We stapten in en waren rond een uur of twaalf thuis. Half één lagen we in ons bedje en om één uur sliepen we zo'n beetje
zz
Om zeven uur ging het wekkertje weer
Annemarie en ik mikten wat spullen in onze tas en kleedden ons een beetje moe aan toen de deurbel opeens ging. Iris was eral en we zaten net aan ons ontbijt
. Vlug wat naar binnen gegooid en toen maar met Iris mee. Het was maar goed dat die optijd was, want in plaats van 8.05 ging de trein 7.53. Drie uur treinen verder waren we in Almelo. Waar de moeder van Annemarie ons ophaalde om eerst even langs Annemarie te gaan. Die kon wat spullen pakken en we konden wat drinken. Daarna op naar het Lamoen. Daar was het een beetje Hectisch, want Tieneke wist niet wat we gingen doen. Helaas had Fiona geen ijzers, dus die kon niet mee. Marianne claimde Toontje al dus moesten Annemarie en Iris allebei iets anders dan hun favoriet kiezen. De indeling werd als volgt:
Mariane op Toontje
Annemarie op Jackey
Iris op Punky
Fenna op Mirthe
We poetsten de pony's, waar zelfs bij Mirthe al enorm veel haar af kwam, moet je nagaan hoe Toontje er aan toe was
Daarna zadelden we ze, Toontje kreeg Mariannes stoere zadel op en Jacky die van Marianes zusje. We konden op weg. Onze route:
Citaat:
Bij de kruising rechts - Drafje -, Villapad (die noemen we toch zo? Richting vijfsprong in elk geval), koeienpad - in Stap en gedeeltelijk Draf - , Kronkelpaadje -In stap, af en toe een drafpas- , langs de kuil , Km-pad -een iets hardere gallop dan gepland- , snelwegpad -rustig drafje-. Annemarie en Marianne alvast richting huis, Fenna en Iris nog even rechtdoor voor een handgallopje, Fenna en Iris weer een kort handgallopje en drafje terug om Marianne en Annemarie in te halen, en terug naar Lamoen.
Het rijden zelf ging redelijk relaxt, vooral Toontje had er zin in. (Toontje stapte KEIHARD door) Mirthe hield hem aardig bij en Punky sjokte lekker mee. Jackey had er alleen iets minder zin in. Behalve als we een drafje deden, dan deed Jackey enthousiast mee. Op het kronkelpaadje lag nog een boom, wat een harstikke artestieke route opleverde en stopte Mirthe soms nogal abrupt in draf als er iets engs was. Sorry nog daarvoor
Het gallopje op het km-pad, waar we eerst nog een stuk gestapt hadden, wilden we niet zo snel maken. Alleen vonden de pony's het nodig toch wat vlotter te gaan. We spraken af dat Iris en Marianne eerst even voorop gingen, alleen vonden Jacky en Mirthe allebei de start wat te langzaam (Jacky ging gewoon alvast en Mirthe ging een beetje hupsen) en ook Punky ging vrij hard. Ik had het idee dat er geen rem meer opzat, behalve dan bij Toontje. Uiteindelijk kwam ik voorop terecht en kon ik Mirthe terug nemen, want verder was het wel beheerst- er zat een stuur op zeg maar. Toen ook Toon zich weer bij ons had gevoegd stapten we lekker verder aan ons, toch al continu lange teugeltje. Op het snelwegpad werden de pony's eerst wat onrustig, maar toen ze wat kalmer waren konden we nog een fijn drafje doen. Daarna wilde ik nog graag een langzaam handgallopje doen (die zijn gewoon zo fijn) en speciaal daarvoor splitsten we even. Dat was echt een fijn gallopje
Mirthe en Punky gedroegen zich keurig. We deden ook nog een heel net gedeeltje draf en ik wilde nog even snel draven. We vlogen dus even over dat pad heen. Kicken. Daarna reden we aan een lang teugeltje met hier en daar een klein drafje (ook aan die lange teugel) terug naar Mariane en Annemarie die verstoppertje speelden. Vervolgens terug naar stal. Mirthe moest weer meelopen, maar de rest kon afgezadeld. Al wilde ik het mooie zadel van Marianne nog wel proberen dus klom ik even op toon voor een rondje over de parkeerplaats. Jeetje dat zadel zit als een huis
(of als een uberlekkere stoel)
We reden ook nog even in de auto van Marianne mee om Wiets en de andere friezels te bewonderen. Wiets had er inderdaad een lekker buikje onderhangen, mooie dame
De andere twee waren ook super nieuwsgierig en we zaten even te knuffelen met ze. Vervolgens terug op het lamoen, in het zonnetje naar de lessen gekeken en gezellig gekletst. Daarna gegeten bij Annemarie, ook daar nog even zitten kleppen en om 8.49 namen we de trein terug naar deze kant van de wereld. We zwaaiden iedereen weer gedag en toen zaten Iris en ik weer drie uur lang in de trein