Bokt.nl

Juut schreef:

Gister vol goede zin richting manege gegaan
Kom ik daar, bleek ik niet ingedeeld te zijn in de les...ikke bijna huilen
Gelukkig kon ik toch meedoen, en ook op de quarter (tijdelijk) genoemd Happy.

Het is zo'n schatje, beestje had net een uur pauze gehad, maar was nog nat achter de oren. En toch meteen oortjes er op en komen kijken zogauw ik bij de staldeur blijf staan. Heel lief blijven kijken tijdens borstelen (ik hoop toch zo dat dat ook zo blijft! Veel manegepaarden hebben een gevoelige rug...) Af en toe eens met van die lieve grote ogen omkijken wat ik aan het doen ben...helemaal leuk Zadel er op; niks aan de hand. Het vertrouwen dat singelen hier rustig gebeurd is dus al wel opgebouwt.

Eenmaal er op werd het steeds leuker! Beestje reageerde geweldig op teugeldruk en op zithulpen. Dat laatste gaf wat miscommunicatie; volgens mij zit ik niet helemaal recht, en een engels zadel is geen westernzadel... Later gaf ik aan getwijfeld te hebben mijn eigen westernzadel mee te nemen, volgende keer moest ik dat toch eens doen. Maar goed, stap ging helemaal leuk, ik moest er aan denken mn voeten netjes ontspannen te laten hangen; 2 x ging Happy al in draf omdat ik teveel druk gaf. Maar teugel gehele tijd mooi in een boogje kunnen laten, ook toen er stelling binnenwaarts gevraagd werd.

Draf werd wat lastiger; Happy werd nogal voorwaarts van het lichtrijden, maar bij doorzitten moest ik teveel klemmen omdat peerdje zo hard door draafde. Ik kon ook niet teveel aan de teugel zitten, want dat gaf stress. Bijkomend liepen twee jonge paarden mee die af en toe net ongeleide projectielen waren. Maar met veel wendingen rijden kwam er wat meer rust in.

Na halverwege aan nog langere teugel gestapt te hebben durfde ik wat meer uit te proberen. En zowaar; er kwam iets uit wat ik herkende als spin Niet idioot hard, wel mooi rond, en ook nog eens mooi op beide teugels tegen de hals halthouden Daarna ook de stop geprobeerd. Een sliding kan paardje (nog) niet, maar er zaten een paar mooie stops bij.

Daarna werd het een beetje dolle boel; er moest vanuit stap aan gegallopeerd werden, en meteen terug in stap. Dit een paar keer achter elkaar, met gehele groep. Galop ging echt lomp, verzameling kreeg ik nauwelijks voor elkaar. Ook hoorde ik dat paardje echt had moeten wennen aan het mee lopen in een groep. Al met al was dit dus al netjes. Uiteindelijk heb ik er bij het einde van de les weer rust in gekregen, en was er zowaar een paar meter een ontspannen drafje voordat er uitgestapt moest worden

Conclusie; ik heb weer een lievelingspaardje op de manege (en ik rijd nog wel wat vaker mee )