Afgelopen week weer op Sultana gereden, gevraagd of ik een spoortje om mocht omdat ik in sommige oefeningen zoveel been en zweep nodig heb, íedere keer, dat het me slim leek om te vragen of ik mocht kijken of dat met een spoortje beter verloopt. Nou ik mocht met spoortje, en 1 keer aantikken was voldoende om het hele (communicatie?)probleem op te lossen. Scheelt een hoop gedoe en spanning en dat is het mij wel waard om er dan maar wel mee te rijden. Paard liep na het nodige losrijwerk weer heerlijk ontspannen en licht in de hand. Op 2 vingers te rijden en dat is echt een heerlijk gevoel. Ze moet nog wel iets meer zakken in de hals, helemaal vannuit de schoft zeg maar want dat laatste stukje lukt nog net niet. Maar de aanhouder wint, en we komen er vanzelf wel. En ondertussen is het gewoon genieten


Ondertussen is het bijna weer zaterdag, M wilde me op Bontje zetten dan kon ik verkleed en hij een grote rode veer op zijn kopstuk en dan kon ie helemaal door als circus paard. Maar naarmate de week vordert hoop ik toch gewoon op Sultana te mogen
