Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola



Op een gegeven moment dacht ik even dat het doorgestoken kaart was, maar dat bleek niet eens zo te zijn....

fysiotherapeute schreef:De volgende keer dat je op de manege komt, trek maar een paard uit de stal en zadel 'm op!

(Dat je het weet Annemarie, als je nog neigingen krijgt om op te stappen
) Net het geld overgemaakt en alles.


(en een knuffel van Jannette erbovenop
)
)
Hoe dat eruit zag kun je zelf wel bedenken.. de hele groep reed trouwens achter me, met Rosa en Lotte het dichtst bij, dus iedereen was getuige en flink geschrokken, totdat ze zagen dat ik stond te lachen en me geen pijn had gedaan en Jackey (deze week vooral Jakkie genoemd, waar ze weleens sacherijnig van werd) ook niet

). PZN liep er super ontspannen en doorgebogen (zeg je dat zo?) bij, ook Mirthe had haar momentjes van ontspanning en buiging, meestal als ik het zelf niet doorhad 


(noem eens een paar termen)
ik dacht al wel dat lex het aan zou kunnen
weet jij via wie dat geregeld is? erik of de handelaar waar dandy vandaan komt?
Was wel apart ja.....les met "publiek", kan me voorstellen dat je een beetje heel erg aan vakantie toe bent nu
maar ja, met Mirthe heb je lekker gereden toch? En....wonder boven wonder.....vandaag een buitenrit gedaan met meiden die Mirthe en co altijd mijden op zo'n moment....dit keer niet dus, Mirthe mee, Pris en Joey....geen stap verkeerd, zelf niet bij kleine stukjes crossen.


Hij denkt namelijk dat ie nog hengst is, dus hij ging piepen en stijgeren naar iedereen die aan hem kwam snuffelen. Uiteindelijk had hij Vosje uitgekozen als doelwit om achteraan te rennen, nou, probeer zo'n kleine donder maar eens te vangen die tussen zo'n kudde paarden aan het heen en weer rennen is. Uiteindelijk is het me gelukt, duurde wel even want ik moest heel erg uitkijken voor alle heen en weer draaiende paardenkonten 


Want zoals ik al zei, wij lessen niet zo vaak meer...om niet te zeggen nooit

dus afwachten maar. Voor het middageten lieten we de kids hun pony's vast even poetsen. Na het middageten kwam dan toch eindelijk de buurman met zijn eg, en toen die klaar was kon ik gaan staan lesgeven (nouja, het was meer opletten of alles goed ging en of de combinatie kind-pony wat was). Heb nog wel kaplaarzen aan moeten trekken!
Volgens mij (ik ben ook al in de war) gingen we 's avonds op buitenrit. Ik op Shera, want die was over. En inderdaad, het kilometerpad is heel lang als de kudde uit het zicht is verdwenen.. Shera en Bonita (die achter me reed, ik geloof met Bernike) hadden al zo lang gegaloppeerd dat we maar weer gingen stappen; het zijn en blijven oude omaatjes! Arme Shera, ze wilde zo graag achter de groep aan.. Maar eind goed al goed, op het moment dat ik Rosa wilde bellen om te vragen of ze al bij stal waren
zag ik ze staan en waren we weer herenigd!
iets wat ik nog nooit heb meegemaakt! Het waren ook zulke lieve kinderen
vandaar dat de trektocht voor mij ook gewoon een vakantie is) (maar dat terzijde).
maar wat vast wel leuk was. Ohja, ik had Stephanie nog gewaarschuwd dat ze Jackey vanaf het begin moest aanpakken en dat deed ze goed, Jackey heeft prima gesprongen. 
)
) kletsten over haar en mijn stage.
Ik vond het natuurlijk wel jammer dat ik niet op een paardje zat, maar ik het leek me ook wel fijn om rustig aan alle spullen te pakken die we bij de lunch nodig hadden, dus toen de groep uit het zicht was verdwenen begon ik daaraan, en Frederique hielp me daarbij. Op een gegeven moment kwam Jannette naar beneden gelopen! Ze zag er heel zomers uit en had een grote zonnebril op, maar dat was ook wel nodig, want het was aardig warm. We kletsten even en ze vertelde dat het al beter met haar ging; zij zou vanmiddag met mij richting de Holterberg rijden om de lunch te verzorgen voor de groep.
hadden verorberd, gingen we op weg. In de auto kletsten we een eind weg en eenmaal aangekomen op de Holterberg kwam de groep al gauw de camping opgedraaid; de paardjes werden afgezadeld, de emmers werden met water gevuld en de lunchpakketjes werden tevoorschijn gehaald
. Het was wel grappig voor Jannette om eindelijk eens te zien hoe het eraan toe gaat op zo'n lunch-op-locatie; daar is ze zelf natuurlijk nooit bij!
Lopend dus. Dat duurde nog wel 20 minuten en gelukkig mocht Mirthe in een box staan en kreeg ze wat brokjes. Wel bleef ze ontzettend zenuwachtig; in een box van 3 bij 3, zonder andere paarden in zicht, dat heeft ze nog nooit meegemaakt!
en maar kwaken, ik heb toen carousel met springen gecombineerd daar had ik ze stil mee
jammer dat een aantal zo'n stempel op je week drukt.
wel leuk om zo het wel en wee mee te krijgen. Best wel een opgaaf lijkt me, al die pubers een week onder de duim te houden
ik heb ze hooguit 2 uurtjes, en kan ze dan weer dumpen


), een kol in de vorm van australie en een heel dun wit streepje op zijn neus. Verder is het een pezige, hoekig gebouwde pony, niet uitzonderlijk mooi en wat aan de magere kant (was hij iig altijd).
Het is nu week 7, dus over twee weken zou hij dan komen. Als ie komt.
). Eerst gingen we de paardjes voeren. Voor degenen die niet weten hoe dat gaat zal ik het vertellen. We haalden eerst alle halsters op, daarna liepen we de wei in en ving ieder haar eigen paardje. Dan zocht ieder een plekje op, niet te dicht bij een andere pony maar ook weer niet te ver weg. Rosa en Elles (of ik) kwamen dan langs met de kruiwagen + brokkenton om elke pony een schep brokken te geven. Vervolgens was het wachten, en dat betekent lekker in het gras gaan zitten, of je pony als hangplek gebruiken en kijken/luisteren naar hoe die zijn/haar brokjes verorbert

)
) waar de helft van de groep, met de bestelling van de andere helft, al gauw richting de Mac vertrok! Ook ik had een bestelling opgegeven gekregen, te weten een zakje honingdrop en een doosje tampons, die ik ging halen bij het pompstation. Ook belangrijk!

) onderlaag. Nienke deed op onnavolgbare manier een aapje na en zat helemaal bovenop. En het ging goed! Foto's volgen 


Dus we draafden aan en ik ging algauw over in galop.. en toen was ik even helemaal gelukkig! Ik hoefde alleen maar 'toe maar' te fluisteren en daar ging Jupi. Zwaaien naar de mensen die langsliepen. Het was of ik vloog, ik hoorde niks, want de wind gierde in mijn oren en de tranen biggelden over m'n wangen (van de wind, van de wind
) en na heel zachtjes 'hoo' van mij ging Jupi ietwat op de noodrem.. ik had niet gedacht dat ze zo goed naar me zou luisteren


