Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-01-06 21:04

Re:

Geplaatst: 12-01-06 21:04

is dat zo eigenlijk???
dat het minder pijnlijk is voor een paard als je aan de neusriem trekt??

Blacky heeft er dus echt een grote hekel aan en doet wanneer de teugels aan de neusriem zitten echt vaak haar hoofd omlaag zodat het ruitertje ze loslaat..
en reageert echt niet fijn op trekken aan teugels die aan de neusriem zitten.
een hackamore is toch ook veel gevoeliger dan een bit?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-01-06 21:17

Re:

Geplaatst door de TopicStarter : 12-01-06 21:17

loveblacky schreef:
is dat zo eigenlijk???
dat het minder pijnlijk is voor een paard als je aan de neusriem trekt??

Blacky heeft er dus echt een grote hekel aan en doet wanneer de teugels aan de neusriem zitten echt vaak haar hoofd omlaag zodat het ruitertje ze loslaat..
en reageert echt niet fijn op trekken aan teugels die aan de neusriem zitten.
een hackamore is toch ook veel gevoeliger dan een bit?

Hmm.. Naja ik weet t niet zeker... Lijkt me beide niet echt prettig.. Maar de paarden reageren er bij ons meestal wel beter op volges mij.

**Geplaatst**: 12-01-06 23:59

Re:

Geplaatst: 12-01-06 23:59

loveblacky schreef:
is dat zo eigenlijk???
dat het minder pijnlijk is voor een paard als je aan de neusriem trekt??

Blacky heeft er dus echt een grote hekel aan en doet wanneer de teugels aan de neusriem zitten echt vaak haar hoofd omlaag zodat het ruitertje ze loslaat..
en reageert echt niet fijn op trekken aan teugels die aan de neusriem zitten.
een hackamore is toch ook veel gevoeliger dan een bit?

Ik denk dat het over het algemeen vriendelijker is. Je hebt altijd uitzonderingen natuurlijk, zoals sommigen een 'scherp' dun stangetje fijner vinden dan een 'zacht' rond gebroken bit. Eigenaardige dieren zijn het soms

Een hackamore is inderdaad scherper, maar ook omdat het een hefboomwerking is. Ook is de neusriem meestal van een stug materiaal, waardoor het meer inwerkt dan een zacht neusriempje.

Maar, eerlijk is eerlijk, ik heb niet de indruk dat de manegepony's zo'n last hebben van het bit - ze negeren het vaak volkomen.

**Geplaatst**: 13-01-06 00:12

Re:

Geplaatst: 13-01-06 00:12

shadow schreef

"Maar, eerlijk is eerlijk, ik heb niet de indruk dat de manegepony's zo'n last hebben van het bit - ze negeren het vaak volkomen."

haha ja precies, en Black ergerd zich dus gewoon echt aan de teugels aan de neusriem

(hoe kómen die tweebeners er op tss

)

**Geplaatst**: 13-01-06 12:06

Re: Manege voor o.a. gehandicapten.

Geplaatst: 13-01-06 12:06

Ik heb stage gelopen bij Qruquiushoeve (stichting SEIN)

Citaat:
Manege
Op De Cruquiushoeve bevindt zich een manege, waar cliënten en patiënten van SEIN gebruik van kunnen maken. De rijlessen kunnen worden gevolgd in het kader van bewegingsactivering, bewegings-onderwijs of bewegingsrecreatie. De manege geeft ook rijles aan kinderen en volwassenen

Citaat:
Veiligheid
De manege maakt gebruik van Fjordenpaarden die voor een groot deel zijn gefokt en getraind door de manege zelf. De paarden zijn hierdoor speciaal geselecteerd, om met de mogelijkheden en beperkingen van hun berijders om te gaan.

Heb ik van hun site. Ik had het er erg naar mijn zin. Ze werken veel met vrijwilligers. Heb er geen tijd voor om daar vrijwilliger te zijn op dit moment.

**Geplaatst**: 13-01-06 16:41

Re: Manege voor o.a. gehandicapten.

Geplaatst: 13-01-06 16:41

bij ons worden de teugels ook aan de neusriem bevestigd als dat mogelijk is
sommige paarden hebben een hoofdstel waarbij dat niet kan, maar dan gebruik ik altijd een behoorlijk lange teugel, zodat de ruiters niet echt in de mond kunnen trekken
maar ja dat ligt dan een beetje aan de vrijwilligers die erbij lopen

**Geplaatst**: 13-01-06 19:57

Re:

Geplaatst: 13-01-06 19:57

Amy: echt beginnende ruiters rijden wel met hele lange teugel, maar op een bepaald moment gaan ze toch meer zelf sturen en halthouden. En dat gaat in het begin niet altijd even subtiel

Maar ze moeten het toch leren, en daar heb je toch contact voor nodig.

**Geplaatst**: 13-01-06 21:03

Re:

Geplaatst: 13-01-06 21:03

Het is vrij moeilijk om een gehandicapte uit te leggen dat hij een 'zachte ophouding' moet maken. Want meestal zeg ik: 'o we gaan stoppen, trek maar aan de teugels!' en 'o we gaan weer stappen, geef hem maar een schopje!' Als ik weet dat iemand echt hard gaat trekken dan pak ik even de teugels vast. Tegen een schopje kunnen de paarden wel.
Ik ken ook een jongen en die pakt gewoon de teugel zo ver mogelijk bij het bit in de buurt vast, en trekt hem dan met alle kracht naar zich toe op onverwachtse momenten. Hij weet dat het niet mag, want hij doet het altijd aan de kant waar ik niet loop. Dan denk ik ook 'huh, wat doet dat paard raar?' als hij hem weer de verkeerde kant op stuurt. Bij dat soort gevallen houd ik de teugels gewoon in m'n vuist onder de kin, zodat als ie eraan trekt hij niet in de mond van het paard zit.

**Geplaatst**: 14-01-06 01:07

Re:

Geplaatst: 14-01-06 01:07

treffer schreef:
Het is vrij moeilijk om een gehandicapte uit te leggen dat hij een 'zachte ophouding' moet maken. Want meestal zeg ik: 'o we gaan stoppen, trek maar aan de teugels!' en 'o we gaan weer stappen, geef hem maar een schopje!' Als ik weet dat iemand echt hard gaat trekken dan pak ik even de teugels vast. Tegen een schopje kunnen de paarden wel.

Ik ben ook vrijwilliger bij paardrijden voor gehandicapten en dit stukje vind ik nogal wat. Zijn de paarden niet gewend aan stemhulpen? Ik heb wellicht makkelijk praten, omdat het bij ons voor het grootste gedeelte gaat om de gehandicapten. Er is maar 1 middag dat er gewone kinderen rijden, naast het goed bijrijden door de vaste instructeurs. Maar al onze pony's gaan stappen als ze 'in stap' horen en draven als het kind of de begeleider 'draf' zegt. Zelfs de galop is bij een aantal pony's te vragen door de stemhulp. Hooo zorgt er in alle gangen voor dat ze een gang langzamer gaan, ideaal dus tegen trekken en schoppen.

Wij hebben overigens 6 pony's, allemaal verschillende rassen. Simpelweg omdat ieder paard zijn eigen beweging aan het kind meegeeft. Fjorden zijn bijvoorbeeld over het algemeen vrij kort en worden door de kinderen als hobbelig ervaren. Tinkers geven veel beweging met hun grote passen en onze connemara zit als een huis. Aan iedere handicap proberen wij dus de juiste bewegingstherapie mee te geven door er het juiste paard bij uit te zoeken.
Teugels gaan bij ons standaard aan de neusriem, soms worden ze ook door de instructie zo bijgereden, soms aan het bit. Bij de 'zachte' en wat gevorderde ruiters mogen de teugels bij sommige paarden wel aan het bit. Ieder kind rijdt met zijn eigen gereedschap, zeg maar. Zadel/dek/flexdek/klittenbandzadel, verschillende soorten teugels en dus verschillende regels. Meer op maat vind je het, denk ik, niet!

Voor onze hulp gaan we 1 keer per jaar met alle vrijwilligers 'iets' leuks doen. Rijden zit er eigenlijk nooit in, doe ik het ook niet voor. Ik kan ontzettend genieten van de kinderen, hun enthousiasme en hun vooruitgang. De kinderen hoeven/mogen zelf niets doen aan het op- of afzadelen, wel moeten ze zelf het bit afspoelen en hun spullen opruimen. Uiteraard met hulp als dat nodig is.
Ik heb zelf erge rugklachten en voel zelf hoe goed het paardrijden voor mij is, daarom vind ik het leuk om kinderen daar ook bij te helpen. Ik ben nu al 4 jaar bij deze manege bezig, hiervoor bij een 'gewone' manege waar 1 ochtend in de week gehandicapten waren. Maar ik hoop nog lang mee te kunnen helpen!

**Geplaatst**: 14-01-06 20:05

Re:

Geplaatst: 14-01-06 20:05

Stemhulpen reageren ze bij ons niet echt op. Geklak met de tong sommige wel, maar de meesten niet. Hebben jullie dan nooit gehandicapten die de hele tijd: 'draf, draf!!' en 'galop!' zitten te roepen? Als die paarden zo gevoelig zijn daarop lijkt me dat niet echt een strakke combinatie? Overigens wel erg goed dat die paarden zo goed reageren.

Wij passen onze paarden ook aan, aan de capiciteit van de ruiter. Zo hebben we 2 paarden die met een erg traag vertrekkend achterbeen, dus mensen die niet tegenkunnen hangen zetten we er ook niet op. Verder letten we niet zo heel erg op de bewegingstherapie geloof ik. We krijgen wel binnenkort 2 nieuwe fjorden, maar die hebben we genomen omdat die meestal zo braaf zijn in het karakter. Verschillende soorten tuigage hebben we dan weer wel.

Vrijwilligers hebben bij ons 2x per jaar een borrel, 1x per jaar een wedstrijd en 1x per jaar een barbeque. Maar gewoon stalmeiden die alle werkzaamheden op stal verrichten en minstens 8x per week met de gehandicapten meelopen, die krijgen niets...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-01-06 20:08

Re: Manege voor o.a. gehandicapten.

Geplaatst door de TopicStarter : 14-01-06 20:08

Larslover schreef:
Ik ben ook vrijwilliger bij paardrijden voor gehandicapten en dit stukje vind ik nogal wat. Zijn de paarden niet gewend aan stemhulpen? Ik heb wellicht makkelijk praten, omdat het bij ons voor het grootste gedeelte gaat om de gehandicapten. Er is maar 1 middag dat er gewone kinderen rijden, naast het goed bijrijden door de vaste instructeurs. Maar al onze pony's gaan stappen als ze 'in stap' horen en draven als het kind of de begeleider 'draf' zegt. Zelfs de galop is bij een aantal pony's te vragen door de stemhulp. Hooo zorgt er in alle gangen voor dat ze een gang langzamer gaan, ideaal dus tegen trekken en schoppen.

Echt super dat de paarden bij jullie bijna ongeveer volkomen op de stem reageren! Zou inderdaad bij ons ook wel wat zijn, maar omdat er niet alleen gehandicapten rijden maar ook valide kinderen en volwassenen die zoiezo meer met hulpen dan met stem rijden, is zoiets waarschijnlijk moeilijk in te brengen.

Citaat:
Wij hebben overigens 6 pony's, allemaal verschillende rassen. Simpelweg omdat ieder paard zijn eigen beweging aan het kind meegeeft. Fjorden zijn bijvoorbeeld over het algemeen vrij kort en worden door de kinderen als hobbelig ervaren. Tinkers geven veel beweging met hun grote passen en onze connemara zit als een huis. Aan iedere handicap proberen wij dus de juiste bewegingstherapie mee te geven door er het juiste paard bij uit te zoeken.
Teugels gaan bij ons standaard aan de neusriem, soms worden ze ook door de instructie zo bijgereden, soms aan het bit. Bij de 'zachte' en wat gevorderde ruiters mogen de teugels bij sommige paarden wel aan het bit. Ieder kind rijdt met zijn eigen gereedschap, zeg maar. Zadel/dek/flexdek/klittenbandzadel, verschillende soorten teugels en dus verschillende regels. Meer op maat vind je het, denk ik, niet!

Het is over het algemeen best moeilijk om echt goede paarden voor gehandicapten ruiters te vinden, dat merk ik wel aan de manege. We hebben 2 Tinkers, 1 Haflinger, 2 Merensen (die voor het huifbed geschikt gaan worden, en die ook super zitten), en verder KWPN'ers en kruisingen tussen van alles. We hebben ongeveer 20 paarden en daar zijn er volgens mij maar 10 van die écht goed geschikt zijn voor de meeste gehandicapte ruiters, toch best jammer.
Verder is er bij ons ook veel verschillend tuig, kleurenteugel, lussenteugel, éénhandsteugel, westernzadel, australian stock zadel, klitteband zadel, voorsingel enz.

**Geplaatst**: 14-01-06 22:54

Re: Manege voor o.a. gehandicapten.

Geplaatst: 14-01-06 22:54

Bij onze manege mogen we niet klikken om de paarden voorwaarts te laten gaan. Per dag zijn er meestal twee "helpers"lessen en drie gehandicaptenlessen of kinderlessen.
Wij hebben ook alle mogelijke zadels en soorten teugels en blokken met klittenband. De dag waar op ik op de manege ben, zijn er vooral lessen met kinderen en licht gehandicapten. De meesten rijden zelfstandig, wel zijn er meerdere helpers in de bak om bij te springen als dat nodig is.
De helpers die kunnen rijden, rijden op de dag dat ze op de manege helpen. Andere "beloningen" zijn: af en toe iets gezelligs, zoals een gezamenlijke brunch, eens per jaar een weekend weg (naar een andere gehandicaptenmanege), iets leuks met sinterklaas, enz.
Ik hoef als vrijwilliger eigenlijk niet "beloond" te worden. Voor mij is een dag naar de manege echt een uitje en ik geniet er volop van. Ik zie het helemaal niet als werken, het is pure ontspanning.
Wij hebben ook allerlei soorten paarden: een paar Fjorden, een Tinker, een Shire, twee Haflingers, een Quarterhorse, kruising Fries met nog iets ... In totaal zo'n 15 paarden.
Bij onze manege staat veiligheid voorop. Niemand rijdt zonder cap. Als het even niet vertrouwd is, loopt een helper mee met begeleidingsteugel. Als iemand bang is, wordt dat niet gek gevonden maar gerespecteerd.

**Geplaatst**: 14-01-06 23:10

Re:

Geplaatst: 14-01-06 23:10

Klikken mag bij ons wel. Ook doen we veel met stemhulpen, maar wel in combinatie met been- en teugelhulpen, als dat mogelijk is. Bovendien zijn ook stemhulpen niet altijd makkelijk: een ruiter die heel enthousiast "STAPPEN!!!" roept om van draf naar stap te gaan - dat werkt niet

We hebben in de herfst een begeleidersavond gehad, waar de instructeur duidelijk liet zien dat de paarden toch meer reageren op houding en toon, dan op stemcommando.

Mustang: ik hoef op zich niet beloond te worden nee.

Sinterklaas en dergelijke dingen zijn niet zo zeer als beloning, maar vooral leuk om elkaar wat beter en anders te leren kennen.

Rijden zou ik wel leuk vinden, want als manegeruiter rij ik 1 uur per week en daar mag best wat bij

Ook zou ik het een leuke manier vinden om de paarden wat beter te leren kennen.

**Geplaatst**: 14-01-06 23:27

Re:

Geplaatst: 14-01-06 23:27

Bij ons op de manege zijn er ook verschillende soorten paarden en ponys niet echt een speciaal ras ligt gewoon aan het karakter van het dier. We hebben er 1 haflinger bij die zit geweldig voor de ruiters maar hij wil nog wel eens als een bulldozer over de vrijwilligers gaan.

**Geplaatst**: 15-01-06 20:54

Re:

Geplaatst: 15-01-06 20:54

ik vind het voor die mensen die door de hulp van vrijwilligers ook kunnen paardrijden erg leuk dat ze die ervaring ook mee kunnen maken..als die vrijwilligers er niet waren was het nooit mogelijk geweest..

**Geplaatst**: 15-01-06 21:17

Re:

Geplaatst: 15-01-06 21:17

@ Shadow0: de meeste ruiters die op vrijdag rijden (de dag dat ik help) hebben in het verleden helemaal zelfstandig gereden, maar zijn er nu niet meer toe in staat
zij trekken niet echt aan de teugels ofzo, teugels hangen er meestal als een paar waslijntjes bij, de teugels zitten dan eigenlijk meer uit gewoonte aan de neusriem
er zijn echter ook wat over-entousiaste ruiters waarbij de teugels echt aan de neusriem moeten, omdat ze ontzettend hard in de mond trekken
er wordt dan wel tegen ze gezegd dat ze dat niet moeten doen, maar dit is natuurlijk niet erg prettig voor de paarden en bovendien dringt het vaak niet tot ze door dat dit erg pijnlijk voor het paard is
ruiters die zelfstandig rijden hebben de teugels natuurlijk wel gewoon aan het bit zitten

**Geplaatst**: 16-01-06 22:55

Re:

Geplaatst: 16-01-06 22:55

grappig, dat het er op elke manege anders aan toe gaat.. bij ons hebben ze gewonen zadels, en hoofdstellen, en dan met een geleideteugel.. en vet veel aangepaste zadels

**Geplaatst**: 17-01-06 00:40

Re: Manege voor o.a. gehandicapten.

Geplaatst: 17-01-06 00:40

Ik heb een paar jaar terug ook geholpen op een manege voor gehandicapten. Ik woonde toen vlak bij de hazelaar in rotterdam.
helaas ben ik toen vrij snel gestopt. Er waren namelijk twee vaste groepen vrijwilligers op zaterdag. De groep die op zaterdagmorgen de stallen uitmestte was erg blij met mijn versterking, maar de groep die met de ruiters en paarden mee liep lieten mij volkomen links liggen. ik mocht alleen mee lopen als er echt te weinig helpers waren. En ik deed qua poetsen en opzadelen altijd wel wat fout volgens hun, als ik dat een keer mocht toen.
Hierdoor was de lol er van snel over, dus heb ik na een paar maanden gestopt.

**Geplaatst**: 17-01-06 00:48

Re:

Geplaatst: 17-01-06 00:48

ik heb het een paar dagen gedaan

alleen was niet helemaal mijn ding. maar is wel een leuke ervaring.

op manege de blijde ruiters

**Geplaatst**: 17-01-06 09:45

Re: Manege voor o.a. gehandicapten.

Geplaatst: 17-01-06 09:45

Manou schreef:
Ik heb een paar jaar terug ook geholpen op een manege voor gehandicapten. Ik woonde toen vlak bij de hazelaar in rotterdam.
helaas ben ik toen vrij snel gestopt. Er waren namelijk twee vaste groepen vrijwilligers op zaterdag. De groep die op zaterdagmorgen de stallen uitmestte was erg blij met mijn versterking, maar de groep die met de ruiters en paarden mee liep lieten mij volkomen links liggen. ik mocht alleen mee lopen als er echt te weinig helpers waren. En ik deed qua poetsen en opzadelen altijd wel wat fout volgens hun, als ik dat een keer mocht toen.
Hierdoor was de lol er van snel over, dus heb ik na een paar maanden gestopt.

Dat herken ik wel ja bij ons hebben we ook een vast groepje maar koste inderdaad moeite om daar echt bij te horen. Maar weet nu wel hoe dat komt ze keken meer de kat uit de boom zo van zou deze blijven of komt ze maar 1 of 2 x maar toen bleek dat ik elke week kwam was dat snel over en heb ik er een stel goede vrienden bij gelukkig.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-01-06 10:28

Re: Manege voor o.a. gehandicapten.

Geplaatst door de TopicStarter : 17-01-06 10:28

Manou schreef:
Ik heb een paar jaar terug ook geholpen op een manege voor gehandicapten. Ik woonde toen vlak bij de hazelaar in rotterdam.
helaas ben ik toen vrij snel gestopt. Er waren namelijk twee vaste groepen vrijwilligers op zaterdag. De groep die op zaterdagmorgen de stallen uitmestte was erg blij met mijn versterking, maar de groep die met de ruiters en paarden mee liep lieten mij volkomen links liggen. ik mocht alleen mee lopen als er echt te weinig helpers waren. En ik deed qua poetsen en opzadelen altijd wel wat fout volgens hun, als ik dat een keer mocht toen.
Hierdoor was de lol er van snel over, dus heb ik na een paar maanden gestopt.

Jammer dat dat soort mensen het voor je verpesten. Bij ons is de sfeer onder de vrijwilligers gelukkig, best goed.

**Geplaatst**: 17-01-06 15:33

Re:

Geplaatst: 17-01-06 15:33

Bij ons is het opgesplitst in vrijwilligers en stalhulpen.

De vrijwilligers zijn zeg maar al gauw boven de 20 jaar oud, en het enige wat ze komen doen is gewoon met de gehandicapten mee lopen. Ze hebben (meestal) geen speciaal gevoel voor paarden, maar komen puur voor de gehandicapten. Bij ons op de manege zijn hier een stuk of 30 van.
Ik hoor bij de groep stalhulpen (ookwel de 'meiden'). We zijn met z'n 6en een close groepje. Wij maken de paarden gereed voor de lessen, helpen de gehandicapten met het opstappen bij vervelende paarden. Als een paard fris is lopen wij naast het paard en nog een extra vrijwilliger die dan de aandacht heeft voor de ruiter. En als er een vrijwilliger een keer niet kan moeten wij invallen (wat ontzettend vaak is). Verder doen we ook nog alle stalwerkzaamheden.

Ik heb eigenlijk nooit echt gemerkt dat een vrijwilliger behoefte heeft gehad om tot ons clubje te behoren, maar dat zal wel komen omdat wij een stuk jonger zijn, en wij wat andere taken hebben.

Mag ik misschien vragen hoe oud jullie zijn, en of er een leeftijdsgrens is voor vrijwilligers bij jullie op de manege?
Bij ons moet je minstens 16 jaar zijn en redelijk met paarden overweg kunnen.

**Geplaatst**: 17-01-06 16:13

Re:

Geplaatst: 17-01-06 16:13

Bij ons is de leeftijd minimaal 16 en wij moeten als vrijwilliger ook allerlei andere klussen doen. Omdat ik met mijn rug zit, kan ik daar helaas lang niet meer alles van. Niet helaas, omdat het leuke klussen zijn, maar omdat ik het altijd moeilijk vind om toe te geven dat ik niet meer alles kan

De sfeer is over het algemeen erg goed bij ons, wel veel verschil in mensen die komen helpen. Sommige paardengekken en sommige die niets met paarden hebben en dus alles nog moeten leren. Daar wordt tegenwoordig ruimschoots de tijd voor genomen, maar het is ook wel de bedoeling dat je de dingen doet zoals de 'leiding' het wil. Als je te bot of lomp met de pony's omgaat, krijg je dat ook wel te horen. Het argument 'dat doe ik thuis ook zo met mijn paard', gaat dan ook echt niet op. Iedereen moet het op dezelfde manier doen.
Naast vrijwilligers hebben we ook vaak stagiaires, soms voor de vrijwilligers niet zo leuk, omdat zij allemaal takenlijsten van school meekrijgen. Maar ze proberen er wel goed om te denken.

Nog even terug op de stemhulpen. Het nadeel van pony's die eigenlijk altijd met begeiding lopen is dat de pony's daar vaak beter op reageren dan op de ruiter. Een keer draf zeggen van de ruiter en een rennende begeleider zorgt voor een dravende pony

Je kunt als begeleider vaak door een actieve loophouding al zorgen dat de pony beter doorloopt...

**Geplaatst**: 17-01-06 16:23

Re:

Geplaatst: 17-01-06 16:23

Ik ben zelf 24 jaar maar er is bij ons wel een leeftijdsgrens maar daar wordt ook wel vanaf gestapt wat officieel dus eigelijk niet mag. We hebben sinds vorig jaar ook veel te maken met arbowetten enzo. Bij ons is het zo dat de vrijwilligers alles doen dus zadelen, meelopen, op de mensen letten ook buiten het paardrijden om, en dat de ponys naar afloop weer goed verzorgt worden dus dat kan ook zijn afspuiten als het erg warm is en dat soort dingen. Bij ons komen er ook wel stagaires met name van de SPW geloof ik maar meestal zijn dit wel mensen die weten hoe ze met een paard om moeten gaan. We hebben ook een keer een project gehad dat er mensen kwamen helpen van de ABN amro bank . Die moesten in de baas z'n tijd vrijwilligerswerk doen echt ontzettend goede actie vond ik dat.

**Geplaatst**: 17-01-06 16:27

Re:

Geplaatst: 17-01-06 16:27

Ik ben wel eens met een deelnemer meegeweest naar de winckelsteegh in nijmegen, leuk! Op mijn oude stageplaats (zorgboerderij) wordt les gegeven aan zwaar gehandicapten, daarbij moet je denken aan dubbelrijden op een ardenner enzo...

Trouwens weet iemand nog zo'n paard? Die al beleerd is om met gehandicapten te rijden? Ze hebben er laatst 1 in moeten laten slapen... En zijn nu opzoek naar 1 of 2 nieuwe...
Bedankt...