
Percival is een paard, neem ik aan? Leuk beestje?
Even een verhaaltje van Ascot, van paar weekjes geleden
Citaat:Ik wil nu eens gaan vertellen wat ik vandaag heb mee gemaakt! Vandaag kreeg ik al heel vroeg in de ochtend het touwhalster omgebonden, hét teken voor een volgende wandeling. Ik stond mezelf al zielig te vinden omdat Maicka al van stal gehaald werd. Ik hoorde haar wel snuifen dat de koets al klaar stond! Ze stond nog om de hoek te wachten toen Juut en ik ook van stal kwamen. "Gezellig, een stal-uitje!", snoof ze. "Helemaal niet gezellig; ik moet thuis blijven..." Bauke, onze geadopteerde friese stalgenoot stond er maar zielig bij op zn plaatsje. "Dag Bauke, we vertellen wel hoe het was!" J, T en Amaterasu klommen bij Maicka op de koets, Juut en ik liepen er achter aan. Geen idee nog waar naar toe, dus het leek me een goed plan om een lopend buffet te houden; wie weet hoe lang we onderweg zouden zijn!
Dat bleek nog wel mee te vallen, na een kwartiertje stonden we weer op dat ene veld, naast die kasteelruïne. Maar wat daar stond viel niet mee; een waslijn met lakens, een voetbal op paardeformaat, slingers, zeil, nog meer lakens, vuurkorf, stokken met ringetjes eraan, parasols, pionnen, en...argh! Tractors! Ik ben geestelijk allergisch voor tractors! (net als Juut, overigens) Eerst werd me gevraagd over een laken te lopen. Nou ja, als ze dat perse wilt, doe ik dat wel. Maar die waslijn moest ik nog eens over nadenken. Niet dat ik het niet ken, krijg thuis ook wel eens een blinddoek voor. Maar he, ik moet mijn reputatie van stoer paard wel even hoog houden voor de toeschouwers! Dus ren ik er een paar keer in galop onderdoor, voordat ik besluit dat het inderdaad ook in stap kan. Inmiddels stond Maicka argwanend bij het zeil. "Mijn baasje wilt dat ik hier overheen stap, maar hoe weet ik zeker dat ik niet opgevreten wordt?" Vertwijfeld dribbelt ze op de plaats. "Meis, ik doe het wel effe voor" Stoer stap ik er over heen, en niet veel later heeft Maicka het voorbeeld opgevolgd. Een vuurkorf wordt aan gestoken. Ok, die plaatselijke mist kan ik wel aan, maar dat slopen van die houtjes is toch wel héél eng! Dan nog maar eens spelen met bal. Even doe ik alsof ik het eng vindt, maar helaas trapt Juut daar niet in. Ok, dan gooi dat ding maar op mn kont als je dat echt zo leuk vindt... Ondertussen wordt Maicka het marathonparcours door gestuurd. Samen met J weet ze alle balletjes op de pionnen te laten...tot ze bij het laatste poortje zijn en Maicka en Jenny vol trots roepen dat alle balletjes nog liggen. Duidelijk geval van te vroeg juichen, hihihi. Ik had wel alle balletjes er op gelaten! (waarschijnlijk hielp het dat ik geen koets achter me had, maar dat vertel ik er natuurlijk niet bij)
Nog lang niet moe, maar wel voldaan gaan we uiteindelijk weer op weg naar huis. "Hoe was het?" vraagt Bauke bij het hek. "Geweldig! We hebben weer net gedaan alsof we heel bang waren, en toen maar over / door / onder allerlei dingetjes gelopen zodat onze mensen helemaal trots waren! En toen gingen ze koffie of thee of fris drinken en konden wij de cake gappen zonder op onze donder te krijgen, want we waren zo dapper!" (Ja, cake gappen was het hoogtepunt van de dag!)
foto's made by Emy