Bokt.nl

Mallow schreef:

Jongens ook hier toch nog maar een berichtje : Omdat ik de meeste van jullie nog wel spreek, en ik het al moeilijk zat vind, dus niet veel zin heb om het verhaal vele malen uit te leggen.
Plaats dit in alle topics waar ik reageer :
Ik vind het toch wel prettig om dit van me af te schrijven, en mensen te vertellen hoe het nu werkelijk zit. Ook omdat ik het vervelend vind om later nog geconfrenteerd te worden met wat er allemaal gaande is.
Vanaf donderdag avond aanstaande, zijn Mallow en ik geen team meer.
Het breekt mijn hart dit te typen, maar ik zie geen uitweg meer. Mallow en ik zijn sinds oktober 2007 samen, en ook sinds dat moment onafscheidelijk. In dec. 2008 besloot zijn eigenaresse hem te verkopen, en heeft ze hem verkocht aan de staleigenaresse. Een maand daarna, heb ik doormiddel van een contract Mallow van haar over genomen. Ik leasde hem toen immers al dagelijks van haar, en dit leek ons voor allebei de partijen een prima oplossing. Dus een week later een contract opgestelt, ondertekend, dat mallow niet voor lange tijd van deze stal af mag, en dat er samen wordt besloten over zijn einde. ( Mallow is dampig ) Ik was het er helemaal mee eens, ik wilde toch niet van stal, en over zijn einde beslissen vond ik een prettig gevoel te doen met een vrouw die ik volkomen vertrouwde, en mij met haar 40 jaar paarden ervaring kon steunen en adviseren.
Ook is in het contract beschreven dat alles gedaan en nageleefd moet worden om Mallow in een zo goed mogelijke conditie te laten verkeren. Mallow is als een familie lid voor me, ik denk dat de meeste ( waarschijnlijk jullie allemaal wel ) wel weten hoe onvoorwaardelijk veel je van een paard kan houden, en hoe gigantisch veel zo'n vriendschap tussen mens en paard kan betekenen. Zo dus ook mallow voor mij. Ik was ziels gelukkig, ik had mijn eige paard! En wat voor een. Mallow was eindelijk van mij! Ik kon beslissen wanneer en of hij medicijnen kreeg, en hoe en wat. Maar na een week begon de elende al. Buiten mijn weten om kreeg mallow Ventipulum, en als ik er wat van zei, kreeg ik te horen, we vertellen je dat niet, want dan ga je je onnodig zorgen maken. PARDON? Mijn paard!? Toen wilde ik graag dat mallow voortaan zijn kuil in hooinetten kreeg ( hij staat op vlas, en dit kan extra benauwend voor hem zijn ) Nou ik heb hier MAANDEN om gezeurd, en nu heb ik uiteindelijk mijn zin, ik mag ZELF de hooinetten vullen en klaarhangen, dan willen zij het wel in zijn stal hangen. De laatste dagen, blijven de hooinetten hangen, en wordt mallows kuil weer gewoon in zijn box gesodemieterd. Hij krijgt ook dan geen biks, want ja, waar moet je dat laten als er geen kuil op de grond ligt? ( Heb er een zware bak voor gekocht, maar deze wordt elke keer uit zijn stal gehaald ). En toen dus vandaag, ik naar de stal eigenaresse, ik wil mallow binnenkort een weekje ergens op het land zetten, want dat heeft die wel verdient! Hoezo? Dat vind ik een beetje nutteloos, je moest is weten hoe blij mallow altijd is als die weer naar binnen mag. Pardon? Een dampig paard?! Jullie zouden eigenlijk is moeten komen kijken. Mallow komt altijd als allerlaatste sjokkend van het land, als hij 5 minuten in z'n stal staat wordt hij gek, raakt in paniek, gaat zweten, krijgt het benauwd, maar nee, mallow is oh zo blij als die in zijn stal staat. Ik betaal me groen en geel, 300 euro aan stalling, en de rest van de kosten kennen jullie ook wel, maar dan heb ik natuurlijk nog extra aan DA kosten omdat mallow dampig is. Ik betaal dus voor een eigen paard, dat mijn paard niet is. Ik mag hem geen weekje mee nemen, ik mag gewoon niks zelf beslissen. De tranen stromen over m'n wangen als ik dit typ. Het voelt gewoon alsof mijn hart uit m'n lijf wordt gerukt. Mallow is mijn kindje, als ik het niet doe, wie doet het dan wel? Maar hoe lang kan ik hier nog mee doorgaan. Mallow is chronisch ziek, hij wordt nooit meer beter, en haalt het niet meer om 20 te worden ( hij is nu 12 ). Het enige wat ik hem kan geven is alle liefde die ik heb, maar op deze manier kan ik dat niet. Ik zit vol stress, en ga niet meer met plezier naar stal. Mallow voelt dat uiterraardt aan. We gaan donderdag praten. Ze heeft meteen eigenlijk al aangegeven dat ze geen paarden meer wil verkopen, dus ga dit ook niet meer proberen. Ik heb geen energie meer, en vind het de moeilijkste beslissing die ik ooit heb moeten nemen, en voel me een vreselijk mens, om mallow in de steek te moeten laten. Maar ik zie door de bomen het bos niet meer, en trek het simpel weg gewoon niet meer.