Vandaag weer op Paco gereden. Ik had geluk want het meisje van 11uur was er niet en dus kon ik sinds tijden weer eens zadelen. Altijd gezellig zo lekker mutsen met je paard. Paco´s vacht stond vanmorgen van zijn oren tot zijn staart stijf van de stront dus ik had in ieder geval lekker wat te doen
. Helaas was het rijden minder leuk. Hij had al grote spoorplekken op zijn lijf,dus expres mijn beugels een gaatje langer gedaan zodat ik er niet op zat te prikken. Hij leek ook al vanaf het begin niet lekker in zijn vel te zitten maar na een rondje stappen bleek dat hij van voor tot achter helemaal vast zat en flinke spierpijn had. Arm paard
. En je kun zo'n beestje ook niet vertellen dat hij er gewoon even doorheen moet zodat je het lekker los kunt werken, dat dat gelijk een stuk fijner loopt
. Na zo'n 40 minuten was hij iets losser maar ook doodmoe van alle tempowisselingen en overgangen waar ik mee bezig was. Want ook al konden we niet zoveel buigen en strekken: werken zouden we
. Na de les stond het schuim dan ook op zijn borst, onder zijn hoofdstel en onder het zadel. Opzich nog best lief van hem:kun je het niet met je achterhand, dan doen je voorbenen maar wat meer 
Hopelijk heeft hij dit volgende week niet nog eens, vond het echt zo sneu voor hem. Maarja, van helemaal niets doen wordt het er ook niet beter op.