Bokt.nl

Citaat:

De heenreis verliep redelijk soepeltjes, hoewel we de Starbucks niet konden vinden (die is dus alleen in de aankomsthal ) en ons vliegtuig uiteraard vertraging had (de Catering moest nog gedaan worden ) vlogen we rond kwart over vier toch weg van Amsterdam. Om rond half twaalf lokale tijd in Sharm aan te komen (waar ik boek nummer 1 al uit had). Daar vonden we onze bagage wel, maar onze bus richting het resort niet in een keer. Het waaide er trouwens hard . Éénmaal in de bus verliep het soepeltjes en we reden zo richting ons resort. De palmbomen wuifden enthousiast, het waaide echt hard. Inchecken was uiteraard een gedoe, maar gelukkig ging Pim in de rij staan en kon ik in de vrieskoude Lobby aan een fontein zitten. Ik keek mijn ogen uit, want wat was het sjiek! Ondertussen moest mijn moeder naar de balie komen, omdat alles op haar naam was gereserveert (handig, we gingen met drie achternamen op vakantie), maar uiteindelijk kregen we onze pasjes voor de kamer(s) en de handdoeken. Onze kamer was goed te lopen vanaf de Lobby, maar er waren dus kamers die dat niet waren. Het was echt enorm. Ik had een appart kamertje en badkamertje binnen een soort appartementje. Heel leuk ingericht en ik vond het er prima. Daarna nog even wat drinken in een van de vele caféetjes die het resort rijk was en rond een uur of half twee rolde ik in mijn luxe bedje

Dag twee, woensdag, bestond eigenlijk uit niets doen. We vonden een ontbijtbuffet en een zwembad. In de middag verplaatsten we ons naar het strand om daar weer verder te liggen. Tussendoor aten we wat, snorkelde ik een beetje en verder Rond een uur of half zeven rolden we van het strand af om te douchen en om te kleden. Daarna weer een buffet, koffie, caféetje en lekker verder slapen in mijn bedje, maar pas nadat ik mijn wekker had gezet.
Want ik moest vroeg op donderdag. Zeven uur had ik mijn mobiel gezet. Ik trok een bikini aan en een hip rokje met teenslippertjes en een topje. Daarna ging ik een ontbijt scoren. Wat eigenlijk pas kon vanaf acht uur, of op het strand (wat eventjes lopen was). Bij een of ander cafeetje vroeg ik daarom maar om een koffie en ik zal wel heel wanhopig hebben gekeken ofzo, want ik kreeg er allerlei heerlijke broodjes bij Lekker met een boek naast me ontbeten, dat vind ik het leukst in zo'n resort. In mijn eentje ontbijten, het is dan lekker warm. Je ontbijt met andere dingen dan normaal en lekker relaxt (zelfs zo vroeg in de ochtend). mmmm... De egyptenaren die daar werkten waren ook niet zo super opdringerig, hoewel ik wel wat huwelijksaanzoeken heb afgeslagen, een paar vriendjes heb verzonnen en af en toe mijn zonnebril heb opgezet om wat minder aandacht te trekken
In elk geval stond ik netjes om kwart over acht bij de hoofdpoort. Mijn charmante rokje bleek met de wind niet zo heel charmant, want die waaide de hele tijd op. Ik plofte dus zeer oncharmant op een stoepje neer om te wachtte tot ik werd op gehaald. Dat wachtte duurde wel eventjes. Ik las wat in mijn boek, die ik altijd bij me had, maar vond het wel verontrustend. Uiteindelijk om iets over half negen kwam er een busje aanrijden en hupste er iemand uit die om mijn naam en Vaucher vroeg. Opgelucht gaf ik die en stapte ik in. Het busje zat nog niet vol, maar in het volgende resort werden wat itelianen opgehaald. Ik begon ondertussen even te twijfelen of het wel zo'n goed idee was om in mijn eentje een duikcursus te volgen daar. Het busje moest ergens nog ontzettend lang wachtten en ik zat daar maar. Uiteindelijk na een best lange trip reden we een ontzettend druk havenachtig terein op. Ik had lang niet zoveel mensen verwacht en vroeg me echt af hoe het zou lopen allemaal. (Waarom had ik me niet iets beter voorbereid?) Door een of andere egyptenaar werd ik een gebouw ingeleid met het opschrift: "Divingschool". Daar werd ik begroet door Andrea die mij vervolgens weer verloren liet staan. Er werd wat geschreeuwd en uiteindelijk kwam een man, die aan het geschreeuw te horen Pieter zou heten (of Peter ofzoiets), op mij af. Hij stak zijn hand uit en beschreef zichzelf als Pieter. Ik was blijkbaar zijn enige student. Ik voelde me meteen beter op mijn gemak, ik had het gevonden en nu kon het beginnen. En Daarbij was Pieter een Nederlander, wat ook iets scheelde. Ik werd een klein klaslokaalte ingeduwd en daar konden mijn Divinglessen beginnen. Hoewel, ik moest eerst nog een hele berg papieren invullen. Nadat ik dat had gedaan zette Pieter een video aan die ik braaf volgde. Daarna kreeg ik een testje over de video. Het ging over druk, drijfvermogen, etc. Zo volgde nog drie video's en de vragen die ik fout had van de quizjes werden door Pieter nog eens behandeld. Het was allemaal heel goed te doen en ik racete er voor mijn idee echt doorheen.
Vervolgens namen we een taxi naar een resort waar ik mijn duiklessen in het zwembad zou krijgen. In de taxi kletste ik wat met Pieter. Ik vond het een beetje een skileraartype. Hij deed heel cool en vondzichzelf heel cool, maar goed, je kan niet alles hebben. Op de bodem van het zwembad van het resort kreeg ik een hele hoop oefeningetjes over mij heen. Bril vol laten lopen, tweedetrap uit mijn mond laten gaan en weer oppakken. Wat oefeningetjes voor mijn trim vest en doen alsof ik geen lucht meer had waarbij ik de alternatieve trap van mijn buddy (Pieter dus) moest gebruiken. Eigenlijk ging dat allemaal heel redelijk. Uit het water at ik wat uit mijn lunchpakketje. Die kreeg ik mee vanuit het resort. Pieter jatte ook nog wat mee. Mijn wetsoute (he, dat schrijf je niet zo ,) ging half uit en ik bleef angstvallig uit de zon. Ik heb dan nogal verbrandingsangst, een mietje ben ik wel hoor. Nadat we even gewacht hadden gingen we de zee in . Het oefenresort had een heel mooi huisrifje. We daalden af naar twaalfmeter diepte (mijn maximum) en ik zag gelijk al heel veel. Het uittrimmen ging een beetje moeizaam, maar ik zonk niet zo heel erg
Al met al ging het best goed. Daarna was het weer tijd om om te kleden (wetsuite uit handdoek om ) en ging ik met een taxi terug naar het resort. Ik was daar iets van vijf uur. Ging lekker douchen en zocht toen mijn moeder en Pim op op het strand. Omdat ik ontzettende honger had aten we vrij vroeg. We deden er wel lekker lang over. Daarna weer koffie, een drankje en die avond leerde ik mijn moeder en Pim kaartspelletjes. Die gaan namelijk met zijn tweeën op vakantie in Mexico en ze wilden kaartspelletjes kunnen. Mijn moeder kan niets onthouden en Pim begrijp niet dat regels ook simpel kunnen zijn: mijn geduld werd zwaar op de proef gesteld. Toch was het heus wel gezellig

De dag erna stond ik weer zo vroeg op. Dit keer wist ik geen broodjes te scoren boven, dus ik besloot naar het strand te lopen. Heerlijk ontbeten (met pannekoekjes enzo). Wel een beetje gehaast, daarna het hele eind naar de poort gewandeld. Dit keer was het busje wel optijd. Pieter was er om me op te halen en eerlijk gezegd verheugde ik me niet om een hele dag met die man op te trekken. Daarom vond ik het ook niet zo erg dat ik met privélessen een klein beetje op moest geven doordat er twee nederlandse mannen bij kwamen die een Refreshcursus moesten doen om hun duiken wat op te frissen. De ochtend verliep weer hetzelfde, dit keer met twee video's en maar een testje (die ik foutloos maakte ). Ik liep nog een beetje over het terein terwijl die mannen iets heruitgelegd kregen en ben heel dapper in de zon gaan zitten lezen in mijn korte roze short (iets functioneler dan een rokje). Daarna vertrokken we naar het resort met oefenbad en huisrif. De twee mannen mochten niet naar binnen en moesten helemaal naar hun resort terug. Ze waren hun paspoorten vergeten.. Terwijl zij die trip terug maakten kreeg ik mijn laatste zwembadlessen. Volgens Pieter ronde ik ze heel netjes af. Vervolgens heb ik sapjes lopen drinken in de schaduw (hoe kon het dat mijn voeten dan toch super verbrand waren?) en lekker met wat personeel lopen kletsen terwijl die mannen ook een zwembadsessie deden. 'S middags weer het huisrif in. Het trimmen ging al beter Weer heel veel gezien.
's avonds in het resort zette ik mijn kaartlessen voort. Ik was wel moe en had het ontzettend koud (in egypte met twintig graden ).
De laatste ochtend vroeg opstaan, dacht ik, ging ook gewoon redelijk. Ik ontbeet weer bij het strand en had mazzel dat ik een busje kon nemen richting de hoofdpoort. Ik was net optijd, want de taxi stond eral. Dit keer met ene nienke en haalden we weer de itelianen van de eerste dag op. We reden naar de divingschool. Die dag zou ik niet naar het oefenzwembad hoeven, want we gingen met de boot de zee op Ik vond de haven heerlijk, een enorme houten steiger, waar veel boten aan lagen. Het was er druk met duikflessen en kisten die aangereden werden en mensen die de boot op wilden. Het stonk er een beetje naar Olie en Diesel en door de steiger heen kon je het blauwe water zien. Toen onze boot aangelegd had en de loopplank (een witplankje dat die naam eigenlijk niet verdiend, maar goed), was uitgelegd konden we de boot op. Op de boot moesten de slippers uit, Islamitisch land , wat ik helemaal niet erg vond. Er bleken nog twee Nederlanders + Nienke + Pieter op de boot te zijn en ik praatte wat met hen. Ik vond het prettig om niet de hele dag met Pieter op te hoeven trekken. Toen we uiteindelijk bij het eerste rif aankwamen (Near Garden), voelde ik de vlinders in mijn buik. Eerst gingen de andere twee groepen het water in en daarna ik en Pieter. Met een reuzestap (ja, zo heet die sprong) sprong ik het water in. Mondstuk in en gaan. Netjes daalde ik af richtin de zes meter, om vervolgens geleidelijk steeds dieper te gaan. Het was ontzettend mooi. Ik zag een hele grote rog (een adelaarsrog) en ontzettend veel mooie blokken koraal en een enorme baars (zo heette het volgens Pieter) van zeker langer dan een meter. Het dier zat verstopt in een soort grotje. Verder zag ik hele kleine Nemo's, clownsvissen en allerlei andere soorten. De kleuren waren prachtig. Het is zo mooi en rustig onder water. Het uittrimmen ging al veel soepeler, hoewel ik nog subtieler moet zijn. Eenmaal op de boot was ik helemaal blij. Het was gezellig met de mededuikers en we gingen opweg naar locatie twee. De sfeer op de boot vond ik heerlijk, het blote voeten idee ook. Het was alleen jammer dat het gesprek met één van de nederlanders een beetje abrupt stopte toen hij vroeg wat ik in Nederland deed. Blijkbaar had de man niet verwacht dat ik nog een scholiertje was. . . Nouja, jammer. Zij hadden een goede onderwater camera en ik heb ook foto's gezien van hen. Onder andere van een schildpad die zij verdorie tegen waren gekomen (en ik dus had gemist). De tweede duik bleek vlak voor ons hotel te zijn. Het was iets minder spectaculair, behalve dat we midden tussen een enorme school zilvervisjes terecht kwamen. Echt miljoenen die keihard langszwommen. Zo'n mooi gezicht
Daarna nog heerlijk geluncht op de boot en mijn examen gemaakt. Ik ben geslaagd Met maar vier foutjes. Vervolgens terug naar de haven, de laatste minuutjes op de boot waren super ontspannen. De haven vond ik wederom geweldig en daarna was er nog het betalen en tekenen gedeelte. Vervolgens nam ik opgelucht afscheid van Pieter, om met een taxibusje terug te worden gebracht naar het Resort. Ik was hongerig en at veel (vooral Sla ). Ook was ik moe door alle indrukken, het duiken, het vroege opstaan en de warmte, om elf uur gaf ik er de brui aan en ging ik lekker naar mijn kamer. Slapen.

Zondag zijn we nog gaan Quatten in de woestein (Uiteraard moest ik weer klunzen door aan het begin niet zo goed te kunnen sturen en recht tegen een heuvel op te rijden) (Iedereen de stuipen op het lijf gejaagd) (sorry) en verder ben ik bezig geweest met uit de zon blijven. Tot grote frustratie van mijn moeder. Tja, ik ben gewoon bang om te verbranden (wat uiteindelijk alsnog gebeurd is). Dat is een handicap aan het worden (op de boot had iedereen egaal bruine benen en ik . . . egaal witte benen, met rode stipjes van één of ander rot beest ) , maar ik kan er niets aan doen.
De twee laatste dagen werd ik langzaam verkouden en de laatste dag liep ik enorm te snotteren (zucht, zelfs met het warme weer). De vlucht liep uit en ik werd daar totaal niet gelukkig van. Uiteindelijk vlogen we in plaats van om acht uur, om half elf en ik kon absoluut niet slapen in het vliegtuig. Ik bleef maar snotteren, heb van honderd mensen doekjes aangeboden gekregen (oké, dat is overdreven, de meeste viste ik van het toilet). Om half vijf landden we op schiphol, waar bleek dat het personeel niet op ons bedacht was en moesten we wachtten tot we het vliegveld opkonden. Dat duurde even, vervolgens moesten we de bagage halen, dat duurde even, toen een taxi regelen, dat ging gelukkig vlug en om kwart over zes vanochtend was ik thuis. Nog een uurtje of vijf geslapen en nu ben ik dus hier