oké, ik heb al wel weer zin. Bokt is een beetje stilletjes vandaag 
Dag 2. mierzoete thee, project en Sightseeing
's ochtends half acht werd er op de deur van mijn (m'n roemeens) kamertje geklopt. Ik moest opstaan, want over een half uur moesten we weg om de tram te nemen. Snel de badkamer in, maar die kon niet op slot. Beetje onwennig poetste ik m'n tanden, ging ik naar de wc en kleede ik me supervlug om. Aaah, wat was ik blij dat ik die badkamer weer uit kon. Toch niet zo fijn in een vreemd gezin. Daarna een ontbijtje. Er stond thee klaar en een mandje met brood. Of ik jam, honing of kaas van gister wilde. Uhm... doe maar Jam. Ik deed een klein beetje jam op m'n brood (ik houd niet zo van jam, maar nog minder van honing en de kaas zag er een beetje verlept uit...), maar mijn roemeense moeder vond dat ik goed moest eten. Een enorme kwak jam verscheen op m'n brood. 'thank you' Ik nam een paar happen en besloot de thee te proeven. Die was mierzoet! De thee opzich al, maar hier zat honing en suiker in. Blijkbaar moest het aan mijn gezicht te zien zijn, want Adel (mijn roemeense) vroeg meteen of de thee volgende keer anders moest. 'perhaps less sugar?'
Toen we op weg naar de bus liepen had ik m'n vest aan, met daarover een spijkerjack als jas. Jeetje wat was het koud. Ik had echt geen kleding mee die daarop berekent was en stond te rillen. Wachten op de tram leek uren te duren en in de stam vroeg m'n roemeen of ik ging zitten. Ik dacht erover te blijven staan, maar ze vroeg het zovaak dat ik uiteindelijk maar ging zitten op een gammel stoeltje. De tramrit duurde even (heb ik het toch makkelijk met m'n tien minuten fietsen), maar toen waren we er. tijdens de tramrit kon ik de stad wel beter bekijken. Veel flats, veel grijs en veel oude gebouwen. Heel anders dan nederland en ik wist eigenlijk niet goed wat ik er deed.
In school zouden de nederlanders iets gaan vertellen over onze school en nederland en de roemenen iets over hun school en transsilvanie. Maar eerst kregen we een rondleiding door hun school. Die is enorm. Ik kan er met mijn richtingsgevoel zonder veel moeite in verdwalen. Het was ook oud, alles stamde nog uit de tijd dat het een meisjes school met nonnen was. Zeg zo'n honderd (of meer) jaar geleden. Daarna dus die presentaties. Ik moest met een paar anderen wat vertellen over de school, we hadden wel een powerpoint gemaakt, maar geen tekst. Dat was dus improvisatie en vrij kort. Toen gingen opeens de roemenen. Die hadden wel tekst gemaakt, dat duurde dus enorm lang. Ieder persoon was wel zo'n tien minuten aan het woord. In best slecht engels en ze lazen gewoon voor. Algauw zag je de aandacht van iedereen wegdwalen. Toen ze eindelijk klaar waren dachten ze dat we volledig klaar waren, maar wij moesten nog vertellen over onze streek en nederland. Dat ging best snel, omdat bijna niemand tekst had, en van één groepje lag zelf de powerpoint nog thuis. Duidelijk weer wiens voorbereiding het beste was.
Toen hadden we een pauze van een uur of drie. Mijn roemeense wilde eigenlijk met een groep andere een pizza gaan eten, maar er was geen groep andere. Iedereen ging naar 'huis'. Dus aten we met z'n tweeën een pizza bij een leuke pizzaria. Daarna gingen we naar het park. Het werd opeens vet lekker weer en we zaten in het zonnetje tegen een beeld. Op het eind gingen we foto's maken van elkaar. Het was heel grappig en voor we het wisten moesten we weer naar die school. We gingen een sightseeing walk doen door Oradea. Ik gaf halverwege de sightseeing m'n camera aan m'n roemeense (die helemaal fan is van fotograferen) en die maakte de rest van de foto's. Het was niet echt intresant (roemenen zijn van lang en saai, maar wel gedetaileerd uitleggen. In het nederlands heb ik al weinig zin dat soort uitleggen te volgen, maar pik je er wel wat van op. Als het in het engels is dan neem ik bijna niet de moeite te luisteren.) (foei Fenna!) Maar het was wel leuk. Ontzettend gezellig om gewoon met z'n allen door die stad heen te slenteren en de zon scheen dus het was opeens toch lekker weer.
Na de sightseeingen gingen we naar de mushroom. Wat het was wist ik niet, maar het bleek een uitkijk punt over de stad te zijn. Je moest eerst een soort berg/heuvel op (heel veel trappen) en dan was je bij een standje waar je wat kon drinken. Was niet echt intressant en we gingen best snel weer naar huis. 's avonds gingen we nog naar de Lotus. Eerst een paar winkels gekeken en wat kleding gepast en toen naar de rest die aan het bowlen was gelopen. Het was iets van twaalf uur toen we naar huis liepen. Ik was heel moe.
dag 3. Weer een sightseeing, naar Clui
We zouden naar Clui gaan. Toen we in de bus zaten kwam stein ermee dat hij z'n enkel waarschijnlijk had gekneusd of iets dergelijks. Hoe wilde hij niet vertellen, maar ze waren gisteravond met een groepje nog naar een club gegaan en hadden te veel gedronken dus waarschijnlijk wist hij het zelf ook niet eens meer. (arme jongen...) Maar goed, ze moesten dus naar het ziekenhuis met stein om een foto te maken van z'n enkel. Die bleek nog heel te zijn en hij moest gewoon mee naar Clui. Na een busrit van heel lang. (was het drie uur ofzo?) waarin Lisette nog misselijk werd. (die roemenen eten ships om tien uur 's morgens. Lekker in een overvolle bus als je nog al snel misselijk wordt.) Dus gingen wij maar voorin zitten. En we kregen de I-pod van Algera (leraar) mee zodat ze even afleiding had door muziek. (hij heeft wel een goede muziekstijl) Toen waren we in Clui. Het zelfde verhaal als in Oradea. Behalve dat Clui een stuk minder intresant is als je het mij vraagt. Veel kerkjes in en veel verhalen in het engels. Uiteindelijk kregen we vrije tijd en konden we gaan shoppen. Onze roemenen wisten de weg wel, dus we gingen met hun mee. Ik moest me weer ergeren aan iemand die overal ontzettend lang bleef hangen om te denken of ze nou wel of niet dat ringetje zou kopen en zich alleen af vroeg hoe duur het nou was, maar dat weer niet durfde te vragen. Uiteindelijk bleek ik niet de enige te zijn die daar last van had en besloten we te stoppen met shoppen en gingen we maar wat drinken op een terasje. Alleen waren er een beetje weinig terasjes in clui. Dus maar naar een zaal van de bios waar je ook wat te drinken (en een ijsje, mmm) kon kopen. Daarna terug naar waar we hadden afgesproken en nog even een groepsfoto maken. Vervolgens konden we weer in de bus terug.
's avonds gingen we met z'n allen naar club45. Omdat het woensdag was waren er verder geen andere mensen (oké een paar) en was het heel gezellig. Iedereen was er, lekker dansen enz. Het enigste nadeel was dat ik ziek was. Ik zag heel de dansvloer voor m'n ogen stuiteren, had ontzettende koppijn en het gevoel dat ik flauw ging vallen. Om kwart over elf vroeg ik aan m'n roemeen hoelang de terugreis nog duurde. 'O, een half uurtje lopen, want de trams rijden niet meer zo laat.' Ik schrok me rot ('s nachts is het koud daar) en vroeg of we dan konden gaan. Ook al was het erg gezellig, een avond eerder naar bed zou me heerlijk lijken. Bleek dat we dan nog de laatste tram konden nemen. Ik was zo, zo blij. Om iets van kwart voor twaalf waren we thuis. Ik moest nog even opschrijven wat we allemaal hadden gedaan die dag en nog even tandenpoetsen enzo. Toen kon ik gaan slapen 
Zo, vervolg komt weer een andere keer