Ik hoop ook dat ik deze vakantie eerst even lekker uit kan rusten. Ben de hele week ziek geweest. Echt zo'n zeurderige griep. Net niet ziek genoeg om in bed te liggen, maar ook niet gezond...
Ooh jah dat is echt balen.. Hhaa.. vandaag weer gereden nou dat was wat ben dr kapot van Vriendin van mij heeft ook mee gereden nou die is het nu met mij eens dat Pris geen leuk beest is:P haha..
Ik ben trouwens wel terug uit Roemenië Het was er indrukkwekkend, mooi, arm en vermoeiend. Ik zit nu nog in een soort cultuurshok vanwege dat wij zou rijk zijn. Ooit geloofd dat ik raar zou opkijken van normale lantaarnpalen, bussen snel zou vinden en helemaal blij kon zijn met een nederlandsliedje van blöf?
haha.. ik vind pris net echt leuk het ligt gewoonn iet echt met mij;) maarjah Anne zou vrijdag terug komen jah van vrijdag tot vrijdag was ze weg dus die ligt nu te slapen haha die zal vast kapot zijn Ik ben strx weg ga op kamp van maandag tot donderdag
Hahahah, slapen, oooh wat zou ik dat graag willen! Vrijdag om 11 uur was ik weer in Almelo, na een uur vertraging op het vliegveld. In het vliegtuig al een uurtje geslapen en zaterdag tot 2 uur 's middags, toen werd ik wakker gemaakt. Vandaag ook weer heerlijk uitgeslapen, maar ik ben nogsteeds wel moe Nu m'n vakantie nog inplannen. Ik ga nog wel een verslag van de reis typen, maar ik zit nu op de 'reserve'computer want bij de hoofdcomputer is de harde schijf gecrashed...
Nou, een echte jetlag is het niet, gewoon te weinig slaap gehad vergeleken met de inspanning van de week. Volgens mij zijn m'n kuiten wel een keer zo groot geworden
Hey Fenna en Annemarie, welkom terug in Nederland! Fenna, raar is dat he, om te zien dat andere mensen niet zoveel tot hun beschikking hebben als "wij". Ik merkte het in Zuid-Afrika, toen wij naar een township (krottenwijk) gingen om twee nederlandse mensen te bezoeken die daar een school annex kerk/gezelschapsruimte/kliniek/consultatiebureau aan het bouwen waren. We kregen een rondleiding en er werd verteld over de situatie waarin de meeste baby's daar ter wereld komen, erg confronterend. Het nichtje van mijn vriend, net 4 maanden oud, was ook mee, ze lag heerlijk te slapen bij haar moeder, en we realiseerden ons ineens wat een geluk die kleine heeft dat ze hier opgroeit. Droevig, maar ook leerzaam
Ja ik ben enorm blij weer hier te zijn. Was inderdaad confronterend en dan hebben ze het nog niet eens zo enorm slecht maar de dingen die ze daar vertelde. Haar grootmoeder kreeg een uitkering van 80 euro per maand ongeveer. (2 000 000 oude leis) Daar kan je niet van leven, hier niet, maar daar zeker niet. Alles is daar ongeveer even duur als hier. Soms iets goedkoper. Een reisverslag die komt nog. Even bij komen, ik heb alles opgeschreven dus weet het nog wel
In Rome liepen dus, zoals ik al zei, heel veel bedelaars etc. Het gekke daarvan is, dat minstens de helft niet eens 'echt' is. 1 vrouw was toch echt wel het toppunt; ze zat met een puppy op straat te bedelen, maar ze had gouden oorbellen in, een dure tas, en achter haar stond een blikje van het duurste merk hondenvoer dat je maar kan krijgen Iedere keer was het weer zielig om die mensen zo te zien, maar je wordt er wel wantrouwend van...
daar waren ook bedelaars, maar die jatten. één keer een lief klein jochie dat tegen ons aan liep (en in onze zakken wilde graaien) en er was een plek waar we niet heen konden. Waren te veel bedelaars volgens mijn roemeen...
Zakkenrollers.. daar werden wij ook de hele tijd voor gewaarschuwd. Gelukkig hebben we er geen last van gehad (we gaven ze ook weinig kans, met een tasje met geld + kostbare spullen onder je kleding en niets waardevols in je tas).
Daar wil ik ook ooit nog eens heen, de bergen daar in dat gebied. Vriendinnen van mij vonden de bergen in de buurt van Rome ook zo gaaf! Ze vonden het zo grappig dat als je ergens stond, aan alle vier de kanten bergen waren. Ik was dat opzich wel gewend van vakanties in Frankrijk, maar zij dus niet. In het begin ging het echt van: " Ooh, kijk, daar ook een berg! En daar nog een!"
oké, haalt diep adem. Zet een muziekje op en strecht haar type-vingers. Hier komt mijn Roemenië verslag.
dag 1, de heen reis Zes uur 's morgens werd ik wakker. Ik had buikpijn. Van de zenuwen, moest ik gewoon naar de WC of waren er andere redenen? Ik wist het niet, maar opeens flitste er wel door m'n hoofd dat ik over twaalf uur ergens in hongarije/roemenie zou vertoefen. Een klein stipje op een landkaart. Die gedachte zorgde ervoor dat in slaap vallen wat moeilijk was, maar toen m'n wekker om kwart voor zeven ging, moest ik toch eerst wakker worden voor ik hem weer uit kon meppen. Goed, opstaan dan maar. In haast aangekleed, ontbeten en een lunch-pakket gemaakt. Nog even snel een label aan m'n koffer en toen stond Elise voor de deur. Met haar zou ik meerijden naar schiphol. Ik zwaaide naar Pim, gaf m'n moeder een kus en sprong in de auto. Naar Roemenië, wat moest ik daar nou weer van gaan verwachten? Om tien voor acht stonden we op het vliegveld en konden we zoeken naar balie achtien gate drie (of was het andersom?). We vonden de groep snel en konden in de rij gaan staan om in te chekken. Stoel 1B en Elise had stoel 1A, heel fijn. De rest had stoel 26 of nog hoger. taxfree shoppen, daar hadden we amper de tijd voor. Voor we het wisten konden we een foto maken van ons toestel en daarna stapten we in. Onze stoelen (rij 1, voor de deur) (is dat een deur?) waren dus vlak voor die vliegtuigdeur. IJskoud en toen ging er ook nog een dikke vatsige man naast me zitten die niet op de andere rijen zou passen. Aaah, fijn De vlucht ging snel, in Budapest bleek Elises jas nog in het vliegtuig te zitten. Dat zorgde voor een uur vertraging en toen zaten toch echt in de bus voor een rit van vijf uur. De spanning was het grootst toen we bijna bij die school waren. Zouden we onze roemenen wel herkennen, zouden zij ons wel aardig vinden? Toen we het terein voor de school opreden stonden ze daar. Onze roemenen. Bram was de eerste die wat riep: 'Volgens mij zie ik de mijne!' Het brak de spanning en iedereen moest lachen. 'he, daar heb je mijn bij de hante gozertje. Ik zie de mijne niet. Jongens, dit is eng. Wie stapt er als eerste uit?' Dat waren de kreten die door de bus gingen. Toen we uitgestapt waren bleven we angstig bij de bus staan wachten. Er was echt een scheiding tussen ons en de roemenen die ook niet op ons af kwamen. Toen iedereen zo'n beetje de bagage had zochten we naar de roemenen. Ik vond de mijne, nee de mijne vond mij. Ik herkende haar echt niet, maar zij mij dus wel. Ze wilde persé m'n koffer dragen en alles voor me doen. In een of ander zaaltje werden we welkom geheten en toen konden we naar het huis van onze roemenen om wat te eten en van een vrije avond te genieten. M'n roemeen vertelde dat haar vader al een uur in de auto op haar zat te wachten, want er was verteld aan haar dat wij door haar ouders opgehaald moesten worden. Ik ontmoete hem, best aardig, wel stil. en toen reden we naar de salon van haar moeder. Die heeft een kappers/schoonheids/nagel salon en verzekerde me op dag een dat ze m'n huid zou schoonmaken (fijn dat ik daar zo op gewezen werd...) en dat ze me nog mooier zou maken dan ik was. uhm, nou oké. Ik was onzeker. Wist niet echt goed wat ik moest doen. We zaten een tijdje in die studio te wachten en ik voelde me zo moe. Buiten was het een stuk kouder dan verwacht en de huizen waren zo ver ik kon zien uit een ouderwets boek gehaald. Grauw, grijs. Beetje iteliaans, maar minder modern. Minder modern, dat zeker. Alsof ik naar Rusland was, twintig jaar terug. Ten minste zo zou ik me rusland twintig jaar terug voorstellen. Ik heb geen idee hoe rusland eruit ziet. Toen we uiteindelijk bij hun flat aan kwamen bleken ze op de bovenste verdieping te wonen. Liften zijn daar niet. Ik moest lachen toen we de trappen opliepen (het leken er heel veel). Ze vroeg waarom en ik antwoorde dat nederlanders luie mensen waren. Als wij naar de hoogste verdieping moesten, dan hadden we een lift. Ze kon het niet echt begrijpen. Het huisje was klein. Het inimini halletje, was tegelijkertijd ook eetkamer en opslagruimte. De keuken, daar woonde grootmoeder (die ik overigens nooit gezien heb). Verder was er nog een kleine huiskamer met tv en computer (daar sliep mijn roemeense die week), een ouderslaap kamer, een badkamer en de slaapkamer van m'n roemeense waarin ik sliep. De eerste avond aten we roemeense dingetjes. Veel kaas, een gaar maispapje en kip. Ik vond het niet lekker, maar ook niet vies. Er zat eigenlijk vrij weinig smaak aan. 's avonds gingen we naar de Lotus. Daar waren ook anderen en blij dat ik weer nederlands kon praten schoof ik aan bij een groepje nederlanders. Daar rodelden we lekker over onze roemenen, praatten we over wat we gegeten hadden en over hoe verder. Half twaalf waren we weer thuis. Twaalf uur rolde ik het bed in.
dat was dag een. Ik ga nu even boodschappen doen ga vanavond koken voor een paar vriendinnen