Indy is nog steeds zo verlegen.
Als je haar vraagt om voor te rijden of te helpen met voltige dan wordt ze helemaal rood van verlegenheid en blijdschap!

Ze heeft ooit bij me op les gezeten en nu zit idd Isel bij me in het lesje.
Die kleintjes zijn altijd het allerleukste!
Kleine annekdote: Ooit (25 jaar geleden denk ik) had ik een bang meisje aan de longe. Om het ijs een beetje te breken begon ik over school en het bleek dat ze moeite had met de tafel van 7. Die ben ik toen gaan oefenen met haar.
Nu is ze klant bij mijn schoonzus (van Piaffe ruitersport, rijdt dus nog steeds) en kreeg ik een mailtje van schoonzus:
Of ik me nog herinnerde dan ik met Cindy de tafel van 7 had geoefend tijdens haar paardrijles!
Zowel zij als ik zijn het dus nooit vergeten, dan besef je weer eens welk geweldig werk je doet met zulke jonge kinderen!
