als 2e...ik typ mijn verhaal zonder hoofdletters en inclusief spelfouten

ik hou mijn eigen verhaal kort. het is me alles meegevallen, maar nu is de verdoving aan het uitwerken en ik hem me een pijn! zit wel lekker thuis, maar ook met een reden...lees en huiver...
in het ziekenhuis lag een 25 jarig meisje naast me. ze woog 160 kilo,boulimia, borderline etc maarrr een schat v.e meid. enfin...ze kwam voor het trekken van een paar kiezen omdat ze angst heeft bij tandarts. wat me opviel is dat ze steeds enorm benauwd was. ze was al compleet buiten adem als ze moest plassen op de postoel die naast haar bed stond. vanacht klonk ze ook al slecht,veel hoesten. de volgende ochtend nog lekker gekletst. ze wilde dit keer naar de gewone toilet, dit raade ik sterk af. ik zei ook dat ze dit met hulp moest doen en ik het dan nog niet slim vond want ze was zo benauwd. na 5 min kwam er een zuster en ging naar de wc....en toen hoorde ik een gil...ze was neer gegaan in de wc en zusters sjouwden haar weer op bed. ze was vreeeeselijk kortademig. ze riep om hulp en ik vond net of de zusters dchten dat ze zich aanstelde. totdat ze stopte met ademen....potverdikkeme hey, toen moest ze hart massage enzo...ze zijn een uur met haar bezig geweest en ik ben maar snel de kamer uit gelopen....ze was na 1,5 uur reanimatie overleden.

ik weet dus nu niet of ik meer last heb van mijn arm of om haar verlies. vreselijk...
anyway...ik hoop zaterdag lekker even bij prymera te kijken. afleiding is welkom
