M'n referaat wordt toch nog even niets...
De Smitbuitenrit
Half tien zaten we met z'n allen in de kantine. Sas, Es, Jet, Wen, Piet, Sandra, Leoni en ik. Klaar om een buitenritje te maken. De taart stond nog in de auto, Yvond had helaas geen plek in haar koelkast. De indeling was al gemaakt en iedereen reed op een paard (of pony) die wel beviel. Zo had Sas haar trouwe Koosje, Es lieve Bo, Jet Friezel Tjim, Wen & Piet deelde Boywie, Sandra schattige Nynke, Leoni brave Alex en ik . . . Ukkepuk Paco. Wil zou ons begeleiden op Lune, wat inhield dat Sas en Koos voorruiter en paard mochten spelen.
We konden de paarden lekker gaan poetsen. Ik deed Paco op m'n gemakje en kletste over de ruggen van de paarden heen met Jet. Wen heeft nul paarden gezadeld, maar wel met gevaar van eigen leven Jack gepoetst nadat ze haar eigen ros Boy schoongeboend had. We stapten op in de bak en dat duurde nog wel even, dus een tijdje lang rondjes gestapt. Paco was af en toe al aan het uitwijken voor een enge windvlaag/deur (en in z'n eentje naar de achterkant van de bak was ook gevaarlijk
), maar achter stoere Friezel durfde hij wel. Ik moest nog aangesingeld worden en toen kwam ik achter Lune terecht. Wat me niet zo'n goed idee leek, uiteindelijk reed ik achter Boy en Wen. Koos, Lune, Tjim, Boy, Paco, Alex, Nynke, Bowie, Bo was de volgorde waarin we naar buiten gingen.
We bleven een tijdje achter Aad z'n groepje hangen en stapten lekker lang. Nog een ontspannen gallopje, en er vielen enorme gaten. Sas ging lekker hard en Paco had moeite om het bij te houden met z'n ponybeentjes. (niet de gallop trouwens, wel de stap) De strandopgang bleek niet echt goed te doen te zijn, op ging goed (hoewel ik weer een gat liet vallen
) Naar beneden was super stijl. Ik had het gevoel dat Paco het liefst hard naar beneden was gespurt, want de rest was al voor hem. Gelukkig gebeurde dat niet. We keerden om, Koos bleef nog extra lang beneden hangen en gingen terug het duin in. Op naar Noordwijk dan maar. Koos en Lune waren lekker frisjes, we draafden nog een stuk, deden een kort gallopje en kwamen een tegenligger tegen. Aan het eind van dat paardenpad keerden we weer. Ik reed lekker ontspannen toen er opeens een fietser belde, Paco was supersnel aangesloten
Ondertussen, weer in het duin, wilden we een drafje doen, maar het stikte van de tegenliggers. Het vervelendste was nog wel een reuzeshet die flink uithaalde naar Lune. Lune raakte volledig in de stress
Paco schoot nog een paar keer wat sneller aan dan gepland (niet zo vaak, soms kon ik het opvangen, soms niet) en we probeerden nog wat drafjes. De meesten werden snel afgekapt als we een tegenligger tegenkwamen. In het bos kwamen we nog een paar IJslanders tegen, waaronder een kleine Zwarte. Lune had nua bijvoorbaat zoiets van: daar ga ik niet langs, wie weet trappen ze! Het duurde even voor we daar langs waren. Tijd voor nog een gallopje. Dat ging vrij hard, Paco was zenuwachtig. Er stond een wandelaar op het pad en Paco wijkte uit met een maffe bokkensprong waarbij hij nog flink hoog naar achtertrapte. Net toen ik dacht: 'he ik zit nog en we kunnen gewoon doorgalloperen.' hoorde ik achter me iets misgaan. Leoni viel eraf
De paarden waren druk. Leoni gaf gelukkig aan dat het wel ging en klom weer in het zadel. Ik kwam achter Friezel terecht, want door al het gebeuren was van de volgorde ook niet veel meer heel. Het laatste gallopje ging gelukkig iets beheersder, ik had dan ook Friezels kont voor m'n neus als paco wat uit wilde wijken
Toen we terugkwamen was er taart, en blokjes kaas en wat te drinken. Iedereen praatte lekker na, keek naar de foto's van Es en toen konden we weer naar huis...
Kortom nogal een maf buitenritje en toch werd dezelfde indeling aangevraagd voor de volgende keer