Geplaatst Eerst ben ik donderdag vlug Drachten in gegaan op zoek naar een fatsoenlijk luchtbed voor Marloes. Ik ben uiteindelijk tegen een groot twee persoons luchtbed aangelopen, welke ik dan ook meteen heb meegenomen. Marloes werd gebracht door haar vriend Walter (wat een leuk stel is het toch
) en terwijl René hier het eten klaar maakte hebben we heel wat afgekletst. Na het eten is Walter weer afgereisd richting huis en zijn Marloes en ik nog naar Propala en Maaike geweest. Het zou allemaal even vlug, maar.. helaas... rond half twaalf kwamen we uiteindelijk bij Maaike vandaan. Eenmaal thuis hebben we ruimte gecreeerd voor het luchtbed en hebben deze onder het genot van een glas drinken met zijn tweeen opgeblazen.... 
Tegen half één lag Marloes al en bijna een uur later viel ikzelf eindelijk in slaap. Om kwart over drie ging dan uiteindelijk al weer mijn wekker en heb ik mijn lotgenote wakker gemaakt en aangespoord zichzelf aan te kleden, waarna we tot kwart voor zeven gewerkt hebben. Gauw naar huis gegaan, een broodje gegeten en onder de douche gesprongen.. Althans.. voor mij was dat ook de bedoeling, maar aangezien Marloes de douche lekker lang bezet hield
kwam dat er niet meer van.. dus vlug haasten en om tien over acht in de auto gesprongen om Dees op te halen. Ik helemaal in spanning, want dit gingen we natuurlijk nooit redden.. maar.. het kwam goed.. we waren net op tijd 
Eenmaal in Holwerd werden we al begroet door menige bokkers en dat terwijl ik toch wel met hele vreemde ogen aan werd gekeken... Tja.. wat wil je ook als je je helemaal in het purno paars (om het af te leren en ter ere van Maarten) steekt..
Moet eerlijk bekennen.. ik schaamde me letterlijk en figuurlijk helemaal dood. 
Echt alle paarse kleding die ik thuis had kunnen vinden had ik aangetrokken. Paars ondergoed, paarse sokken, paarse rijbroek, paars topje, paarse blouse, paarse jas en als reserve nog een paarse spijkerbroek paarse sokken en een paars shirtje.De meeste mensen kende ik overigens al of had ik al eens foto's van gezien, maar wat Cowgirl betreft.. die had ik me echt heeeeeeel anders voorgesteld
Die zag ik eerder als blondine of roodharige Eenmaal op Ameland werden we al begroet door Jantina die wij een geweldige beterschaps mand voor Isolda hebben overhandigd. In deze beterschaps mand zaten... behoorlijk wat appelen en wortelen voor Isolda en een koek, een fotolijst met daarin een foto van Jantina en Isolda en een kaart met onze beterschaps wensen.
We zijn hierna afgezet naar de fietsenverhuur om onze bestelde tandems en fietsen in ontvangst te nemen. Nou dat was me toch wat
Cody en ik samen op een tandem. 
Ik heb me toch wat afgelachen.. terwijl de hele groep al op ruime afstand van ons verwijderd waren poogden wij nog dit grote monster te bestijgen! En doordat we echt dubbel lagen van het lachen, lukte het al helemaal niet meer hierop te klimmen. Uiteindelijk was het dan zover. We zaten en kwamen vooruit.. Poeh.. wat viel dat tegen! We hadden dan al afgesproken twee andere slachtoffers te vinden door te zeggen dat echt iedereen eens mee gemaakt moest hebben hoe geweldig een tandem is 
Eenmaal bij Isolda aangekomen waren we toch wel blij dat we even bij konden komen. Isolda keek behoorlijk verbaasd moet ik zeggen.. wat een drukte ineens... maar ik geloof dat ze na het overhandigen van de beterschapsmand nu liever heeft dat we iedere dag langs komen
Goh wat heeft die lopen smullen. Echt iedere appel moest benut worden. Zo van... ik heb hier al een hapje uitgenomen.. die lusten jullie nu toch niet meer Hier heb ik dan ook behoorlijk wat foto's van genomen en overigens ook van een springende Isolda die de vliegenspray probeert te ontwijken. Maar.. helaas... op de foto zijn geen beentjes in de lucht vastgelegd. 
Hierna moest Udinde natuurlijk ook nog bezocht worden die aan de overkant van de weg gestationeerd stond. Wat een scheetje is het toch Haar vriendin Ulka kwam er al gauw bij en voor ik het wist werd ik als lolly helemaal afgelebberd... 
Moet overigens wel zeggen dat ik me Udinde véééél groter had voorgesteld. 
Hierna zijn we weer op de fiets gestapt richting Nes, wat overigens stukken beter ging.
Hier hebben enkelen nog gebruik gemaakt van de pin automaat, hebben wat eetbaars gehaald bij de plaatselijke bakker en wat uitgerust. Ook hier hebben we nog een kaartje gekocht voor Sjimmy, maar aangezien ik tot mijn spijt toch haar adres thuis had laten liggen is Jantina zo vriendelijk geweest om deze in te scannen voor alle bokker en speciaal voor Sjimmy. Hierna zijn we afgezet richting Ballum, waar we voor de strandrit wat zouden eten bij het strand paviljoen. Even voorbij de rijstal sloeg de dag voor mij behoorlijk om.
Terwijl we fietsten knapte er iets bij mijn al gevoelige staartbeen, ik stond op wou weer gaan zitten, maar dat kon ik vergeten. Iets wat resulteerde in een lunch bij de plaatselijke snackbar in plaats van het strandpaviljoen met uitzicht op zee. Sorry bokkers... Hierna was het zover.. de strandrit.. i.v.m. mijn pijnlijke staartbeen had ik gehoopt op een niet al te groot paard en gevraagd om eentje met behoorlijk relaxte gangen. Helaas.. ik kreeg een toch wel groot paard toebedeeld met niet al te comfortabele gangen. (auw auw...) Het was een vos genaamd Vedonna, waar ik via een opstapje op geklommen ben. Ondanks het oncomfortabele zitten, was het echt een schat van een paard en ontzettend makkelijk.
Helaas was dit voor mij een zeer pijnlijke maar toch ook weer geweldige tijd De rit was naar mijn idee geweldig en absoluut voor herhaling vatbaar. Maar.. de komende weken laat ik het afweten 
Hierna zijn we afgezet naar Nes waar we in het strandpaviljoen wat zouden eten voor we weer terug zouden naar het vaste land. Helaas was voor mij fietsen nauwelijks mogelijk en hadden Cody, Marloes en ik een behoorlijke afstand van de groep waardoor we ze op een gegeven moment helemaal uit het zicht verloren en niet meer wisten waar we heen moesten. Maar.. gelukkig... we hebben ze gevonden
Hier hebben we wat gedronken en kwamen we er achter dat er eigenlijk niets bijzonders te eten was dus hebben we besloten om bij de haven wat te gaan eten. Wederom zeer pijnlijk op de fiets gestapt op weg naar de boot.
Eerst de fietsen ingeleverd en toen heerlijk onder het genot van onze maaltijden de dag besproken en de gemaakte foto's wat bekeken op de digi's. Toen was het zover.. het was bijna half acht en tijd om te vertrekken. We zijn naar de boot gelopen en hebben daar afscheid genomen van Jantina. Eenmaal op de boot besloten we te gaan zitten op het bovendek. Het was lekker weer, niet te koud en niet te warm. Helaas kwamen we tot de ontdekking dat Jantina het niet de moeite waard vond om ons uit te zwaaien en zag ik ter hoogte van het restaurant nog net een zwart stipje fietsen.. Ach.. die zou vast eerste willen zijn met haar verslag Op de boot hebben we nog lekker gekletst met zijn allen en tijdens de vaart zag ik zelfs nog een zeehond zwemmen.. echt prachtig.. dit maakte de Amelander dag natuurlijk helemaal compleet.
Eenmaal van de boot hebben we afscheid genomen van elkaar waar we ieder onze eigen weg vervolgden.. richting huis. Halverwege kreeg ik een telefoontje van Karin en Nienke dat wij eens achter ons moesten kijken.. En ja hoor.. daar reden ze!
Leuk, leuk leuk... Wij zijn doorgereden naar Dees terwijl Karin en Nienke Drachten in gingen op weg naar Ironique. Eenmaal bij Dees hebben we de paardjes nog even mogen aaien en heb ik een foto reportage gemaakt. Dees heeft mij ook aangeboden mee te gaan met mijn krantenroute 's nachts en mij te helpen. Dit omdat ik nauwelijks de auto meer in en uit kon komen van de pijn. Dees.... BEDANKT!!!!!!
Toen weer afgereisd naar huis waar Marloes en ik om tien uur arriveerden. We hebben gauw het één en ander opgeruimd en toen kwam Walter er ook al aan. Onder het genot van en glas drinken hebben we vlug de foto's op de computer gezet en deze bekeken. Welgeteld zijn het er 146 geworden, waar jullie nu toch nog even op moeten wachten aangezien ik na dit verslag toch eerst weer even ga liggen.
Rond elf uur/ half twaalf heb ik afscheid genomen van Marloes en Walter die natuurlijk ook nog een hele weg naar huis moesten. Walter.. ook jij.. BEDANKT!!!!!! Uiteindelijk ben ik op bed gegaan, waar ik wederom anderhalf uur heb geslapen en Dees weer opgehaald heb om met mij de kranten te rijden. Het duurde ditmaal wat langer als normaal, maar ooooo.. wat was ik blij dat Dees zo lief was mij te helpen. Anders had ik het echt niet gered. Tegen acht uur lag ik uiteindelijk weer op mijn bed waar ik tot vanavond rond acht uur in ben blijven liggen.
Tja.. dit was mijn ellenlange verslag.
Tot slot wil ik toch mijn excuses aanbieden aan alle bokkers die aan de rit hebben deelgenomen, voor al het ongemak... sorry
