Geplaatst Hallo!!
Zoals jullie wel weten zijn wij met een groep bokkers op excursie geweest naar een paardenslachthuis in Nijkerk bij Dhr. Van Veen.
omdat iedereen dit natuurlijk anders heeft ervaren leek het me leuker om wat persoonlijke verslagjes met jullie te delen ipv een groot algemeen verslag.
nou komt het!
door eline_di:
Ik moet je zeggen dat het bezoek aan de slachterij voor mij heel interessant en leerzaam was. Natuurlijk is het moment van schieten niet leuk, zeker niet. Maar ook als wij er niet waren geweest waren deze paarden vandaag geslacht.
Het is wel mooi om te zien dat van Veen de paarden echt op hun gemak stelt voordat het moment daar is. De dieren worden tot op het laatste moment met respect behandelt, dat is fijn om te zien. Daarnaast is van Veen een hele vriendelijke man die bereid is alle vragen te beantwoorden.
Voor mij maakt deze excursie het makkelijker om later te beslissen of ik kies voor inslapen of slachten. Ik vond dat ik niet kon oordelen over slachten (goed of slecht) voordat ik het met eigen ogen gezien had.
door HelgaV:
dit verslag staat in een online word bestand en bevat ook (schokkende) foto's
http://www.yousendit.com/transfer.php?a ... Yk5FQlE9PQ
Door Succubi + broer:
Mijn broer is al zo lang ik hem ken overal in geïnteresseerd en dus ook geboeid door wat er op zijn bord ligt (van groente, fruit tot vlees aan toe).
Zelf wou ik graag weten hoe het zou zijn om bij een slachting te zijn mocht ik ooit voor die keuze moeten staan. Daarnaast ook interesse in het paarden lichaam en wanneer kan je dat het beste zien?...
Dus ik heb ons opgegeven en door de datum wijziging en een aantal afzeggingen konden wij mee.
Netjes verzameld en naar de slachterij gereden.
Het rook er binnen een beetje raar en toch allemaal wel spannend, hoe zal het zijn? Hoe zou ik het vinden?
Er kwam een man van de VWA (vlees en waren autoriteit) ons uitleggen dat hij er was om het vlees te testen op drugs en ziektes. Hoe ze dat deden en ook hoe belangrijk is om het papierwerk goed op orde te hebben dat hij elk paard nakeek of chip, leeftijd etc etc allemaal klopte.
En toen mochten we naar beneden en konden we de paarden die voor de slacht klaar stonden zien en aaien. Ze stonden er rustig bij, met vers water en goed verzorgd. 1 paard met extreem slechte hoeven en zag er slecht uit de ander zag er gezonder uit (van buiten dan) en bleek ook nog eens een lief aanhankelijk paard.
Sommige wilden ze niet aaien vanwege "ik wil het redden" gevoel of vonden het moeilijk.
Ik vond het ook wel moeilijk, maar vond het fijn om hem nog een fijne knuffel te hebben kunnen geven voordat hij van zijn pijn verlost zou worden.
Toen was het zo ver, terwijl het paard rustig werd binnen geleid steeg de spanning in mijn buik en voor mijn gevoel stond ik ook nog veel te dichtbij. Het paard liep rustig naar voren, kreeg een aai en voordat ik het wist was het voorbij....
Het dier werd rustig aan een ketting opgehangen en naar de volgende kamer geleid om daar leeg te bloeden.
Dat duurde even en kwam ik tot het besef dat het best wel mee viel, het was niet zo heftig als ik had verwacht.
Natuurlijk is het naar om te zien en zou ik er niet aan moeten denken dat het mijn eigen paard zou zijn op dat moment.
Maar als ik er verder over nadenk en in mijn geheugen graaf naar de laatste kat die ik in heb moeten slapen die niet goed tegen het narcose middel kon... Had ik hem liever zo zien gaan ipv vechtend tegen het slaapmiddel.
De manen werden afgeschoren en de staart eraf gehaald.
En gingen ze beginnen met het villen en het ontleden van het paard.
In alle rust en met vaste routine gingen ze te werk.
Ik vond het fascinerend om bij mezelf te voelen wat ik er eigenlijk van vond. Op het ene moment is het een paard en het volgend moment (heel cru gezegd maar niet bot bedoeld) een stuk vlees.
Zonder velletje voelde het ineens heel anders.
Ondertussen konden we van alles vragen en stond in de kamer (koelkamer) de man van de VWA om ons te laten zien en te vertellen hoe hij te werk ging.
Het paard was geslacht, gevilt en netjes ontleed en hing achter en werd door de VWA man getest.
We hadden de keus om boven een bakje koffie te doen of beneden te blijven en nog een paard te volgen van slacht tot koelcel (cru gezegd) en ik besloot te blijven en het andere paard ook te volgen en daarna ook nog een koe.
We zijn met het grootste gedeelte van de groep nog naar de Mc Donalds gereden.
Ik was verbaasd van mezelf dat ik nog honger zou hebben na het zien van alles.
Ik vond het een leuke groep, iedereen was vrij om te bepalen om het schieten te zien of niet en we mochten vrij rondlopen om zelf te bepalen wat je wilde zien (slachten, ontleden of bij de man van het VWA) en iedereen liet elkaar in hun waarde.
Ondanks dat het een "beladen" excursie is was het wel enorm gezellig en niet beladen om mee te maken.
Al met al een zeer leerzame en enerverende dag geweest!
Toen ik thuis kwam was ik wel kapot (ik heb ook reuma en de hele dag in een koude ruimte staan is niet het slimste om te doen).
En s'avonds in bed heb ik er wel even bij stil gestaan wat ik nou eigenlijk heb gezien en wat ik er nou eigenlijk allemaal van vond en was het wel even onwerkelijk.
Maar, mocht ik ooit voor de keuze moeten staan met mijn eigen paarden kan ik nu voor mezelf een besluit maken. Zowel inslapen als slachten, ik heb het beide gezien en weet wat mij te wachten zou kunnen staan.
Maar voorlopig hoop ik daar niet meer over na te hoeven denken!
En mijn broer? Die vond het ontzettend leerzaam! Zijn nieuwsgierigheid is nog steeds groot (hij wil nu ook weten wat er van die bout nou de biefstukjes zijn). Maar zijn respect voor deze slagerij is gegroeid en zijn vooroordelen van de baan.
Daarnaast vond hij alle meiden ontzettend stoer!! Hij wist niet dat er meiden waren die daar (vrijwillig) naar toe zouden gaan! haha
Door Mossel:
Vrijdag 5 Maart 2010, zijn we met een groep gezellige bokkers naar een paardenslachterij geweest.
Het was voor mij en ik denk ook de andere een zeer leerzame en gezellige ochtend.
Met name al die taboe's die op het slachten rusten worden dan weg genomen.
Ze gaan daar met respect met de beesten om en worden eerst gerust gestelt voor ze geschoten worden wat ook super snel gaat. Ik dacht ook dat ik het heel eng en zielig zou vinden, maar ik vond dat absoluut niet. Je weet natuurlijk ook dat ze om een rede geslacht worden. Ook was er nog een man van de VWA (voedsel en waren autoriteit) die ons ook heel veel heeft uitgelegd wat ook zeer interessant was. Al met al een hele gezellige en leerzame dag.
Door pretletter17:
Een vrijdagochtend in maart, de velden wit van de vorst en de zon is bezig op te komen. Ik stap in de auto, gewapend met een routeplan en begin de reis naar Nijkerk. In die plaats staat de slachterij van Jan van der Veen, die gespecialiseerd is in het slachten van paarden. Hier gaan wij met 14 dames en zowaar 1 heer kijken hoe het slachtproces in zijn werk gaat.
Dit komt misschien vreemd over, om als groepje paardenliefhebbers te gaan kijken hoe een paard geschoten wordt en geslacht? Wij zien er echter ook de leerzame kant van en de paarden staan daar niet voor niets... van de meesten kan een leek nog zeggen dat ze iets mankeren.
Aangekomen in Nijkerk werd de groep al snel verzameld en gingen we naar boven om daar zeer elegante overalls aan te trekken. Overalls van een soort papier, leek het wel, het scheurde nogal snel, vooral bij wat spanning op het kruis Ook de schoenen werden ingepakt met fraaie hoesjes. Dit allemaal ter bescherming van je kleding en voor de hygiëne.
Toen iedereen klaar was kwam Gerrit (van de Weg?) van de VWA een toelichting geven over zijn werk als vleescontroleur. Hij liet zien hoe het in zijn werk ging, en hoe nauwkeurig hij te werk moest gaan om duidelijk te maken welk stukje vlees bij welk paard (chipnummer) hoort. Zo kan makkelijk worden nagegaan waar een geconstateerde ziekte of bacterie vandaan is gekomen. Een interessant verhaal. Hij beloofde om later op de dag de praktijk nog te laten zien.
Nu was het dan tijd voor het échte werk - de paarden. Er stonden er nog 2 te wachten. Een mooie zwarte tinker die er echt goed verzorgd uitzag en een klein vosje, een welsh pony dacht ik. Bij navraag bleek dat beide problemen hadden met het beenwerk, wat bij het vosje ook duidelijk te zien was, die kon amper fatsoenlijk een stap zetten. Beide paardjes werden nog heerlijk gekroeld door de Bokt-schare en hebben daarmee sowieso een liefdevol afscheid gehad. Ze staan trouwens buiten te wachten, elk in een aparte 'box'/paddockje met water ter beschikking etc. Ze staan dus niet opgepropt in een smerige donkere ruimte zonder enige verzorging!
De tinker was eerst aan de beurt. Hij werd de schietstal in geleid en stapte braaf achter de slachter aan. Een vriendelijk woordje van Van der Veen zelf, een aai over het hoofd, een kriebeltje over het voorhoofd en een halve tel later was hij geschoten. Zó snel gaat dat. Hij ging met z'n oortjes naar voren... Sommige meiden zagen ook duidelijk het 'breken' van het oog, het dof worden als het leven eruit is. Dat gebeurt ook in een fractie van een seconde. Ze zijn dus meteen hersendood.
Dan wordt het paard gestoken zodat het bloed eruit kan vloeien. De slachters doen hun werk snel en praktisch en voordat je het weet hangt er een schoon karkas aan de haak. Dit gaat dan via een railsysteem (er kwamen al plannen boven voor een pretpark ) naar de koelcel. Hier komen we Gerrit weer tegen, die een stukje van de lever snijdt en dat in een zakje doet en dit vervolgens verzegelt en bestickert. Een heel formulier is ingevuld met de gegevens van het paard en de herkomst. Gaat allemaal heel precies en is weinig fraudegevoelig.
Gerrit gaf ons ook nog een lesje anatomie, en wees de lever aan en het hart. Mooi was het om te zien hoeveel verschil in grootte er zit in het hart van een 'weidepaard' en een sportpaard. Dat laatste was een paar keer zo groot! Verder mochten wij zelf zoeken waar de galblaas zich bevond, en wij weten het nu allemaal en vergeten dit nooit meer!
Toen was het de beurt aan de pony. Och dat kleine ding in zijn wollige winterjasje, maar hij was echt heel duidelijk kreupel. Deze bleef even verbouwereerd in de deuropening staan, even geschrokken van het ontvangstcomité. Er staat ook niet vaak een hele kudde mensen in witte pakken op je te wachten. Ook ponyke was snel vertrokken en van zijn pijn verlost. De twee hoefijzertjes zijn nog verwijderd van de hoefjes en mochten we meenemen, dus ponyke heeft een tastbare herinnering achtergelaten
Verder was er genoeg ruimte voor wat plezier en een grap, daar is slachter Jos goed in ook al zijn zijn grappen soms bij het bizarre af! Maar dankzij hem kan Succubi nu een oogje hebben op 6 jongens tegelijk, waar het voor de meeste mensen met 2 toch ophoudt! Een groepsfoto werd gemaakt met de slachters erbij en op de achtergrond een schoolvoorbeeld van hun werk
Al met al was het een leerzame dag. Je hebt volop kans om de anatomie van het paard te bestuderen en vragen te stellen. Ook ga je naar huis in de wetenschap dat deze paarden zoals eerder gezegd, hier niet staan voor een schrammetje op de kont maar wel écht iets onherstelbaars mankeren. Naast leerzaam was het ook nog gezellig, dit komt mede door de transparante manier van werken, er zijn geen taboes of geheimen.
Dit was mijn tweede keer in dit slachthuis en ik heb er nu veel meer van meegekregen. Voor degenen die nieuwsgierig zijn geworden: meld je aan bij een volgende excursie zodat je met eigen ogen kan zien hoe het in zijn werk gaat. Het is de moeite waard!
(schokkend filmpje) Door Stacey:
http://www.youtube.com/watch?v=Bub5CsCav-g
Vrijdagochtend om 5.15u ging mijn wekker. Ik was die nacht al twee keer wakker geworden, omdat ik droomde dat ik me had verslapen en kon er ondanks dat vrij vlot uitkomen. Om 6.00u vertrok ik richting auto en nadat ik mezelf had geinstalleerd en de tomtom had ingesteld, kon ik vertrekken richting Antwerpen. Ik zou Elke (foxy80) in Zwijndrecht ophalen, want zij ging ook mee.
Gelukkig hadden we niet echt file onderweg, dus we kwamen netjes rond 8,45u aan op station Nijkerk. Hier hebben we allemaal verzameld en nadat we compleet waren gingen we richting de slachterij.
Eenmaal aangekomen bij de slachterij, verbaasden we ons erover dat deze middenin een woonwijk was gevestigd. Ook vond ik het veel kleiner dan ik had verwacht. Er stond ook al een (lege) trailer en een vrachtwagen waar 2 lieve schimmelogen uit het raampje keken. Via de parkeerplaats kon je de twee 'stallen' zien waar al 3 'patienten' klaarstonden. Een tinker, een pony en een koe. Dat was wel even confronterend.
Hierna zijn we met zijn allen doorgelopen naar de ingang, waar we boven konden wachten en omkleden. Ik ging samen met een paar meiden nog even naar de wc en die was beneden. Daar kon ik gelijk even naar binnen gluren en daar werd er net een paard ontdaan van zijn huid. Achteraf blijkt dat dus de schimmel te zijn, die ik net nog had zien staan op de vrachtwagen. Dat was dus wel heel snel gegaan allemaal.
Weer boven aangekomen was er een man van de Voeding en Waren Autoriteit een verhaal aan het vertellen dat hij vandaag het vlees kwam testen. Wij hadden dus het geluk dat er vandaag een steekproef werd gehouden op de slachterij ter controle door de VWA.
Vervolgens mochten we ons omkleden in charmante witte pakken en plastic voetjes voor rond de schoenen. Achteraf ben ik daar blij om, want nog geen 10 minuten later zat ik al onder de bloedspetters.
We zaten daarna dus te kijken hoe de schimmel verder werd ontdaan van zijn ingewanden en in tweeen werd gehakt. We mochten ook nog even bij de nog levende paarden kijken en helaas heeft niemand redneigingen gekregen, dus ze moesten allemaal hun lot ondergaan.
De pony was hoefbevangen, de tinker had waarschijnlijk ook beengebreken. De koe stond er echt bij als een hoopje ellende. Urine liep eruit, ze stond daar maar een beetje te schuimbekken en het kwijl liep erlangs. Best wel sneu. Maar het zou niet lang duren eer ze uit haar lijden zou worden verlost.
We hebben ook nog even in de koelcel gekeken, daar hingen er al een aantal die die dag al waren verwerkt. Zo kon je ook heel duidelijk zien welke paarden wat te dik waren. Ook was er nog een jong paard verwerkt, dat kon je ook heel goed zien, vanwege het vele kraakbeen dat hij nog had.
Later heeft de man van de VWA nog een hart ontleedt en een long opengesneden. Dit was wel heel bijzonder om te zien.
Toen kwam het moment dat het eerste paard werd geschoten. De pechvogel was de tinker. Hij werd zijn stal uitgehaald en de schietruimte ingeleid. Hij was een beetje onrustig, wat ik niet gek vind met 15 van die meiden die erop staan te kijken. Maar hij kreeg niet echt de kans om nog onrustiger te worden, na een aai over de bol kreeg hij het schot en was het gelijk gedaan.
Vervolgens werd hij gelijk opgetakeld en de slachtruimte in getransporteerd. Hier werd hij opengesneden, zodat hij gelijk leegbloedde. Dat verbaasde me ook heel erg, want wat een kracht zit daar op en het bloed is bijna zwart!
Hij werd ook nog even van zijn manen ontdaan en daarna kon het hele slachtingsproces beginnen: lijf ontdoen van het hoofd, de huid, de ingewanden. De lever, slokdarm, longen en het hart (nu ben ik vast nog iets vergeten) werden samen met het van vel ontdane hoofd op een pin in de koelcel gehangen. Nadat de twee helften van het lijf waren schoongespoeld werden ze (voorzien van een nummer) in de koelcel gehangen.
Hierna was het de beurt aan de pony. Het schieten hiervan heb ik gemist, maar de koe die na de pony werd gedaan heb ik wel gezien. Wat me hieraan opviel is dat de koe veel meer stuipen had tijdens het leegbloeden. Ook kwam er een erg akelig geluid uit.
Vervolgens was het tijd voor de groepsfoto en iedereen had toch wel honger gekregen, dus hebben we ons omgekleed en iedereen bedankt en was het op naar de mac!
Al met al was het een bijzondere ervaring. Ik kijk niet alleen anders naar het vlees wat op mijn bord ligt, maar ook naar mijn paard. Ik heb nu ook eens in 3D kunnen zien hoe ze er van binnen uit zien.
Het is echt aan iedereen aan te raden die er vooroordelen over heeft (ook diegene die dat niet hebben uiteraard). Ik had verwacht dat ik sommige dingen niet zou trekken om ernaar te kijken, maar dat viel echt mee. Sterker nog, ik wilde het juist alleen maar van dichterbij bekijken.
Door foxy80:
Ik mocht de Belgische eer hoog houden bij de excursie.
Gelukkig wilde Stacey me wel een lift geven, dan moest ik dat lange eind naar Nijkerk niet alleen doorbrengen.
En aangezien haar autoradio kapot was, kwam mijn gebep goed van pas.
We waren mooi op tijd bij het station van Nijkerk.
Handjes geschud, namen vermeld en meteen weer vergeten, en dan hop naar de slachterij.
Bij de slagerij zagen we een mooie vrachtwagen van een stal met daarin een schimmel, in de "wachthokjes" stonden nog een koe, een pony en een klein, robuust zwart paard.
We werden erg enthousiast verwelkomd door een controleur van de Nederlandse tegenhanger van de FAVV (federaal agentschap voor voedsel veiligheid), die toevallig die dag stalen moest komen nemen bij de geslachte dieren.
Als controleur krijgt hij elke dag een locatie toegewezen en een lijst met stalen die hij moet nemen.
Dus bij dier a een levermonster, bij dier b een bloedstaal, bij dier c urinemonster etc. Dat gebeurt volledig willekeurig, het zijn allemaal steekproeven.
Sommige testen zijn niet bepalend voor de kwaliteit van het vlees, dus dit mag dan meteen verwerkt worden ongeacht de uitslag van de test.
Andere stalen moeten eerst voor chemische analyse naar het labo, het duurt dan 4 tot 5 dagen voor de uitslag binnen is, en zo lang moet het vlees apart gehouden worden in de koeling.
De chip wordt pas verwijderd bij het verwerken van het vlees.
En de verwijderde chip wordt dan vernietigd.
Hij verzekerde ons ook dat een chip nooit kan gaan wandelen in bloedvaten of tot in de organen, dat is klinkklare onzin.
Vervolgens kwam van Veen ons halen, nadat we ons verkleed hadden als witte of blauwe teletubbie, inclusief blitse blauwe schoenhoesjes. Vervolgens de slachtruimte in, daar lag al een dier gevild op de rug, zonder onderbenen of hoofd.
Massieve billen, stevig beestje, denkt een mens dan, dat is zeker die koe.
Het bleek de schimmel te zijn...
Vervolgens werd het zwarte paardje geschoten (daar heb ik niet naar gekeken, eigen keuze), en vervolgens binnen het half uur helemaal verwerkt. Je zag echt dat het hard werken was, vooral het vel eraf stropen is niet voor watjes. Daarna kwam de pony aan de beurt, dat was een merrie en zo konden we ook het interessante verschil zien met de ruin.
We zijn ook nog in de koelruimte geweest met de controleur, die heeft voor ons hart, lever, longen en luchtpijp opengemaakt en uitleg gegeven.
Wisten jullie trouwens dat:
- een paard geen galblaas heeft
- de longstructuur bij een paard veel fijner is dan bij een koe? Hoe fijner de longblaasjes, hoe meer oppervlakte en hoe meer zuurstof er in het bloed kan opgenomen worden
- de spiercellen nog wel een hele tijd doorgaan met hun werk? Na het villen zie je sommige spieren nog echt stevig samen trekken, dit omdat op cellulair niveau het organisme nog steeds zijn werk doen. Moeder natuur heeft het echt allemaal prima geregeld, want als dit niet het geval was (nl hersenwerking en hartfunctie weg = alle cellen sterven meteen) dan zou oorgaantransplantatie nooit kunnen!
Van Veen legde uit dat dunne paarden en het minderwaardige vlees in de worst gaan, het goede vlees (dus biefstuk etc) gaan allemaal naar België. Er is simpelweg geen markt voor in Nederland, wegens duur en geen vraag van de klant. Vreemd vind ik dat, want in België kan je wel bij elke slager gerookt paardenvlees in dunne lapjes voor op de boterham vinden, en kan je in goede restaurants paardenbiefstuk eten. Hoe komt dat nou toch? Mensen willen wel een anonieme Argentijnse steak naar binnen werken, maar het paard van de hobbyruiter achter de hoek niet...
Kanttekening: onze excursie werd een week verplaatst want er kwam een schoolklas op onze eerste geprikte datum. Ik vraag me echt af wat die kindertjes te zien krijgen en in welk leerplan dit kadert. Dit is toch super opvoeding niet?
Wat me ook erg opviel, er stonk helemaal niks. Zelfs de koe niet, die dan toch als laatste geslacht werd. Die rook wel anders, maar stinken is echt een groot woord vind ik. Na elk dier werd alle bloed weg gespoten, afval ging buiten in containers.
Na een groepsfoto voor de gevilde koe nog met een deel van de groep naar de Mac geweest. Erg gezellig, veel geklept over vanalles en nog wat en uiteindelijk was ik om vier uur weer thuis. Het was een erg lange dag, maar beestig interessant!
een hele lap tekst!!! maar wel zo persoonlijk
verder zijn er ook nog een boel foto's gemaakt die we ook willen delen, maar de foto's kunnen als schokkend worden beschouwd!
Gemaakt door ikdoemaarwat:
http://s154.photobucket.com/albums/s249 ... 0excursie/
gemaakt door Stacey:
http://img532.imageshack.us/g/cimg1812.jpg/
ik hoop dat jullie ondaks deze berg met tekst toch een indruk krijgen!!
groetjes van iedereen die met deze excursie is mee geweest!!!
Wat is dat toch lastig met een eigen dier dat zo'n gigantische omvang heeft. Rendac vind ik ook vreselijk. 
Zou het ook niks vinden als mijn paard opgegeten wordt door mensen die al zoveel keus hebben in eten, en bijvoorbeeld niet met respect met hun voedsel om gaan.
Laat je er niet door afschrikken om eens mee op excursie te gaan. 
