3 jaar geleden ben ik in Zonhoven komen aanwaaien, eigenlijk ben ik van het Antwerpse. Het paardenvirus heeft mij al op vrij jonge leeftijd besmet. Paard zou 1 van mijn eerste woordjes geweest zijn. Helaas mocht ik pas rijden toen ik 8 was. Al kroop ik wel reeds op een pony op nog voor ik kon rijden. Nu ja, zodra dat beestje ook maar 1 pas zette, donderde ik er al af. Gevolg, beestje wilde niet meer stappen als ik op haar rug zat.
Mijn eerste eigen paardje was een haff, hij is verkocht toen ik ging scheiden. Nadien wilde ik opnieuw een haffje, zocht en vond ene die op mijn eerste paardje leek en dat bleek uiteindelijk geen goede keuze. Mijn hoefsmid stelde voor om eens naar 1 van zijn paarden te komen kijken, indien het klikte, nam hij mijn haffje over. En zo kwam de toen 4-jarige Bacardi in mijn leven. Een levenslustige, vurige en altijd" into een grapje" ruin, die nog steeds mijn grote liefde is, maar owv ziekte sinds 2 jaar niet meer bereden wordt. Toen ik mijn paard aan huis kon hebben, ben ik op zoek gegaan naar een maatje en zo kwam, opnieuw via mijn smid, mijn shet Macho in mijn leven. Vorig jaar heb ik mijn 3de paardje gekocht, ik ben als een blok gevallen voor de rocky mountain en ben in de 7de hemel met mijn, nu bijna 2-jarige, hengst Quickstep.
Naast mijn paardjes heb ik ook 2 honden, beide Rodhesian Ridgebacks. Ghazira wordt 10, Meissi is bijna 4. Een ros poezenbeest maakt mijn bende compleet.
Ah ja, er loopt hier ook nog een ventje rond die mijn dierenliefde een beetje probeert in te tomen. Moest hij er niet zijn, zou het hier een echte zo worden.
Mijn jongens


En de meiden

Mijn kat houdt niet echt van poseren en mijn vriend hou ik lekker voor mezelf, haha.