Wie zegt dat ik mijn paard naar de slager doe????????
Mijn paard wordt hoogstwaarschijnlijk gewoon ingeslapen. In zijn eigen omgeving.
Ik ben er door deze ervaring wel achter gekomen dat het slachten daar in ieder geval snel en goed gebeurd en dat het niet zo gruwelijk is als dat ik me had voorgesteld.
Je ruikt er niets van als je de schietruimte binnenkomt. Het paard is ook niet over de zeik.
We hebben het dier nog geaaid toen hij van de trailer afkwam en voor de schietruimte stond. Ze was heel erg rustig en stond er kalm bij.
Geen rollende ogen, stress, paniek. Gewoon rustig.
Het rook er niet naar bloed, eerder naar ontsmettingsmiddel ofzo.
De koe kwam kalm naar binnen lopen, had haar hoofdje laag en nog voor dat ze stil stond paf, lag ze op de grond en was ze weg.
Hoe doen ze dat met onrustige paarden???
Daar wachten ze net zo lang todat het dier gekalmeerd is, het is geen lopende band werk, ze hebben de tijd. Ze werken ook minimaal met zijn tweeën.
Ik ga niemand aanpraten om zijn paard naar de slacht te brengen.
Ik ging hier ook met een wee gevoel in mijn maag heen, overtuigd dat ik zou gaan huilen als een klein kind. Ik heb staan trillen op mijn benen in het begin ( is ook op een van de filmjes te zien aan het camerawerk)maar dat was snel voorbij. De mensen die hier werken zijn erg vriendelijk en begripvol.
Iedereen bleef ook rustig, niemand raakte in paniek.
Het paard, was van de week al bij de eigenaar opgehaald. Deze is door de mensen van de slachterij. Lekker thuis op stal gezet, heeft lekker slobber en graan gegeten en bij zijn eigen pony's in de wei gelopen. Ze was vannochtend pas op de trailer gezet en naar het slachthuis gebracht. Niks wachten en zien hoe andere voor haar gingen. De trailer stond netjes voor buiten waar het paard niets mee kreeg van wat er aan de hand was.
Ik ben puur meegegaan om uit te vinden hoe het slachten nou in zijn werk gaat, of het echt zo luguber is als dat het wordt afgebeeld. Of de paarden echt in paniek raken, de dood ruiken, of wat voor enge dingen je ook maar kan bedenken.
Ik ben er achter gekomen dat het heel anders is dan dat ik me had voorgesteld.
Het paard was rustig, liep willig naar binnen en was niet in paniek. Nog voordat wij realiseerden wat er was gebeurd lag ze al op de grond.
Ik was vroeger ook een anti-slacht type, nu kan ik het accepteren dat mensen hun paard willen laten schieten.
Ieder kan zijn mening hebben maar heb ook respect voor die van anderen en probeer alles niet zo zwart wit te zien. Door deze ervaring kijk ik er zeker niet meer zwart wit tegenaan.
Het was een heftige dag, ik ben het nog steeds allemaal een beetje aan het verwerken, we hebben veel gezien vandaag. Ik ben nog steeds een beetje verdoofd van wat ik heb meegemaakt.
En nee, wij zijn niet harteloos, wij houden zielsveel van onze paarden.
Ik vind de kwaliteit van het leven balangrijker dan de kwaliteit van het doodgaan.
Ik ga zo lekker naar me paardje toe en rijden en dan denk ik bij mezelf, wat ben ik blij dat jij nog gezond ben en bij me ben. Ik zal zorgen dat hij een fijn leven heeft en geniet van de tijd die we samen door brengen.
Zo dat was mijn zegje weer.
