
Dood dier opzich niet, maar zodra er een verhaal bij verteld wordt ga ik nat.. Niemand iets van aantrekken want ik ben niet zielig ben gewoon een emotionele doos


Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Jolliegirl schreef:dan gaat dat lukken
ma_rie_tje schreef:ik moet meteen weer denken aan afgelope maandag. Ik had mn oma naar een rouwbezoek gebracht (neef van mn vader is op 51 jarige leeftijd overleden aan kanker). Ik was met haar mee naar binnen gegaan, had 1,5 uur in de auto gezeten en was heeeeeeeeel erg melig.
Om niet te lachen heb ik daar mijn tong in een kopje hete thee gestoken (was bang dat ik keihard zou gaan lachen) en daarna nog is heeeeel hard op mn tond (en mn wang) gebeten.
Zat ik vervolgens netjes stil, krijgt de man/jongen naast me de slappelach, okee ik heb me in kunnen houden met moeite).
Dinsdag naar de crematie geweest met oma, na 1,5 uur de beste hit uit de jaren 50 geluisterd te hebben was ik (weer) onwijs melig.
Die gozer van maandag wou naast me komen zitten, ging die dus als eerste al naast de stoelzitten, gooide een glaswater overzichzelf en keek me aan op een manier dat je je echt niet in kan houden om neit te lachen.
Hij stond op, ging zitten en zakte vol door de stoel heen.
We zijn samen maar naar buiten gegaan om keihard te gaan lachen.
Ik voelde me zoooooooo bezwaard, heb tegen mn oma maar gezegd dat ik moest spugen ....
Hoop dat zoiets me niet gebeurd in het crematorium....
Citaat:Topics die niet meer direct betrekking hebben op het onderwerp (de zogenoemde slowchats) gaan op slot of worden verplaatst naar de Huiskamer, omdat ze dan niet meer interessant zijn voor iedereen.
liannes schreef:Jolliegirl schreef:dan gaat dat lukken
gezellig