*bemoeit zich er ook even mee*
Letizia, ik snap helemaal dat het best moeilijk is om vooraf te zien hoe Darmorah het zal gaan doen daar. Het is best eng, je hebt een paard met een blessure-verleden, en je doet alles om te voorkomen dat het ooit terug zou komen. Maar het kan ook juist helpen om je grenzen met haar beter te verkennen. Ik weet zeker dat je dan met een groep zal gaan waarbij iedereen kan snappen wanneer je aangeeft niet mee te gaan rijden of het rustiger aan te doen.
Ik heb het met Annemiek ook zo meegemaakt. Ik vond het de eerste x heel eng, was als de dood dat ik een paard met verotte pezen mee terug zou nemen na de eerste x Loon op Zand. Heb er echt gigantisch over lopen piekeren, deed ik wel het goede? Kon Annemiek het wel aan? Was ik het goede gevoel van de laatste paar jaren niet aan het vergooien? Toen ging ik de eerste x mee naar Loon op Zand, heb me 3 dagen bang gevoeld dat er echt iets met haar zou gebeuren, maar heb ook heel veel geleerd. Heb geleerd dat Annemiek veel meer aan kan dan ik dacht, en hoe ze aangeeft wel of niet meer te kunnen. Ik heb mijn paard op zo'n vakantie zo leren kennen. Ook in Groede en de tweede x in Loon op Zand was het zo, zij in iets mindere mate. Ter vergelijking, voordat ik naar Loon op Zand mee ben gegaan durfde ik amper een buitenrit van langer dan anderhalf uur te maken, was als de dood dat ze dat niet aan kon. Terwijl daar dus een klein drafje of galopje in zit, en bijna alleen maar stappen. Na goede opbouw van conditie en na terugkomst van Loon op Zand, weet ik dat ik haar gemakkelijk een paar uur mee kan nemen. ze kan veel meer aan dan ik dacht!
Wat Nicole zegt, in Groede heb ik ook eens een dagje overgeslagen. Na de eerste rit op het strand stond Annemiek met een beetje vocht in haar benen, wat er na het stappen niet helemaal uit ging. Heb ze toen uitgezwaaid, en ben een flink eind gaan stappen in mijn uppie met Annemiek. Paar uur daarna stond ze weer perfect op haar beentjes, en kon ik de dag erna weer mooi mee!
Je moet niet bang wezen om de groep op te houden, of dat je je teveel gaat afzonderen. Je paard gaat voor, en je weet zelf het beste hoe het met je paard gaat. Ze kan zelf heel goed aangeven of het wel of niet gaat, en ik denk dat je de signalen heel erg goed kent. Dat kan niet anders, na alle ellende die jullie met haar mee hebben gemaakt in de hele tijd dat ze de blessure heeft gehad en de revalidatie.
*lang verhaal geworden*