DarkoFoitzik schreef:dressuur paard is het liefst schuin in de schouder en matig stijl in de croupe. de hals is even lang als de rug en is iet wat hoger aangezet maar staat er niet op. liefst een lage start inplant weker in de koot zodat hij meer kan bouncen (je ziet nu vaak een te weke koot waardoor er pees problemen ontstaan) de achterhand liest onder de massa om te dragen.
spring paarden zijn vaak iet wat compacter. ze zijn vaak overbouwd, een langer achter been betekend immers hoger kunnen springen. korter in de rug zodat de overdracht van achterhand naar lijf korter is en daardoor makkelijker. sterk in de koot maar toch verend om de schok op te vangen. liefst wat stijler in de schouder voor een kortere beweging om korter te kunnen wenden.
tuig/trekpaarden, vaak vlak in het kruis/croupe voor stuwkracht. hals op de boeg zodat de boeg vrij is voor tuig. vaak een diepe boeg voor veel adem. strakke korte rug en nek. zodat die gefixceerd kunnen worden bij het trekken. een stijle schouder met vaak veel knie actie. dit komt ui het ploegen van het land. hierbij wil je een korte krachtige gang zodat de paarden niet uitglijden in de modder maar wel de benen uit het diepe land halen om te bewegen. vaak een goede stap en draf maar minder goede gallop door zwakke lendenen. vaak stugge koot en dus wat stijler in het kootbeen.
en zo is er per discipline wel een maatstaf. er zijn altijd uitzonderingen te benoemen natuurlijk.
En hoe zie je dat dan voor je bij een military of bij een IBOP-proef waar paarden zowel onder het zadel als aangespannen of op trekkracht worden beoordeeld?