Over 2 weken moet mijn paard naar de kliniek voor EOTRH; een aantal snijtanden moeten eruit. Nu ben ik er pasgeleden achter gekomen dat Tiaam blijkbaar héél bang is voor een trailer. Toen een stalgenoot aan het oefenen met laden was een maand geleden zag hij dit -op 100 meter afstand- en heeft zich toen losgerukt en is in blinde paniek weg gerend. Een week later gebeurde precies hetzelfde. Heel gek, want ik heb hem al 6 jaar en ik heb hem een keer of 5 vervoerd, dit ging wel altijd met veel stress maar nooit met zoveel angst als nu

Afgelopen weekend heb ik geoefend met trailerladen nadat ik hoorde dat hij naar de kliniek moet, via een bedrijfje met een paardenvrachtwagentje. Toen zij zijn reactie zagen gaven ze aan dat hij het heftigste paard is wat ze ooit hebben meegemaakt met trailerladen/angst. Zodra hij de trailer ziet wordt hij angstig, en het gaat niet weg als je verder van de trailer vandaan loopt. De angst bouwt zich enorm op en hij is ook niet meer kalm te krijgen. De enige manier om hem kalm te krijgen is hem los te laten in de wei zodat hij heel hard kan wegrennen.

Volgens hun is op zo'n korte termijn alleen sedatie mogelijk op een trailer. Nu is dat iets wat ik eigenlijk liever niet heb. Tiaam is al 21 en zo min mogelijk stress zou fijn zijn. Ik ben bang dat hij zoveel angst heeft dat hij door de sedatie heen breekt oid of dat hij nog meer trauma's krijgt. Ik zou liever het trailerladen oefenen oppakken als de ingreep is geweest, niet nu op zo'n kort tijdsbestek.
Nu is de kliniek 14 km van stal vandaan en overweeg ik sterk om te gaan lopen. Ik vroeg me alleen af wat jullie denken dat beter is in deze situatie; lopen of toch de trailer met sedatie...
Tiaam is dus 21 en staat 24/7 buiten. Hij is sinds ongeveer 1,5 jaar met pensioen maar verder nog relatief fit. Ik zat te denken om de eerste 5 km van de rit te rijden, stappend met een barebackpad, aangezien hij soms nog wel eens wil staken vlakbij stal wat niet handig is als we ergens moeten zijn voor een bepaalde tijd. Als ik op hem rij doet hij dit niet, maar het voelt niet helemaal eerlijk naar hem toe aangezien hij al 1,5 jaar stil staat. Ook is op 10 km van de route een grote brug die over een rivier gaat, waarbij het pad naast een 80-weg maar 2 meter breed is. Hij is goed verkeersmak maar ik denk dat hij zo'n brug wel heel spannend vindt. En dan de terugweg, weer 14 km lopen als hij een aantal tanden mist en waarschijnlijk pijn heeft, daar zit ik ook wel mee.
Zelf denk ik toch dat lopen minder stress geeft al met al. Ik zit er best wel mee in mijn maag hoe ik dit nou op moet lossen.
