Het paard wat ik 9 jaar gehad heb, heeft meerdere blessures gehad. Uiteindelijk is ze afgekeurd en kon ik aanspraak maken op de verzekering. Echter werd het dan een enkeltje slacht met geen mogelijkheid terug te kopen om zelf te houden. Helaas, pindakaas voor mijn portemonnee; maar dat ging ik niet doen.


De merrie was destijds 13 jaar oud, had predicaten en kwam uit een leuke stam. Ze had al 3 veulens gebracht en was, buiten de blessure om, in goede conditie en kon nog prima ingezet worden als fokmerrie. (Ze was ook het beste in haar Sas met een veulen aan haar voet hebben we gemerkt)
Zelf aanhouden en veulens blijven fokken was helaas geen optie wegens de leeftijd van mijn grootouders waar ze gestald stond.
Binnen no-time vond ik meerdere geïnteresseerden voor haar en heb haar uiteindelijk toch nog kunnen verkopen voor nagenoeg hetzelfde bedrag als wat de verzekering uit zou keren.
Achteraf gezien had ik beter de verzekeringskosten kunnen opsparen, want nu heb ik letterlijk geld weg gegooid

Tweede geval is de e-pony van mijn opa. Heeft hij +-16 jaar geleden voor een klein prijsje gekocht. Diertje is nu 28 jaar oud en staat nog steeds in de verzekering.. Hij heeft de prijs vd pony dus ook al betaald aan de verzekering in de afgelopen jaren. Hij wil haar nu niet uit de verzekering halen omdat de kans toch wel groter wordt dat ze een keer haar laatste adem uitademt.