ruitje schreef:Ik heb helaas de ervaring met pezen dat paarden nog veel langer meegaan dan dat ze eigenlijk zouden moeten en achteraf blijkt dat iets al heel lang emmert voordat ze kreupel lopen. Als ik dan ook iets zou kopen voor 20.000( wat ik nooit ga doen) zou ik pezen scannen. Naar mijn idee gebeurt dat eigenlijk amper?
Een (goede) DA voelt aan de pezen of er verlittekening of een verdikking zit die wijst op een eerdere peesblessure. Ook is een pees dan minder elastisch. Dus peesschade is goed te voelen. Zit er schade kun je altijd scannen om te kijken of dat veel of weinig is.
ruitje schreef:Ik heb geen belangen hoor? Ik verkoop nooit meer wat, mocht dat je invulling zijn? Anders snap ik 'm niet helemaal?
nogmaals, toen ik nog dravers verkocht keurde ik op het laatst alles zelf vooraf en als een pensionklant iets koopt zeg ik altijd: keuren!
Dus, tussen wat ik voor mezelf doe, of voor een ander zit een verschil.
Ik was nog in de veronderstelling dat je dravers omschoolt en verkoopt.

En ik kan me ook nog herinneren dat we over de zin en onzin van keuren nog wel eens een discussie hebben gevoerd.
Maar ik kan me heel goed voorstellen dat als je paarden in een lagere prijsklasse verkoopt niet zelf keurt. Die investering betaalt zich niet uit. De meeste paardenverkopers die paarden in de lagere prijsklasse verkopen doen dat niet en hebben ze daarbij ook nog vaak heel kort staan. Dan zijn de paarden alweer verkocht, voordat er überhaupt dierenartskosten aan komen.
Maar de koper (de eindgebruiker) die hoopt nog heel wat jaren met zn paard te doen, krijgt vaak wel te maken met flinke dierenartskosten als blijkt dat er al aanwezige risico's aan het paard zaten.
Het kan altijd natuurlijk dat een paard met een goede keuring later toch wat krijgt (het is maar een momentopname) en andersom, maar veel risico's kun je met een keuring toch wel voor zijn.
ruitje schreef:Ik denk eigenlijk meer, dat het er hard gezegd eerder in zit dat ik makkelijker afscheid neem, dan in de kosten zeg maar? Dat klinkt dan weer alsof het me niet boeit, dat is ook weer niet zo. Maar ben daarin gewoon anders opgevoed.
Dat zou kunnen hoor. Ik ben er in de loop der jaren toch ook wel makkelijker in geworden om de knoop door te hakken als ik merk dat het hem niet meer gaat worden. Bij 2 jaar sukkelen met een peesblessure gaat het niet meer goed komen en vaak bij een jaar ook al niet meer. Ik blijf niet eindeloos dokteren, maar wil altijd wel een goede diagnose hebben. En die kosten ook vaak geld. Paard wordt in zo'n geval ook niet meer verkocht maar ingeslapen.