Marigold schreef:Noemen jullie de pony’s nou oliebol, of is het de boktcencuur die een ander woord omzet in ‘oliebol’? Bijv sh*tlander, das dan het eerste wat ik kan verzinnen
Dat laatste, maar oliebol kan ook
Twirre2006 schreef:Wij zijn groot fan van de shetlandpony. Wij fokken met stamboekpony’s in de mini en kleine maat. Ook heb ik een middenmaat merrie van 98 cm waar ik met heel veel plezier mee men. Shetlanders worden vaak ondergewaardeerd ze zijn zoveel meer dan alleen een grasmaaier. Wij zijn blij met de huidige prijzen. Alleen je moet wel het kaf van het koren onderscheiden want ook voor pony’s met gebreken en met alleen een leuk kleurtje wordt goud geld gevraagd. Doordat het bij ons nu wat uit de hand begint te lopen met het aantal pony’s moeten we binnenkort selecteren en gaan we een aantal pony’s verkopen.
Natuurlijk zijn er mensen die goed en bewust fokken, maar niet iedereen wil een pony met bepaald papier of een bepaalde kleur bijv. Maar ook als je een leuk, lief weidemaatje wilt of een kinder pony, evt men pony mag hij wel verzorgd zijn.
Waar ons setje vandaan komt, vinden ze zichzelf vast ook goede, nette, ervaren fokkers. Komen ook leuke pony's vandaan.
Maar dat men niet goed voert, ruw ermee omgaat, hoeven lijkt te kortwieken met een heggenschaar en nooit een tandarts laat komen, vind ik niet netjes.
Voor een ander is het; ze lopen buiten, zijn niet te mager, hoeven zijn kort en de rest zie je niet.
Wij zijn er blij mee en ik vind zo een projectje wel weer leuk. Ze gaan van bang naar knuffelen, dus je ziet ze ontdooien en nu kan moeders ook lekker kauwen.
Onze vorige shet kwamen we voor een andere. Was een zwart luxe ruintje. Onze zoon was 3 en pony deed oren naar achter. Er liepen er meer en hij mocht ook een andere zien en aaien. Minder luxe, maar er was gelijk een klik. Kreeg halstertje om en hij mocht ermee lopen. ( samen natuurlijk )
En die klik was volledig terecht. Hij heeft nooit getrapt of gebeten, ging altijd stil staan als zoon viel of struikelde of later er van voor vanaf ging.
Later ook kennissen die hem weleens pakten om met hun kind(eren) even te poetsen en te wandelen en iedereen was even gek op hem. Ik was wel selectief wie wat mocht en dat groeide, maar de pony genoot van de aandacht als deze goed was.
Hij heeft ook weleens duidelijk gemaakt dat kinderen hem te druk waren en dat begreep ik heel goed.
Daar tegenover kon mijn spastische broer in een grote elektrische rolstoel ook alles met hem. Hij liep naast de rolstoel mee en geluiden of onverwachte bewegingen boeide hem niks. Onze andere paarden meestal ook niet.
Hij kon vanaf zijn schoot iets geven en legde zijn hoofd dan neer.
Ik nam hem mee racen naast de anderen, hij ging mee met de honden wandelen, liep hier thuis mee over de track en ook de schuur en tuin in, maar alles heel netjes.
Deze shetjes zijn anders, maar dat is gewoon goed. Ik wilde geen zwarte meer en verder zagen we wel hoe het zou lopen.