Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
fjordnina schreef:Verosjaak schreef:zou het navragen bij een echte trekpaarden stamboek..
onder koudbloeden verstaat men: trekpaarden, shires en tinkers..
vroeger waren fjorden en haffie's ook koudbloeden maar die zijn allemaal uitgedunt.. jammer genoeg willen ze dat ook met de belg gaan doen zodat het een ideaal rijpaard word
Een fjord is nog steeds een koudbloed, dat is iets wat ik 100% zeker weet voor zover dat mogelijk is. er is voor 200 (?) jaar terug geprobeerd om het ras te veredelen met 1 bepaalde hengst. De nakomelingen waren echter van slechtere kwaliteit dan de echte fjorden dus daar zijn ze van terug gekomen. Sindsdien is het ras hetzelfde gebleven. Natuurlijk is er nu wel in 2 richtingen gefokt (rijtypisch en landbouwpaard), maar dat komt niet door kruisingen met een ander ras. Alles is binnen het ras zelf gebleven.
Verosjaak schreef:
ja maar onder koudbloed verstaat men ook het behang aan de benen en dat hebben fjorden ook niet echt meer...
en tinkers zijn koudbloeden gewoon vanwege de bouw en ook het been behang..
Verosjaak schreef:ja oke als je het zo ziet. maar dan zouden alle wat dikkere/bredere paarden meet onverdeeld bloed koudbloeden zijn..
karoliena schreef:Shetlanders zijn warmbloeden
tinkerXXlufX schreef:mm nog even over de tinker, ik heb dus een mail gestuurt naar het tinkerstamboek en daar zeiden ze dat een tinker een heuse echte koudbloed is.
Citaat:Genoeg hierover, laten we terugkeren naar de oorsprong van dit paardenras.
Roma hebben altijd rond gezworven.
Vanuit hun oorsprong in India, zwierven zij uit over geheel Europa, voordat zij uiteindelijk in de 15e eeuw in Engeland belandden. Vele jarenlang reisden ze te voet, met misschien een ezel of kleine pony als lastdier.
Hun huis bestond uit een tent. Aan het eind van de 18e eeuw begonnen ze paard en wagen te gebruiken om hun wereldse bezittingen mee te vervoeren. Natuurlijk stelden een paard en wagen hen in staat grotere afstanden af te leggen, en tevens beter in hun levensonderhoud te voorzien.
Het is rond deze tijd dat zich hun eigen type paard begon te ontwikkelen. Als een bont paard het resultaat was van een kruising, dan werd dat hogelijk gewaardeerd en daar verder mee gefokt. In het begin van de 19e eeuw kregen de grote zigeunerwagens het uiterlijk van huizen op wielen. Velen kregen daardoor de behoefte aan een veel groter paard. Op dat moment werd het zware koudbloedpaard in de mix geïntroduceerd, deze paarden waren ruim voorradig op de boerderijen waar veel Roma in de zomermaanden werk vonden. Tegen het midden van de 19e eeuw waren de meeste Roma families overgegaan op de lichtere, met canvas huif bedekte, "Vardos", als hun thuis. Dus, het Roma-paard; kleurrijk, krachtig, nuttig en mooi, in de vorm zoals we die nu nog herkennen, komt in Engeland al meer dan 150 jaar voor.
Citaat:De Roma ontwikkelden deze paarden dus zo'n 150 jaar geleden. Gebrek aan geschreven bewijs maakt het echter onmogelijk een exacte datum hiervoor vast te stellen, net zoals met alles wat de Roma aangaat.Er wordt veel gespeculeerd over welke rassen in de creatie van dit ras een rol spelen. Ook hier is weer geen schriftelijk bewijs. De Roma zijn een inventief stelletje, en ten tijde dat ze alleen leefden op de weg, meestal niet erg rijk. Papieren en afstammingslijnen betekenden niets voor ze. Sterke paarden waren gewenst, en intelligente, dus er werd gefokt met alles wat aan die criteria voldeed en wat voor handen was, en waar hun oog op viel. Toen de Roma begonnen in woonwagens te wonen, en niet langer in tenten, ontstond de behoefte aan een groter paard, dus werden de grote koudbloed rassen zoals Shires en Clydesdales gebruikt. Dales en Fell ponies zullen zeker zijn gebruikt vanwege hun temperament en kracht en natuurlijk hun erg snelle draf.
Dus er werden vele rassen gebruikt, maar het fokken met cobs, in bezit van Roma, onderling, werd goedkoper, makkelijker en daardoor was men ook zekerder over het resultaat van de dekking. In principe gebeurde het fokken toen op de dezelfde manier als tegenwoordig. Ze probeerden met de beste aanwezige hengst te fokken. Een hengst, maar dat geldt voor ieder ander paard, verdiende zijn reputatie door vele factoren: uiterlijk, confirmatie kleur, snelheid, temperament en in het algemeen hoe goed hij onder de man en voor de wagen was. De Roma wisten precies wat zij in een paard zochten en poogden een paard te fokken dat onder hun eigen mensen waardevol was, en nuttig voor hen en hun gezin.
...
Sommigen zullen beweren dat deze paarden veel te veel een mengelmoesje zijn om tot een geloofwaardige fokstandaard te komen. Dat kan toch niet anders wanneer je net zo makkelijk een pony van 1.33 aantreft, als een reus van 1.60! De mensen die deze paarden al vele, vele jaren houden, weten de goede van de slechte te onderscheiden en weten waar elk type toe in staat is.
Types? Ja, types, ondanks het feit dat bestaande stamboeken tot nu toe geen poging hebben ondernomen een verdeling te maken in verschillende secties. Het Nederlands Stamboek voor Tinkers is hierop een uitzondering, aangezien dit stamboek de paarden bij stamboek-opname (dus vanaf 3 jaar) in types zal indelen.
Er zijn vier typen Roma paarden (Vanner, Romany Cob, Romany Grai, Scudder). Het steeds maar door elkaar heen fokken van deze typen vertroebelt de lijnen steeds meer, daarom is het de hoogste tijd de verschillende types te verklaren en het hoe en waarom van deze types uit te leggen!
Verosjaak schreef:maar wat is de shetlander nou want daar ging het om..
elinax21 schreef:nee sorry nog steeds niet, maandag zit ik hier weer lekker alleen, dan ga ik net zolang zoeken tot ik t heb..
maar als je van het temperament uit moet gaan dan is een van mijn shetties een volbloed, en mijn arab een koudbloedhaha...
Verosjaak schreef:ja dat heb ik met mijn belg ook. die vind helemaal niets eng maar als ze dan lekker uit haar dak wil gaan gaat ze draven op haar plaats en ziet ze er egt uit als een oolorgspaard.. egt zo cool.