Toen ik voor het eerst op de manege was,
Zag ik jou nog niet staan.
Ik dacht dat je gemeen was,
maar dat was je niet.
Toen ik jou leerde kennen,
was ik niet meer bij je weg te slaan.
Elke dag was ik wel te vinden daar bij jou.
We kregen net een band.
Toen ik bij silas stond,
het nieuwe veulentje,
werd je uit je stand gehaald.
Ik vroeg toen waar je heen ging,
en hij zei naar het weiland.
Tuurlijk geloofde ik dat en hoopte ik dat.
Maar later hoorde ik dat je weg was.
1 week stond je daar op proef,
ik hoopte dat je gemeen zou zijn,
want dan zou je weer terugkomen.
ik wist dat het beter voor je was daar.
maar ik kon je niet missen,
het was zo moeilijk te geloven,
dat jij er niet meer was.
Tijden heb ik zonder jou gemoeten,
veel verdriet gehad.
altijd maar je foto's bekijken,
steeds weer huilen.
Lieve Fortuna,
kon ik nog maar afscheid nemen.
Ik weet niet waar je bent,
ik wil je zien en Knuffelen.
Nooit meer loslaten,
gewoon bij jou zijn..
Lieve schat ik hou van je
Vind het zelf niet super !! maar wil even weten wat jullie ervan vinden..
het is zeg maar soort van verhaal in de vorm van een gedicht!
hoe het allemaal is verlopen enzo!