SunnyHorse schreef:De 2 jarige hengst is op foto’s geweest: zag er piekgaaf uit. Is toch even een spannend moment of er geen gekke verassingen zijn. Heel fijn.
En sinds kort hebben we tweede merrie veulen erbij. Werd afgespeend toen ze werd weggebracht, dus echt wennen voor haar. Ze moest de eerste dag niets van de andere weten. Maar dag erna was het bingo: nu zijn ze aan elkaar vastgeplakt en doen ze alles samen. Zo leuk om te zien.
Gefeliciteerd met de nieuwe aanwinst!
Wat een geruststelling dat de tweejarige helemaal in orde is
Je brengt mij wel op ideeën... Misschien toch een idee om Pit op de foto te laten zetten als ze weer terug komt uit de opfok.
@Jinthe: hoe heten ze? Dan kunnen we ze volgen.
@Getty: die Maan... Wat een plaatje
Gefeliciteerd met de derde premie!
Sanet schreef:Hier een goed begin van het weekend. Mijn drachtige dame mee naar wedstrijd, had geen hoge verwachtingen, maar we werden 2x eerste (van de 3, sssst) en hadden 2x winst ook nog. Nog 3 te gaan voor sportpredicaat, super blij mee

Het lijkt mij zo leuk om jouw eigen paard(en) naar het sportpredicaat te rijden. Voor mij allemaal nog toekomstmuziek en dan nog moet ik het maar klaar zien te spelen.
@Boemel: Fijn ontspannend beeld zeg! Mirthe ziet er echt tranquillo uit.
SunnyHorse schreef:Wij gaan zo ook weer een klein blokje om in het bos. Drents Friese wold. We “grapten” laatst al: misschien wel het laatste jaar dat het kan. Volgend jaar struikelen we misschien wel over de wolven daar.
Ik hoor wel aan alle kanten dat het echt heerlijk toeven is te paard daar in dat gebied. Toevallig een oud stalgenoot en twee stalgenoten van mijn huidige stal van het weekend daarover gehoord. Hoe hebben jullie het gehad?
En die wolf... Hier op de Veluwe is het ook schering en inslag, maar ik heb er onvoldoende kijk op om iets zinnigs op te zeggen. Toen pit begin deze zomer naar de opfok ging, vond ik het wel even spannend omdat ze in een ontzettend open gebied staat en natuurlijk 24/7 buiten. Gelukkig is het allemaal goed gegaan. Wat ik hoor gaan ze bovendien naar verwachting de 18e naar binnen.
Sanet schreef:Wij waren gister weer op wedstrijd, maar mevrouw had er aardig de gang in, maar ik kon zelf, vond ik, nog iets meer bepalen, vooral met het linkerschouder die nogal eens zijn eigen leven leidt buiten de massa, we zijn met nog een winstpunt thuis gekomen, dus Z1+3 alweer

Jullie zijn goed op dreef! Gefeliciteerd!
Sanet schreef:Yes, volgend weekend gaan we weer op pad. Eerst dinsdag nog even les bij de juf. Zin in, want die was vorige les helaas ziek, dus kon toen niet doorgaan.
Ik heb altijd paarden die de gang er wel in hebben. Ook niet altijd leuk, want ik ben heel veel aan het remmen en deze durft dan best wel eens wat te kort in de hals te worden, die andere gaf daarin wat meer tegendruk.
We parkeren dan hier:
https://maps.app.goo.gl/5B7HyPN2RRKhgfH59?g_st=icLangs de weg, klein stukje langs fietspad en dan ga je het bos in. Het is niet een groot rondje daar, maar de bodem is daar wel heel fijn stevig, dus ben daar met mijn oudere dame ook wel heen geweest toen we moesten revalideren met ons vreselijke interval opbouw schema. Vond mijn paard een stuk leuker dan die domme rondjes in de bak elke keer (en ik dus ook).
Altijd leuk om dit soort tips te krijgen, ik heb 'm ook even opgeslagen!
Zo, ik ben weer bij en heb even tijd om ook van mijn kant weer wat te delen.
Ik weet even niet meer zo goed vanaf waar ik jullie op de hoogte heb gehouden, maar 1 september zijn wij dus verhuisd naar een stal een stukje verderop. Op de oude stal is Jels door een incident kreupel geraakt en alhoewel dat al best heel goed ging waren we er nog niet. Jels heeft zich op de nieuwe stal een beetje te veel uitgesloofd waardoor de kreupelheid weer was verergerd. Op de nieuwe stal is ze daarom maar weer even apart gezet en we hebben het twee weken aangekeken, helaas zonder noemenswaardige verbetering. Toen hebben we maar een afspraak gemaakt bij de kliniek in de buurt op foto's te laten maken.
Ze was super braaf bij de kliniek dus het onderzoek an sich ging heel voorspoedig. Eerst stappen/draven aan de hand op het rechte stuk, dan stappen/draven links- en rechtsom op de verharde en zachte ondergrond volte. Conclusie: hartstikke kreupel - geen verrassing. Dus foto's maken. Foto's zagen er voor een 20-jarige nog niet heel gek uit overigens. Tuurlijk was er best wat op te zien, maar Jels heeft immers al een heel leven achter zich dus heel opmerkelijk is dat wellicht niet. Na de foto's zijn ze gaan uitverdoven. Echter is uit het geheel niet een sluitende diagnose voort gekomen. Ik heb toen nog voorgesteld een echo te maken van de kogel/kootholte/kroongewricht, maar daar zagen ze geen heil in en ze waren daar ook erg stellig in. Maar toch wilde de veearts van dienst de foto's met haar collega overleggen, want ze was zelf toch ook niet helemaal overtuigd van wat ze nu wel of niet hadden gezien. Wel zouden de foto's en de patiëntkaart naar mij gemaild worden zodat ik dit met mijn eigen veearts kon delen.
De maandag erop ontving ik de foto's en ik heb het hele weekend zitten tobben en puzzelen. Ik had ontzettend het gevoel dat ik met een kluitje in het riet was gestuurd. Dus, anatomieboek erbij, verder puzzelen en overleggen met een goede vriendin. Zij kende nog een veearts die zich specialiseert in het bewegingsapparaat en heeft de foto's nog eens voor mij doorgestuurd. Die stelde direct voor om een echo te komen maken en kon gelijk die vrijdag erop ingepland worden omdat ze dan bij de paardenhouder naast onze stal moesten zijn. Toch maar op ingegaan.
Echo bleek een goed idee. Jels heeft haar mediale schenkel overbelast en ook de diepe buiger is geïrriteerd waar hij onder de kogel door loopt, langs de sesambeentjes. Dat was zo evident en duidelijk te zien op de echo. Op basis van de foto's i.c.m. de echo wel het advies gekregen om haar wat stijler en wat meer binnendoor te laten zetten door de hoefsmid. Die afspraak stond toevallig voor dat weekend dus dat kon vrij snel doorgepakt worden. Door de aanpassing hebben de pezen wat meer rust/worden wat ontlast. Verder moeten we haar gewoon kalm houden, ze mag gewoon op haar landje en we moeten stappen op het harde. Over drie maanden maken we dan een nieuwe echo om te kijken hoe de pezen het doen. Veearts vond dat er geen reden was om aan te nemen waarom het niet zal herstellen, alhoewel het lastig te voorspellen is. Dus we zijn voorzichtig optimistisch, zal ik maar zeggen.
Aan de hand op het harde gaat ze inmiddels (na bijna twee weken) wel beter stappen en in stand sluit ze haar been weer beter aan. Dus ik hoop maar dat deze lijn doorzet. We houden haar met het stappen wel zoet door haar af en toe op te tuigen met de longeersingel en de lange lijnen aan het hoofdstel. Blijkt enorm goed te zijn voor haar geduld/gemoedstoestand.