Bokt.nl

KellyR schreef:

Ik lees al een tijdje non actief mee, omdat ik zelf ook non actief ben Ik ben er achter gekomen dat ik zwanger ben, nu 14 weken. En eigenlijk continu zwaar beroerd geweest en in het begin vooral veel pijn. Ik red het inmiddels om weer een kwartiertje in de benen te zijn, inclusief het begin was 5 minuten ongeveer de max tot ik een bankje nodig had. Sollie bezoeken op zijn natuurgebied met 20 min en 20min terug, was dan ook echt een no go.
Ze staan weer op het winterstuk, mijn energie is een stukje minder beroerd, dus we kunnen weer heen.
Zijn halster kreeg ik niet meer over zijn hoofd, dus hij krijgt het halster van Cas. Net aan op het laatste gaatje lukte nog hahah. Hij doet het echt super braaf nog steeds allemaal: mee lopen, wachten, achteruit. Beentjes waren hier ook wel aan het zwaaien helaas, maar goed, als dat alles is. Ik ben blij. Enige is dat ik nog steeds geen ballen kan vinden bij hem online lees ik verhalen waar ze er pas met 4 uit kwamen. Ik hoop iets eerder omdat ik hem wel voor zijn 4 jaar elders zou willen hebben staan, maar daar kunnen we natuurlijk niets aan veranderen.
De "eikel" doet het trouwens echt enorm goed samen met Sol. Geen speel maatjes. Maar ze stonden zo waar zij aan zij toen ik er was. Hij hoeft maar boos te kijken en Sol weet wat hij moet doen, maar geen aanvallen meer! Sol loopt wel lekker op de netjes van de Ijsjes te sabbelen...

@jolmer, jij bent nog niet heel lang geleden verhuisd toch?
Hoefbevangenheid kan ook getriggerd worden door stress en heeft niet altijd een directe invloed van suikers. Heel vaak zijn stress en een hormonale disbalans de oorzaak bij merries, waarbij suiker soms de doorslag kan geven, maar niet de aanleiding is.
Kan je kijken met kruiden of andere supplementen om haar relaxter te krijgen en beter in balans? Misschien dat dat de oplossing gaat zijn?

@DGM fijn dat alles op deze plek nu zo goed gaat. Cas heeft altijd alles vast willen houden, maar hapte niet (meer) in mij. Vaak was hij tevreden als hij met de zweep mocht lopen, dus dan krijg hij die haha

Welkom Rauka, en spannend!

@Elisa, dat is echt heel erg balen. Hopen dat hij er snel uit trekt. Kan het helpen om een warme kruik om de plek te leggen?

Audesta schreef:

Ik heb ze aan huis in een paddock paradise, mijn paarden komen sowieso nooit in een vierkant paddockje te staan

Fijn dat het weer wat bijtrekt Elisa, fysiek pijn kan ook zo vermoeiend zijn.

Maartje lekker gereden, genieten zeg!

Ik heb gisteren zelf de mini weer eens meegenomen voor een ritje terwijl de bijrijdster de zwarte had. Straks even de pensionada weer aan de longe pakken en kijken of ze al weer wat verbeterd is.

KellyR schreef:

Dank allen

@Audesta ,ik had jou nog helemaal gemist. Wat vervelend van je oudje.
Een vriendin heeft haar paard naar Zuid (of midden) Frankrijk op pensioen gezet, op de warmte daar doet hij het lichamelijk een stuk beter als dit weer thuis. Ik weet niet of dat misschien bij jullie ook kan helpen? Ik zou vooral luisteren naar je gevoel. Als je het idee hebt dat het haar óf jou te veel is, gewoon op pensioen en dan zoeken naar een plek die bij jullie past, waar ze in beweging blijft en niet op een vierkant paddockje staat. En anders kan je recreatief lekker wat blijven doen toch?

@Jolmer, vergis je niet in een verhuizing qua stress. Intern kunnen ze heel veel onrust hebben terwijl ze dat van buiten niet laten zien en het "braaf" onder gaan. Ik hoop dat ze zich snel weer wat beter voelt op de voetjes. Fijn dat je al wat kruiden en supplementen hebt om mee aan de slag te gaan! Heb je een bekapper die hier ook iets mee kan voor een setje de goede kant op? Kort dag om er wat van te zeggen, maar merk je verbetering?

@Elisa, we wachten ook nog geduldig hoor. Geen noodzaak om nu al het mes/de schaar op zijn prakkie te zetten.
Ben wel aan het orienteren wat er allemaal in de buurt zit. De fijne kleine plekjes hebben nagenoeg nooit plek, dus zou idealiter volgend jaar wel toe willen slaan als ik iets voorbij zie komen. Dan moet het er alleen wel af, dus hoop dat je gelijk hebt met die 2 jaar!
Mijn droom plek heeft dit jaar door overlijden 2 gaatjes opgevuld. Ik hoop echt heel hard dat er iemand uit die groep binnen 2 jaar bedenkt om elders in Nederland te gaan wonen daar is echt nagenoeg nooit plek. Sol vond ze helaas te jong en daarmee te spannend voor de grote mannen kudde met 1 hengst. Het enige jonkie wat ze er bij durfde te zetten, was het jonkie wat hij al kende vanuit zijn vorige huis - samen bij haar gekomen. Snap ook wel dat ze het spannend vindt/vond.

Fijn dat je manieren helpen tegen de pijn, ontzettend rot dat het niet weg gaat. Ik duim mee dat je je beter blijft voelen.