Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
ShamalArabs schreef:Gewoon heel consequent zijn, niets mag behalve braaf zijn en brullen (= uitlaatklep, als dat ook niet mag gaat het knopje een keer om). Zo simpel is het... niet oppompen, kijken met je ogen en niet met je lichaam, geen gebruik van voorbenen, niet bokken/slaan, niet steigeren. Brullen en kijken mag, zolang kijken zonder afgeleid raken gebeurt, dus als ik zeg "doorlopen" of (hier dan he) "let op de kleine kittens" dan verwacht ik dat de ogen weer op het pad gericht wordenWij hebben dekkende hengsten die nooit aan het bit of met een ketting lopen, die sociaal zijn (worden ook opgevoed door oudere en drachtige merrie's) en zelfs bij amateurs en kinderen nog steeds zich keurig gedragen. Strenge opvoeding werkt, je houdt er brave hengsten aan over waar je op kunt rekenen. Dat betekent wel dat je ook echt streng moet kunnen zijn. Zo hard als nodig en toch zo zacht als het kan en bovenal liever 1x een flinke rotschop waar je hem raken kan dan 10 een tikje waar ie niets van leert... Ik gebruik zelf het uiteinde van het halstertouw (dat in mijn linkerhand is) waarmee ik een lel tegen de borst geef. Ik hoef mijn linkerhand maar wat op te heffen en het ongewenste gedrag verdwijnt als sneeuw voor de zon. Als ik nu 1x in de week een tik moet uitdelen per hengst dan is het veel... De rest van de aanwijzingen zijn een enkele UH, NEE of non-verbale waarschuwing met wijsvinger, blik of heffen van mijn hand...
NienkeNiels schreef:Wil me graag aan het advies van de d.a houden en ga hem ook nog niet inrijden...het enigste wat ik met hem doe is wandelen en.schriktraing en poetsen


) buitenritjes. Hinniken mag 1 keer als we op vreemd terrein komen, maar daarna moet het over zijn! Onder het rijden is het uit den boze, en dat doen ze dan ook niet.svdijk schreef:Ik ben erg tevreden over mijn NRPS hengst, en ken meerdere NRPS-ers die misschien niet de top halen of gehaald hebben, maar waar je wel fijn mee kunt werken en die ook voor de gemiddelde ruiter leuk zijn om mee om te gaan en te rijden.
svdijk schreef:Als een hengst enorm last van zijn hormonen heeft, en daardoor bijna niet te hanteren zou ik er inderdaad niet mee fokken.
een hengst is ook een paard, niets meer of minder, en dient dus ook gewoon oplettend naar de ruiter/begeleider te zijn en mee te willen werken.
Als er fouten zijn gemaakt in de opvoeding, dan kun je zo'n hengst het voordeel van de twijfel geven.
hij is net uit de puberteit en is inmiddels al een hele ervaren dekhengst met een aardige stapel nakomelingen. Hij was in de puberjaren niet makkelijk. Zijn testosteronnivo is het dubbele van normaal. Dat samen met zijn ietwat zenuwachtige gedrag maakte hem tot een onvoorspelbare brok energie. Hij kon omhoog, hij kon achteruit, hij kon langs je heen springen. Hij kon boos worden en in de aanval gaan. Het is niet zijn karakter maar zijn testosteron wat hem zo gevaarlijk maakte. Deze man hebben we vanaf 2,5 jaar oud alleen maar tussen de dames gehad. Hij is nu uit de puberteit en ik kan iedereen met hem wegsturen. Hij is braaf en betrouwbaar, kijkt voor je uit, zet geen stap verkeerd. Het is grotendeels opvoeding maar ook karakter en het wegvallen van het hormonale puberteitssyndroom wat aangewakkerd werdt door het testosteron. Nog zijn er bepaalde dingen waar wij rekening mee houden, hij kán nog ontploffen onder de juiste omstandigheden, hij is een jager en heeft behoorlijk beschermingsdrang, hij kan rekenen (kan niet met even aantallen merrie's geweid worden). Zijn nakomelingen lijkt allemaal qua uiterlijk het meest op hem, qua karakter zie ik ook veel dezelfde dingen. Ze zijn snel showerig, uitsloverig, de hengsten zijn soms wat nerveuzer (geruind niet meer trouwens). Sommige merries hebben qua karakter nog wel behoorlijk inspraak, maar veel minder dan ze hadden bij onze oude hengst die inmiddels is overleden. Ook qua leerproces merk ik verschil. 1 jaar hadden we 8 veulens, 5 van de jonge hengst die nu net uit de puberteit is, 2 van de oudere overleden hengst en 1 van een "vreemde" hengst. die van de vreemde hengst leek erg op zijn moeder, maar qua leerproces was er geen beginnen aan. Halster was eng, ik moest hem steeds vangen, hij leerde slecht meelopen en we moesten zelfs een hele lange tijd met een 8-rope werken voor hij het doorhad en stopte met vechten tijdens het lopen aan de hand. Degenen van de oudere hengst waren het sterkste, fysiek, maar dat was 5 minuten druk oefenen en ze konden prima meelopen aan het halster. De veulens van de jonge hengst waren in 2 of 3 keer halstermak en konden meelopen aan de hand.
