Hallo,
We zijn ondertussen meer dan een jaartje verder, dus ik dacht, ik ga deze topic nog eens overlopen met wat ik ondertussen heb bijgeleerd
Rafiki is nog steeds niet eenkennig. Alles en iedereen is zijn vriend.
Hier wil ie spelen met de buren
Wat ik ook herken, zijn de oortjes in alle richtingen.
Ik heb er wat fotos op nagekeken en inderdaad. Er zijn er superveel waar hij radio-ontvangst aan t zoeken is.
Op deze foto: camera voor mij, vogeltjes achter mij, yeah, I've seen it all
Gelukkig werkt het soms ook wel goed
http://i304.photobucket.com/albums/nn16 ... C04121.jpg
Met de africhting heb ik het wel moeilijker.
Hij is zoooooo een moeilijk paard.
En inderdaad, hij is slim. Bij spelletjes heeft hij het snel door, maar hij is het dan ook net zo snel weer beu denk ik.
Ook bij het rijden geeft hij geen kado’s.
Als je iets van hem wil, en al je hulpen zitten exact waar ze moeten zitten, doet hij prachtige oefeningen. Is er echter 1 spiertje in je lichaam dat niet meer mee wil (een mens wordt ook wel eens moe)… nou bekijk het dan maar.
Na een jaar ben ik nog steeds ijverig bezig met hem naar beneden te rijden (om die spieren in de rug te blijven ontwikkelen, want lipi’s lopen van nature zo hoog) en het is nog elke keer intensief werken.
Soms is het om wanhopig van te worden! Gelukkig heb ik een goeie trainster. En als hij goed werkt, gaat ie echt wel super.
Hier eentje als we aan t rijden zijn (hij krijgt net een knuffeltje voor zijn mooi drafje )
http://i304.photobucket.com/albums/nn16 ... G_2303.jpg
Dat “samen denken” herken ik ook wel. Als ik tijdens het rijden denk van “en nu ga ik daar even een galopje doen” is hij al weg voor ik hulpen kan geven. Cute, maar ook een beetje vervelend, want hij moet de hulpen toch ook wel leren.
Hij is ook wel heel zenuwachtig met een dressuurzweep. Dan wordt hij haast helemaal stuurloos. Ik begrijp nog steeds niet waar dat juist vandaan komt en ik krijg het er ook heel moeilijk uit. Als ik met een halflang dressuurzweepje rij gaat het wel goed. Het liefst rij ik zonder, maar soms hangt hij het zo uit, dat ik het er toch bijpak. Mijn benen zijn nu eenmaal geen oneindige bron van kracht en Rafiki is lang niet enthousiast genoeg (of toch niet om de oefeningen te doen die ik vraag)
Rafiki is inderdaad mijn spiegel. Het feit dat hij nog steeds niet geinteresseerd is in mijn frustraties op het werk, helpt mij om een rustpunt in mijn dag te zijn. Ik moet alles van me afzetten wil ik hem rijden. En als dat niet lukt, doen we wel wat anders, maar dan begin ik er niet meer aan
We zijn ook onlangs beginnen springen.
0 cm springen vindt hij supergeweldig (en ik ook). Maar als het van de grond komt, moet hij steeds weer eerst op onderzoek uit. Hij moet echt nog meer vertrouwen krijgen. Maar ja, we hebben nog maar 2 lesjes gedaan. Dus dat komt wel hoop ik. Hij begint t alleszins al leuk te vinden.
Hierbij zijn allereerste sprongske (bereden)
http://i304.photobucket.com/albums/nn16 ... G_2340.jpg
Toiletteren: gewoon onderaan tussen zijn kaken wat bijknippen (niet als het vriest natuurlijk) en onderaan de beentjes ook wat bijknippen. Staart hangt net niet op de grond (want hij draagt die haast altijd zo hoog) en manen doe ik helemaal nix aan. Lekker naturel.
Dit is een fotootje op zijn 6de verjaardag onlangs
http://i304.photobucket.com/albums/nn16 ... G_2634.jpg
Wat het meest is tegengevallen afgelopen jaar is dat ik heb ontdekt (of zeg maar: de osteopaat) dat Rafiki een zeer korte rug heeft (maar 16,5”), terwijl mijn kont een 17,5” zadel nodig heeft. Heb een zadel op maat moeten laten maken (of was paardje verkopen of paardje kapot rijden) en dat is deze week eindelijk aangekomen, dus ik kijk er nu naar uit het werk weer op te nemen. Hopelijk kan ik binnen een paar maandjes met trots onze vooruitgang melden
Maar zijn er nog mensen met dit probleem?
Laatst bijgewerkt door Nickeltje op 16-05-11 09:52, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: Max. 2 foto's ter illustratie. Overigen in link geplaatst.