Kelly, welkom! Wat een verhaal joh, hopelijk mogen die schroeven er snel uit, dat lijkt me geen pretje! Ik heb ook een keer mijn enkel gebroken, met een shet over de kop geslagen haha

Cloor lachen joh, whaha dat had ik nog helemaal niet gezien!
Marit ik weet hoe je je voelt, had echt precies hetzelfde met Suev, maar heb nooit 1 seconde spijt gehad. Suevo is nog steeds wel echt hengst wanneer hij met merries op de wei gaat, aangezien hij daarmee deze zomer zijn griffelbeentje gebroken heeft (die merrie wilde niet dus dat werd knokken

Verder is hij minder druk geworden en minder happerig. Ik heb het uiteindelijk toch gedaan, ook al was hij APTO, omdat het mij zo ontzettend veel energie kostte hem steeds op zijn plek te zetten. Hij is vroeger slecht behandeld geweest dus van straffen werd hij ook ontzettend nerveus, terwijl het er niet minder om werd. Ik kreeg ook helemaal niet echt een band met hem, omdat hij steeds weer probeerde boven mij te komen. Hij heeft volgens mij ook de paardenvorm van ADHD want hij was erg druk en beweeglijk en kon zich erg moeilijk concentreren. Dit is ook veel minder geworden. Hij was dan zo met alles bezig dat hij gewoon geen erg in je had, en dwars over je heen liep, kopstoten gaf omdat hij ineens aan de kant waar jij stond iets zag, en noem het maar op.
Verder liep hij zichzelf altijd helemaal op te fokken, hij werd mager, dus het was gewoon echt beter. Hij zat gewoon met zichzelf in de knoop. Cloris en Idra hebben mij ontzettend gesteund toen in die periode dat ik ging beslissen, ik vond het zo erg. Ik betrok het ook op mezelf, net of ik niet goed genoeg was om hem aan te kunnen ofzo. Maar op een gegeven moment had hij na een hele reeks voorafgaande vervelende dingen ook nog eens mijn springles verpest, en dat was de laatste druppel. De dag daarna heb ik gelijk gebeld naar de kliniek en toen was het binnen een week gebeurd. Ik heb hem over de lies laten castreren omdat ik de operatie zelf op zich ook al iets verschrikkelijks vond. En toen was hij er zo weer bovenop. Dat was de eerste keer dat hij naar de kliniek ging, en hij was gelijk al een heel stuk rustiger toen hij terug kwam. Misschien ook omdat hij geopereerd was, was hij ook veel aanhankelijker naar mij toe.
Toen we nog in Spanje woonde was het allemaal veel makkelijker, daar worden de hengsten en de merries gescheiden gestald. Als er met rijden eens een merrie mee ging was hij altijd heel braaf, ik kon gewoon beugel aan beugel met een merrie stappen. In Nederland heb ik met rijden ook nooit problemen met merries gehad. Het was echt alleen als je er naast stond, of als hij op stal was.
Het enige wat ik erg mis en wat ik enorm zonde vind, is dat zijn mooie hals weg is gegaan, en dat je die er zelf weer op moet trainen. Zelfs dan kom ik nooit meer in de buurt bij de hals die hij had, toen hij nog hengst was


*edit typos*