Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Cyrina schreef:Ik strech juist aan het einde.
Ik begin met strechen, de spieren oprekken, lang en laag en een lekker arbeidstempo. Vervolgens gaan we kracht werk doen, ze zijn dan wat meer opgericht, dit komt automatisch door het lagere, meer verzamelde tempo, hier komen ook de zijgangen aan te pas, niet omdat ze het moeten leren, maar ter versterking (oefeningen zijn om het paard te verbeteren, niet omdat ze die zonodig moeten leren). En aan het einde weer laag, lang en voorwaarts (nooit diep en rond bij een barok paard).
Waarom ik het zo doe; bij krachtraining verkort je spieren, ze worden sterk maar kort, sterk is handig, ze moeten de ruiter kunnen dragen enz. Maar door aan het einde weer te strechen zorg je er voor dat ze niet alleen maar sterker worden en dus verkorten. Met het strechen maak je ze weer lang en soepel en zo gaat het paard aan het eind weer "op stal".
Paarden die alleen maar voorwaarts gereden worden zijn ook vaak van die iele spierloze garnaaltjes, paarden die alleen maar terug gereden worden, zijn vaak wel heel bespierd, maar worden op den duur sloom en stijfjes.
Overigens wil ik hier niet beetweterig doen hoor!! Je kan het zo naast je neer leggen wat ik schrijf.