FriesWytske schreef:Waarom niet, DewiRox. Als zij daardoor een betere band krijgen, vind ik het juist goed.
Snap net als maralyn jouw post niet.
Je moet ook naar het paard kijken. Als je een paard hebt wat uitdaging nodig heeft, dan kun je dit soort dingen heel goed doen. Houd de geest bezig als ze een blessure hebben, zoals die van maralyn heeft.
Hier krijgen ze ook een knal als ze niet willen luisteren naar een normale terechtwijzing. En meestal is dat maar 1 keer nodig. Daarna weten ze al bij de waarschuwing dat ze zich moeten gedragen.
Super... jij begrijpt mijn instelling, dankjewel.
Daarnaast voel ik me ook niet geroepen om iets te verantwoorden waarom ik iets precies met mijn paard doe. Ze heeft hier geen hinder van.
Sterker nog! Ze wordt hier juist prettiger van.
Bij mij is de basis al aan de hand aan de orde.
Mee lopen, stil staan, wachten, omdraaien op commando, en zelfs het vertrouwen van achteruit lopen.
Klinkt stom, maar ook dit zijn voor mij de standaard truucjes, om maar bezig te zijn.
Slalommen om strobalen heen, achteruit weer terug. Zeiwaarts (JAA echt waar!) poging doen om er tussen door te gaan. Enkel op mijn handdruk, stemdruk en mijn touch stick.
Daarna komt het op afstand commando, ofwel longeren.
Ook daarin heb ik een basis, waarmee ik uitbreid.
Zelfs in rijden zit een basis, waar ik op dit moment niets meer kan, maar straks weer voor volle 100% in geholpen ga worden.
Het is een merrie, die een leider nodig heeft. Hier waren we eerder niet van bewust, omdat ze dit nooit heeft laten zien bij de vorige eigenaren. Ook niet op proef.
Ze kwam uit een groep, waarbij ze niet is geaccepteerd, en is nu in een groep als baas.
TEvens is haar hormonale systeem op hol geslagen, doordat ze nu verkering heeft.
Jaja, een ruin die ook dol op haar is!
Hiervoor heeft ze nu monnikspeper. En voor mijn gevoel, doet het al een beetje zijn werking
Ze is niet meer zo heftig geweest, als voor het gebruik.
Wij, vriend en ik, zoeken bevestiging bij ruiters en paardenhouders met ervaring hier in.
Zowel grondwerken als met rijden.
We maken wel overwogen keuzes. Maar dat sluit niet uit, dat ik niet hier in dit forum mijn gedachten neer leg, over hoe ik iets het beste kan aanpakken.
Of nog beter, mensen die hetzelfde ervaring hebben opgedaan.
We kunnen elkaar goed helpen.
Maar dan moet het ook stevig onderbouwd worden met krachtige argumenten.
nogmaals. De keuzes die ik maar dewirox, zijn wel zeer overwogen en doordacht.
Zij is namelijk niet de enige met een blessure.
Ikzelf loop in de winter periode ook erg bemoeilijkt en mijn handen worden stram.
Hiervoor zal ik spoedig naar een dokter gaan, om dingen uit te sluiten of juist aan te stellen.
Hopelijk is mijn post zo duidelijker 
Ow... BTW... Wanneer vind jij dat een vertrouwen er volledig is?
Ik... niet... Daar is geen wanneer voor.
Je hebt het gevoel van samen zijn, of je hebt het nog niet.
En als je het nog niet hebt. Moet je er voor zorgen, met een eigen weg, om daar te komen.
Dat pad, kan niemand anders bewandelen als ikzelf.
Mensen kunnen mij helpen... Maar meer ook niet.
Mijn "Truucjes" Gebruik ik JUIST om samen met mijn paard te zijn.
Juist om haar te leren, dat het allemaal niet zo eng is, als dat het allemaal lijkt.
Ook in de bak, waarbij we schriktrainingen doen.
Mensen zien dit als een schriktraining.
Ik zie het als "Paard... als je naar mij luistert, komen we er door heen."
Een samenwerking dus.