Lusitana schreef:Ik zit in Nederland, kan maar heel kort reageren, maar willen jullie alsjeblieft, alsjeblief SPAANS stierenvechten, geblindoekte paarden etc er uit laten, want dat heeft helemaal NIETS met Portugees te maken.
De paarden werken van jongs af aan met stieren, eerst met kalveren en dan steeds groter en ouder en wilder ER IS GEEN ANGST. Paarden die angst tonen worden verkocht. Ze hoeven niet tegen wil en dank te werken. Het gaat om een samenwerking, men streeft naar een eenheid. De stierenvechter houd van zijn paarden en hun favorieten gaan meestal op hun landgoed dood aan een natuurlijke dood als ze ver over de twintig zijn (stierenvechters zijn stinkend rijk, en kunnen meerdere paarden aanhouden, ook die ze niet gebruiken). Ze hebben altijd paarden van verschillenden leeftijden in verschillende opleidingsfases op stal en ze werken in de arena ook met meer dat een paard, waarvoor ze de meest ervaren pakken voor het moeilijkste werk.
Risico wordt beperkt doordat er ook mannen op de grond zijn met capes, die de stier afleiden als er wat mis dreigt de gaan en dat gebeurt zo weinig dat het 't altijd het nieuws haalt...
De forcados daarintegen, die de pega doen aan het einde, lopen veel meer riscico en dat gaat regelmatig mis. Die werken met hun blote handjes....
Hoewel het "spel" wellicht wat verschillende aspecten heeft, zie ik het principiële verschil niet zo. Ook in Spanje worden paarden met angst doorverkocht. Een goed paard voor stierenvechten (rejoneo) is een paard dat expressie heeft en uit zichzelf in de aanval gaat. Dat is méér dan geen angst hebben. Ook hier in Spanje streeft men naar diezelfde eenheid. Ik kom bij een bekende spaanse stierenvechter die bij voorkeur met vrouwen werkt, omdat zij minder bruut zijn en veel respect hebben voor de dieren (zowel paard als stier). Zowel de dames die voor hem werken als hijzelf zijn hele fijne mensen en de paarden worden tiptop verzorgd. Paarden worden bovendien heel zorgvuldig op hun geschiktheid getest (dus niet hopperdepop bij een woeste stier). Men weet dat na het paard twee keer getraind te hebben. De paarden worden dus niet geforceerd of bloot gesteld aan een stier, alleen maar om uit te proberen of zij geschikt zijn. Zij krijgen dus nooit in hun leven een "torro bravo" te zien. Zulke paarden hebben géén trauma's als blijkt dat ze niet geschikt zijn.
Ik geef toe, gekken zijn er overal (ik geloof niet dat die er in Portugal niet zijn), bijvoorbeeld mensen die "koeken" met spijkers erin gebruiken die aan de bitring gevestigd worden om een paard "gevoelig" te maken in zijn mond. Maar goed, als je bekijkt wat er in de West-Europese dressuur- en springsport allemaal gebeurt om een paard op topniveau te krijgen dan is dat niet veel beter. Bokt is er de afgelopen tijd vol van geweest. Ook van Portugal komen verder getraumatiseerde paarden. Ze worden op transport gezet in Portugal en hier in Spanje voor een schijntje verkocht, volle vrachten naar alle delen van Spanje.
Tot de jaren '20 van de vorige eeuw waren de PRE en de Lusitano één ras. Er gaan nog steeds stemmen op, zowel van belangrijke portugese als spaanse fokkers, om dat weer samen te voegen. Dat zal ten goede komen aan beide rassen.