Miichelle90 schreef:Zilfstar,
Niet banketstaaf bedoeld hoor. Maar als het mijn kat was zou het gewoon gelijk het einde zijn voor de kat.
Nou moet je elke keer maar kijken of die wilt eten?
(Ik vind het nogal egoïstisch dat je de kat laat doorleven omdat het al zoveel jaren je maatje is)
Nierfalen word de kat toch niet meer beter van.
Sorry voor mijn uitgesproken mening..
Ik ben zelf DA-assistente, dus denk je nou echt dat ik dat niet overwogen heb? Ik heb dit dus echt wel besproken met mijn DA. Ik heb ronduit gevraagd: is het niet tijd hem nu te laten gaan?
Maar zij vond het te vroeg. Beessie is nog heel fit voor zo'n zieke kat en blijft drinken bijv en wil zelf nog niet opgeven. Dus hebben we gekozen voor de hoop dat ie miss nog zelf wilde gaan eten. ALS hij dat gaat doen verbruikt hij minder spier- en vetweefsel en zouden zijn nierwaarden weer kunnen gaan dalen (ivm betere stofwisseling, door niet te eten teert ie in op zijn reserves namelijk) en kon hij er nog zo'n eind bovenop komen dat ie nog wel een half jaar of langer mee kan in goede gezondheid zonder pijn. Want een kat met chronisch nierfalen op een goed dieet en met goede medicijnen kan nog echt jaren mee, mits er geen andere complicaties komen.
Waarom deze kans gegeven? Het kon nml zijn dat het puur aan de pijn in zijn bekkie lag, de pijn van de ontsteking. Als hij dan gaat eten wordt zijn bek weer beter gesmeerd, gelikt etc, heeft hij weer goede voedingsstoffen om te verbruiken ipv lichaamsvet etc. Dus die kans heb ik hem gegeven. Dus daarom de pijnstilling en de antibiotica voor zijn bek (1 spuit verder niks)
Ik heb GEEN infuusspullen meegenomen, want daarmee spoel je de nieren en rek je het alleen maar langer als ie straks toch afglijdt.
Ik heb GEEN extra medicijnen meegenomen, juist om het deze dagen even af te kijken.
Ik heb dus alleen pijnstilling en renal-vlees tot mijn beschikking en dan de niermedicatie.
Ik ben de laatste persoon die een dier voor mijzelf laat doorleven!!! Dus ja dit vind ik heel erg wat je nu voor mijn voeten gooit. Heb verdorie ervaring genoeg als paravet.
We zijn nu 1 dag verder, 1 dagje maar!!! Ik ben niet al 2 weken aan het dwangvoederen en dat ben ik ook niet van plan. Het is vandaag helaas duidelijk aan het worden dat het NIET alleen aan zijn bekkie ligt. Hij wil gewoon niet eten, ook niet met de pijnstilling. Hij voelt zich wrs idd te beroerd om te eten. En toch kotst ie niet bijv wat DA wel had verwacht. En toch loopt ie mee en is ie erbij en zegt prrrrrt als je hem aait en geeft kopjes en is blij. Stomme kat is gewoon blij!! Lag ie maar voor pampes, dat heb ik eerder meegemaakt met onze vorige kat. Nou dan maak je zo'n belsuit heel snel en makkelijk, dan is het alleen maar een klein duwtje richting hemel. Maar als je deze kat ziet nu, geloof je gewoon niet dat ie doodziek is. En dan is zo'n besluit heel heel moeilijk hoor!!!