Patries: Ten eerste gefeliciteerd, wat een prachtig boeket rozen!
Sanne: Goh, leuk dat je een aantal dagen daarheen gaat.
Wel goed voor de aanstaande mama zorgen he 
Hahaha, een reuze-duizendpoot 
Sjeeminie, wat vervelend voor je moeder! Foto's zijn zeker mooi, Patries je kanjers staan er goed op!
Saida: Sjee, wat een ellende voor dat kleintje..
Nog bedankt voor je berichtje op hyves trouwens, lief 
Wat een narigheid met die boer nog steeds, echt vervelend voor hem.
Klinkt leuk met Goloso! En wat lief van Frits, de mannen zijn in een romantische bui!
Ilona: Ja, aan de ene kant is dat ook wel tof, maar vind dat pure contact juist zo fijn 
Spannend, je sollicitatie! Een reactie duurt meestal nog wel ff, je bent er wel op tijd bij iig 
Jaa je moet naar alkmaar komen hoor!!
Anita: Hihi, zo af en toe een kwpner er tussendoor is ook leuk om te zien 
Ziet er goed uit!
Zusje: Gefeli met Bandito! Heb zin dat hij hier heen komt...
Karina: Fijn dat het zo goed gaat met Veludo!
Die mugjes, nou ik was gisteren bij Furia, was echt sneu!
Hij was helemaal lek gestoken, tussen zijn billen en onderlangs naar zn buik toe..
Barste van de jeuk, vond het echt sneu..
VD week maar anti-vliegen spul halen.
He, ik zie nu pas dat je in Koedijk woont?? Vlakbij is dat, leuk!
Djemo Djee djee is wel echt mooi zeg!
Esmee: Onwijs gefeliciteerd!
En al zin dat ie naar NL komt, bijna zover!
Yenneke: Echt gaaf hoor dat je nu lekker op je kerel kan!
Mies: Leuk hoor, je maakt het wel spannend met welk paard je uiteindelijk thuis komt 
Soeske: Nohhh, wat een boefje bram zeg!!
flamon: Wat naar zeg... Maar hij zal heus niet naar de slacht gaan toch, ik hoop voor je dat hij snel beter loopt!
Peet: Leuke foto's en wat een boefje die Tsjillert zeg..
Heidi&Marcel: Gefeliciteerd met jullie 1-jarig huwelijk!
Jullie waren inderdaad erg schattig zo handinhand!
Het weer was inderdaad echt prachtig gisteren, heel warm.
Maar de dag had een vreselijk begin..
Sommige hebben het al op Jasmijns hyves gelezen, maar onze opa is zaterdagochtend vroeg overleden, heel plotseling.. We zijn er allemaal helemaal kapot van, zo onverwachts
Mijn opa&oma zijn hele vitale, actieve personen. Ze hebben ons ondersteund met de aankoop van Furia destijds, en zijn helemaal gek van hem. Toen ik op mijn afgelopen verjaardag (november), op stal kwam, hing er een heel lief houten bordje met "Furia" er op geschreven, dat had mijn opa helemaal zelf gedaan (en mijn oma had de letters gedaan), ook zelf aan de box opgehangen etc.
Ze kwamen vaak op stal, ook als ik er niet was, dan gingen ze lekker op een bankje samen zitten genieten. Ze hebben 62 jaar met elkaar mogen zijn, en het is zo een geweldig stel! Echt superlief, elkaar plagen maar de liefde straalt ervan af
. Ze zijn ook gek op hun 4 kleinkinderen (ons gezin dus), en hun 2 kinderen, mijn vader en mijn oom maar mijn oom heeft geen gezin, we zijn dus een kleine&hechte familie. En nu natuurlijk ook hun achterkleinkind, mijn lieve nichtje Juna van bijna 3. Gelukkig heeft mijn opa dit nog mogen meemaken, ook op haar was hij helemaal gek.
Ik wist dat mijn opa een griepje had de afgelopen week, maar voor de rest was er niks aan de hand. Ze houden zich ook altijd wel wat stoerder, maar het was maar een griepje. Achteraf hoorde ik wel dat er donderdag was vastgesteld dat opa bronchitis had, de dokter was langsgeweest en mijn oma moest bellen als er de volgende dag (vrijdag) geen verbetering was.
Mijn oma belde vrijdag, de assistente zei dat ze de andere dokter (het zijn er twee) zou inlichten en als er voor half 2 die middag nog niet was teruggebeld moest mijn oma zelf terug bellen. Dat deed ze, maar ze kreeg de voicemail. Hoe stom ook, maar als de arts was langsgekomen en hem in het ziekenhuis had laten opnemen..
In ieder geval, om 3 uur in de nacht werden mijn ouders wakker gebeld door mijn oma in tranen, zij gingen onmiddelijk naar het huis, maar ik moest thuis blijven, de kleine (Juna) sliep namelijk bij ons.
Ik vroeg nog of hij in het ziekenhuis lag maar hij was nog thuis. Ik dacht bij mezelf, hij kan niet doodgaan, dat kan gewoon niet je maakt het erger in je hoofd. Hij moet nog zien welke opleding je gaat doen, hoe het met Furia verder gaat
Om een uur of 7 in de ochtend, kwamen mijn ouders thuis, ik had verwacht dat mijn opa in het ziekenhuis was opgenomen, maar hij was al overleden.
Mijn oma heeft hem zelf nog geprobeerd te reanimeren, hem verteld dat ze haar niet in de steek mocht laten, god, ik vind het zo verschrikkelijk voor haar.. Het ambulance personeel heeft hem daarna ook gereanimeerd en zijn hart weer aan de praat gekregen, hij is levend het ziekenhuis ingekomen. Maar hij zat zo vol met vocht, zijn hart werkte maar voor 1/5 nog en hij is dus overleden. Hij heeft ook geen pijn gehad en is de hele tijd buiten bewustzijn geweest, als ze hem weer levend hadden gekregen was hij waarschijnlijk invalide geweest.
Ik ben compleet ingestort toen het werd verteld, heb de hele ochtend alleen maar gehuild. Mijn oma was er, mijn oom en mijn ouders, iedereen compleet van de kaart. Had mijn vriend gebeld maar hij nam niet op, dus stuurde hem een smsje en hij kwam om tien uur meteen naar me toe
Hij heeft me gigantisch gesteund vandaag en gisteren, de schat.
Jasmijn en mijn oudste zus werden op de hoogte gebracht, kwamen zo snel mogelijk uit hun werk.
Mijn arme nichtje snapte niks van die huilende mensen, maar ze snapte uiteindelijk wel dat opi niet meer kwam, dat omi nu alleen was..
Gelukkig kwam mijn vriend dus, we hebben eerst een tijdje rondgereden in zijn auto, toen kwamen we in Santpoort uit, daar is een prachtig natuurgebied, waar we heerlijk hebben rondgewandeld, terwijl het steeds warmer werd. Hij wist me echt heel goed af te leiden, om een uur of 5 zijn we richting mijn huis gegaan. Nog even met mijn oma en de rest van de familie gezeten en toen ging mijn oma naar huis en ben ik nog langs Furia geweest.
Daar ook aan de staleigenaresse verteld, die ze dus ook kende omdat ze vaak langskwamen.
Toen begon ze me te knuffelen en toen ging het weer los.. Zo verschrikkelijk..
Hele tijd staan praten en ineens voelde ik het weer opkomen, heb ik al vaker gehad.
Klam zweet, bloed heet, rillingen, suizen, misselijkheid.. Ben snel gaan zitten en kon net voorkomen dat ik wegzakte. Val namelijk flauw bij ernstige prikkels (hitte, emoties etc).
Gaan zitten maar het gevoel ging niet weg, Jitske ging snel water halen en toen kwam Antine (dochter van Jitske) weer me ook knuffelen
Gelukkig ging het langzamerhand wat beter en ben ik niet flauwgevallen. Uiteindelijk stal uitgemest en weer naar huis.
Gelukkig had mijn vriend voorgesteld dat hij me weer kwam ophalen en ben bij hem wezen slapen, lekker tv gekeken en heeft me de hele tijd vastgehouden.
'S ochtends waren we vroeg wakker en ik was in de douche, opeens weer hetzelfde als gisteravond, dat is zo verschrikkelijk! Ik word dan zo boos omdat mijn lichaam me dan gewoon in de steek laat
Nu werd ik ook extreem misselijk en mijn lichaam gaf over zonder dat er iets uitkwam. Mijn vriend stond er gelukkig bij, douche aangezet en uiteindelijk ging het weer beter.
Ik voel me wel oke op het moment, omdat ik me het gewoon niet kan voorstellen dat hij er niet meer is. Dat flauwvallen is gewoon van de emoties die toch door je lijf gieren ook al druk je ze weg.
Ik hoop dat jullie het niet erg vinden zo'n heel verhaal, maar het is gewoon fijn om even alles op een rijtje te zetten.