
Het begon eigenlijk heel goed, gewoon lekker door het bos naar de locatie gereden, achter mijn vriend aan die op de fiets voor ons uit ging. Daar omgekleed enz en op naar de inrijd-ring. En daar? Ging het eigenlijk in no-time bult afwaarts… er reed iemand bij ons in (de inrijd-piste was erg smal en klein) die M1 ging starten. Je zou denken dat die wel ervaring hebben in de ring, hun paard voor elkaar hebben en wat begrip kunnen hebben voor 'nieuwkomers' met een nerveus paard, maar nee dus. Ze sneed me eerst al gigantisch af, waarbij het rode strikje van chim kennelijk werd gezien als versiering, en Chim zette gelijk de verdediging in dus ik stond in een seconde 180 graden gedraaid op een springend paard. Ik riep nog netjes sorry, want ik vind dat Chim zich hoort te gedragen, maar okee.
Toen begon de spanning al op te bouwen wan vanaf dat moment verdween er geen enkel paard meer van de radar bij Chimanga, dus de concentratie was ver te zoeken.
Begon die zelfde dame ineens als een malle haar paard te meppen, die DAARNA ging springen, rennen en verzetten, en hop, kreeg er gewoon nog wat meppen overheen. Chimanga kan dat geluid helemaal niet verdragen en ging er vandoor. Snel had ik haar wel terug maar het bleef spannend. Nog een ander paard reageerde er ook behoorlijk op, en zij bleef maar iedere keer flink de slag erin houden. Geen idee waarom, maar foei, ik ben blij dat ik dat paard niet ben. Gewoon gênant vond ik het.
Maarja, toen was het hek van de dam en raakte Chim en ik beide behoorlijk gestrest, De proeven waren voor het eerste tussen de witte hekjes, met uitzwaaimogelijkheden

Dit resulteerde in 159 en 163 punten.
Al met al zullen we daar dus ook aan moeten wennen, dat je de omgeving niet kunt controleren en je daar doorheen moet kunnen rijden, maar dat lukte nu gewoon niet zo.
Ik heb wel lol gehad en ik ben uiteindelijk eigenlijk heel tevreden over hoe Chim het nog opgepakt heeft. Op naar de volgende!