Rechtsom (haar moeilijke kant) heeft ze wel meer moeite, dan krijg ik haar ook bijna niet rond, terwijl me dat niet zoveel moeite kost als ze linksom loopt.
Je bent wel heel erg optimistisch met je 'en dan na een week kan ik er weer op'!
Doe maar voorzichtig!
Sanne -> Gefeliciteerd met je 10!!!

Ja met longeren gaat het hartstikke goed zelfs!
Ze blijft heel netjes op de volte en luistert goed naar m'n stem, dus alle moeite heeft geholpen.
Het gaat zo goed dat ik al bijna zonder zweep kan longeren, die hangt de meeste tijd alleen maar doelloos over mijn schouder.
Malin -> Jeetje, je hebt het wel erg zwaar te pakken, meis!
Leg je er maar bij neer dat het een week gaat duren plus waarschijnlijk ook nog wel een week om weer op krachten te komen.
Ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt om je paardjes, maar is er dan niemand die ze wat beweging kan geven dan?
Idd, ik doe ook veel op gevoel, maar ik vraag ook veel en als ik met iemand in gesprek raak dan hoor je ook veel van hoe iemand bepaalde dingen aanpakt.
Ik kijk vaak bij de lessen, vooral die van de betere instructrices, en daar leer ik ook weer veel van.
Annemarie, de veearts, heeft haar paarden tegenover die van mij staan en daar heb ik ook hele gesprekken mee.
Bij iedereen pik ik datgene eruit waarvan ik het gevoel heb dat het goed is of zou kunnen werken bij Grytsje en probeer dat uit.
Gisteravond heeft Grytsje een poosje in de buitenbak mogen rennen en ze heeft zowaar een klein (40 cm.) sprongetje gewaagd!
En dat nog wel met die dikke buik van haar.
Ze kon niet meer om het hindernisje heen dus nam ze toch maar een sprong, terwijl ik daar helemaal niet op doelde.
Verder konden we niets doen, de binnenbak was bezet.
Vanmorgen ben ik weer bij d'r geweest en lekker veel aandacht gegeven.
Eerst even een rondje drafbaan gelopen, toen even los met een ander paard in de binnenbak, daarna gelongeerd en ook nog met de pessoa.
Uitstappen hebben we weer gedaan op de drafbaan en toen zag ik dat het helemaal nog niet zo laat was dus zijn we samen buiten de poort gaan wandelen.
Het ging heel goed, tot er een helicopter laag kwam overvliegen, toen raakte ze even in paniek.
Ze begon rondjes om me heen te dribbelen, maar bleef wel goed bij me, ik hoefde tenminste geen moeite te doen om haar bij me te houden.
Ze zijn bij ons in het IJsselmeer oude bommen aan het laten ontploffen, al ongeveer een week, en dat kunnen we best goed horen het is net of het onweert.
Maar daar had ze helemaal geen moeite mee, ook niet met vrachtwagens, trekkers, en aanhangers.
We kwamen op de terugweg een graafmachine tegen en dat vond ze niet echt eng, maar ze was wel heel erg op haar hoede.
De man in de graafmachine bleef heel vriendelijk stilstaan tot we voorbij waren, dus heb ik hem natuurlijk even 'Dankjewel!' toegeroepen.
Het viel mij erg mee hoe ze reageerde op alles, helemaal omdat ze de laatste tijd zo ontzettend opgefokt was als we buiten gingen rijden.
Vandaar ook deze wandeling, ik wil haar graag weer vertrouwd maken met de omgeving buiten het manegeterrein.