Geplaatst: 04-03-14 14:22 Na twee dagen echt ontzettende prut prut prut prut prut ritten te hebben gehad, ging het gisteren weer beter
Ik ging gewoon weer met volle moed opzadelen en bedacht dat het misschien allemaal een moment-opname was en het wel mee zou vallen. Bleef er uiteraard iemand kijken die wel serieus heel veel verstand heeft van paarden en beroepsmatig met paarden werkt, maar waarmee ik niet altijd op 1 lijn zit 
In zijn ogen zijn wij uiteraard allemaal Penny-meisjes en pakken we paarden niet genoeg door. Soms is hij voor mij te hard, maar hij kan ook enorm goed helpen als je het je allemaal niet te persoonlijk aantrekt 
Ik ging dus rijden en net toen ik opstapte kwam hij binnen met 'zo, die begint ook weer dikker te worden he?'
een geweldig fijne binnenkomer dus. Heel erg welkom bij iemand die wel blij is dat het paard niet meer ziek is maar waar het momenteel qua rijden heel erg spannend is...Het werd dus wat stil in de bak en hij bleef (eerst dacht ik echt HELAAS) staan kijken. Ik ben best lang blijven stappen maar moest uiteindelijk van mijzelf dus toch maar gaan draven. Ik zette Chim aan om te draven en de truckendoos ging gelijk open. Huppelen, struikelen, doen alsof ze jeuk had in haar oor, de hele rim-ram kwam langs en ik kon er niets aan doen... Nog voor hij er wat kon zeggen heb ik het gelijk maar zelf geopend; 'Nou ..naam..., wat zeg je hier van?'
Hij begon wat te lachen en vroeg of ik dat ECHT wilde weten, en ik heb gelijk maar gezegd dat ik nu toch al onzeker was dus dat het maar moest gebeuren.... Kennelijk hielp dat want hiermee wist hij dat hij om zijn woorden moest denken en kwam hij naar ons toe de bak ik. Hij vroeg me om even stil te staan en legde uit wat hij zag:
- In de stap ben ik al te lief, ze komt steeds net niet door en kijkt gewoon waar ze kijken wil... ik noem dit 'instappen', maar daardoor zijn voor haar mijn grenzen niet duidelijk als ik later wel echt aan het werk wil...
- In draf loopt ze onder me vandaan en begint dom te doen met vanalles, ze let totaal niet op mij, ik laat mijn teugels vieren om haar ruimte te geven en juist daarmee krijgt ze nog meer ruimte om dom te doen.
- Als ze dom gaat doen ga ik gelijk wat in verlichte-zit zitten (niet automatisch) waardoor ze NOG meer ruimte krijgt om te springen
- Ik stop eigenlijk met rijden en zet me krampachtig vast en wacht tot ze zelf ophoudt met dom doen en we weer stappen en vraag het dan opnieuw, ik kom er dus niet doorheen en zij krijgt haar zin.
Hij heeft me wat tips gegeven voor we van start gingen en toen ben ik weer gaan rijden en is hij er bij gebleven om me te begeleiden. Chim kwam direct al veel ronder in de stap en begon door haar lijf te lopen. Van daaruit zijn we gaan aandraven en deed ze eerst een paar passen normaal, in de hoek begon ze weer te klooien, ik wilde verstijven maar kreeg gelijk op mijn donder en werd gedrild om te blijven rijden en vragen etc etc. Resultaat? Een half rondje verder kwam Chimanga naar beneden, liep ze regelmatig en ruim, deed ze haar oortjes weer lekker naar voren en hebben we een kwartiertje heeeerlijk links en rechtsom gedraafd. Heel af en toe kwam ze er met haar neus wat tegenin, je vraagt een keertje door en hop, ze liep haar rondje.
ZE KAN HET DUS NOG!! Haha, ik was zoo blij! En ze was zo relaxt en ontspannen, heeft lekker geschuimd en was gewoon super vrolijk. Ze vond het moeilijk, dat wel, dus met een kwartiertje merkte ik al dat ze wat op begon te raken en zijn we gaan uitstappen.
Soms... haha
Wat mooi toch dat er zo'n kundig iemand rondloopt die dan ook nog eens de tijd wil nemen om je te helpen! En je komt er nog verder mee ook! Klinkt alsof je heerlijk hebt gereden 
Ik ben wonder boven wonder geslaagd 
Ik zou ook graag een leuk showtuig willen, al is het maar voor de sier haha. Lione Bakker heb ik wel vaak voorbij zien komen, die maakt zeker mooie foto's! Gaaf hoor
