
Kijk ik bij rassenpraat en wat zie ik tataaaaaaa: de arabier, nog steeds dezelfde discussies, maar we kunnen hier idd. eindeloos over blijven doorpraten, de ene moet de arabier niet voor de andere lijken andere rassen gewoon niets....
"Mij mogen ze bij een arabier nog geld bijgeven, komt hier niet over de vloer"
of mijn gevoel van gisteren:
Gisteren met Gloire gaan dekken, 2 straten verder. Hoe doe ik dat? Met een kopstuk, zonder zadel en in een drafje ernaartoe (en meneer weet zeer goed wat hij gaat doen als we zo vertrekken).
Gedekt en op de terugweg langs de weides waar onze merries staan voorbijgegaan. Naast die merries ligt een mooi groot stoppelveld en ik dacht zou ik?? }> Idd. Ik met Gloire in galop over dat veld, staart de lucht in, zonder zadel, gevoel onbeschrijflijk.... En toch denk ik dat een arabier niet te vertrouwen is


Voor mij is de arabier het paard met het meest betrouwbare karakter, INDIEN JE ZELF NIET MET DE SCHRIK ZIT, een arabier is zeer gevoelig aan je humeurschommelingen, vertrouwen en schrik, hij zal zich snel hetzelfde gaan gedragen.
groetjes Janna Hahn, Andirastud