Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola

vandaag heel drastisch besloten afscheid te nemen van dream. Eigenlijk begon dat gister al. Normaal kan ik hem prima peilen en hij heeft zijn momenten en dan prik ik er wel doorheen en lossen we het wel weer op, maar gister was er iets dat me deed huiveren en deed beslissen dat het einde verhaal was tenzij iemand zou kunnen helpen waar ik echt vertrouwen in heb. Bij a. vd toorn konden ze weinig voor me doen en benjamin zou zondag komen kijken. Hij viel aan de op weide, of wilde dit doen, liet zien dat hij het van plan was als ik niet snel van zijn weiland zou gaan. Maar het was anders dan anders, normaal kan ik precies zien of hij zich gefrustreerd voelt of onzeker of boos of onbegrepen etc. maar nu, ik kon die blik niet peilen en hij was zo kalm en beheerst op dat moment.
). En het was ook ineens genoeg. De koude rillingen over mijn rug. Ik ben niet bang van hem, ik ben wel voorzichtig met mezelf en de fysieke confrontatie die hij opzocht ga ik echt niet aan met die 500-600 kg van hem
Terwijl hij een aantal keer rond de roundpen op mijn hoogte bleef lopen was het weer dat ik hem niet kon peilen. intussen benjamin verteld dat de afspraak niet doorging en dat ik eigenlijk nu ook niet meer het er voor over heb omdat ik het sterke gevoel heb dat het niet werkt. Het is immers een paard dat normaal alleen aanvalt als ie denkt dat je hem pijn gaat doen, en hij is pijn gedaan door mensen die iets anders vroegen dan meelopen naar de weide. Hoe doorbreek je dat als je niet dichtbij genoeg kunt komen? geweld gebruiken lijkt me niet logisch want daardoor is het juist ontstaan en op liefde reageert hij dan toch niet meer. 

ik ben dol op dat soort viezigheden haha). Lief dat je ernaar vraagt!


Ik verwacht echter dat hij ook niets kan doen en dat dream dus voor het einde van deze maand zijn vrijheid eindelijk vind op de eeuwige groene weides. Daar zal hij de rust vinden die hij zoekt. ShamalArabs schreef:tja, ik weet gelukkig van mezelf dat ik niet opgeef en ik zie dit niet als opgeven ook, er is gewoon niets wat ik kan doen voor hem, of niets binnen mijn macht (had ik een hectare grond ergens met een schuilstal mocht ie daar de rest van zijn leven slijten zonder menselijk contact, maar dat heb ik niet). Ik heb intussen door de jaren heen meer dan 500 verschillende paarden en pony's in handen gehad, talloze karakters en ook vooral talloze trauma's en issues. Dat helpt wel, en het uitvoerige gesprek met het centrum van annemarie van der toorn hielp ook enorm. Hij mag, in deze staat, gewoon nooit in handen van anderen vallen, want het is een tikkende tijdbom op dit moment, gezien wat hij de afgelopen dagen liet zien aan ons. Die man die hem ophaalt kent mijn DA, mijn DA heeft dream gecastreerd en kent hem heel goed en zal hem nooit in zijn leven vergeten (3x dubbele roes en toen 1,5 narcose en nog blijven staan en woest wezen en vechten). Dus ik weet dat hij niet zomaar met iemand komtIk verwacht echter dat hij ook niets kan doen en dat dream dus voor het einde van deze maand zijn vrijheid eindelijk vind op de eeuwige groene weides. Daar zal hij de rust vinden die hij zoekt.

Uiteindelijk is hij zelfs de stal in gegaan want hij wilde poseren met hem

Nickyyyy schreef:Ooh wat ook wel een leuk feitje is, mijn broer is ruim 1.90....
Haha stinken tjah.. Dat vindt volgens mij iedereen die niks met paarden heeft, mijn broer is tijdens het mesten even buiten in de regen gaan staan, de lucht was niet te harden volgens hem.. Echter ik rook niks
heb eigenlijk nooit iemand die zegt dat het stinkt,doe ze altijd alleen

fijn dat je nu een deken hebt
je stapte zo vanuit jouw bijkeuken (?) een overkapt deel van gaas in met een stoeptegelvloer en daar stond Fuego dan
haha