Woogy schreef:tweede jaar op de premie keuring had ik drie totaal verschillende jury leden en kreeg ik niks anders dan lof 'wow wat een mooi echt oosters type' 'super mooie robuuste merrie, zo vind je ze nog écht in de woestijn' 'zo hoort een arabier eruit te zien'
Ik stond bijna in m'n broek te piesen van alle lof om vervolgens de verpletterende woorden 'maar dit mogen wij niet hoog primeren want het is niet wat ze tegenwoordig willen zien, tien jaar geleden had ze zo een dikke eerste premie gekregen' te horen.
vind het heel jammer dat het verschijnsel extreem type de wereld in is gekomen en alles lijkt te draaien om kwetsbare enge paardjes met een mega diepe dish. Zeker omdat veel ten koste gaat van de benen en een soepel bewerkelijk karakter.
noem het fokken van extreme dishen(dus geen extreem type want dat bestaat niet)
maar een modegril, aangezien de paarden met goed veel dish makkelijker en duurder te verkopen zijn,(hier is veel vraag naar door de rijkere der aarde) omdat de juryleden deze doorgaans hoger punten op shows.
Erg jammer is dat zelfs de juryleden deze modegril zo goed weten te waarderen op shows. Hierdoor zal een leek die net komt kijken in Arabland dus denken dat veel dish hoort bij het rasstandaard.
Zelf ben ik een voorstander om weer terug naar de basis te fokken, ik geef zelf de voorkeur aan oude bloedlijnen, dus bv rechtstreeks kunnen dekken met een zoon van bv El Shaklan, Ali Jamaal. En oud bloed weer te kruizen met wat modernbloed. Een mooi gevormd hoofd is makkelijker erin te fokken dan correctheid