Bokt.nl

Aleeneh schreef:

Boomloos is zeker geen garantie dat het wel past. Maar boomloos past zich wel makkelijker aan dan een boomzadel, denk ik toch.

Ik weet niet. Ik heb me bij dressuur nooit volledig op mijn plek gevoeld. En uiteraard zal dat wellicht best te maken hebben met de manier waarop ik dressuurles kreeg en de manier waarop ik nu westernles krijg, voordat iedereen zegt "ja maar wat je nu doet, zo hoort het in de dressuur ook" oid Feit is voornamelijk dat ik me meer op mijn plek voel bij wat ik nu doe, dan bij wat ik eerst deed, welk naamkaartje je er ook op wil plakken.

Wat mijn gevoel bij dressuur was wat me altijd een beetje tegenstond... even kijken hoe ik dat onder woorden moet brengen. Ten eerste was er die constante focus op een perfect totaalplaatje waar je aan moest voldoen. Er was dat constante gevoel dat als het paard niet in die perfecte nageeflijke houding liep met ondertredend achterbeen dat je dan niet goed bezig was. En overal om me heen zag ik paarden die niet lekker konden ontspannen die dan toch maar in de krul werden getrokken om aan dat plaatje te proberen te voldoen, zonder dat mensen echt wisten waar ze mee bezig waren. En nee, dat hoort officieel niet bij dressuur, maar je ziet het aan alle kanten.
Ten tweede is er dat gevoel dat paarden bij western meer eigen verantwoordelijkheid krijgen. Je geeft een hulp, je verwacht van het paard dat hij die hulp goed uitvoert. Je geeft ze eerst de kans om het zelf uit te proberen, en om een fout te maken. Maken ze die fout, dan corrigeer je pas. Wat ik in de dressuur veel meer zie is mensen die continue hulpen aan het geven zijn om hun paard elk stapje van de weg te baby'en. Continue been houden om het tempo goed te houden, enz.
Wat me verder nog aanspreekt is de wedstrijddisciplines. Waar je bij dressuur veelal opgefokte paarden ziet die gebouwd zijn voor zoveel mogelijk show en zwaaiende voorbenen enzo, worden westernpaarden specifiek gefokt en getraind voor rust en vertrouwen. Dat resulteert in een heel ander soort wedstrijdonderdelen en een heel ander type paarden en sfeer. Dat spreekt me aan, vind ik prettiger.

Waarom ik om te beginnen over wilde stappen naar western... het heeft me altijd al aangesproken, de sfeer, de rijstijl, het totaal plaatje. Het spreekt me aan dat mensen hun paard meer los kunnen laten (vooral van voren), en veel western ruiters oogden altijd alsof ze een hele hoge mate van samenwerking met hun paard wisten te bereiken. Dat was waarom ik western erg graag wilde proberen.

Nu ben ik het gaan doen en ben ik ook tot de conclusie gekomen dat het gewoon ontzettend leuk is! Ik ben met onderdelen van de paardensport bezig die ik nog nooit eerder ontdekt heb en er gaat echt een wereld voor me open. Als ik met Doesie aan het rijden ben werken we veel aan turns, achterwaarts, trailoefeningen, beetje pielen op de centimeter. Op reageren op minimale hulpen enzo. Ik merk dat er veel meer rust en plezier in mijn rijden is gekomen sinds ik western ben gaan rijden. Veel minder druk en stress zit er achter.


Beetje lang verhaal maar ik denk dat het verschillende aspecten wel beschrijft.