Geen puf voor een bijleespost, maar ik ben altijd in voor de Efteling
Gister een doorbraak met Dos! Ik ben nu al een tijdje bezig om haar de rust te laten vinden in het werken. Waar ze voorheen alleen maar als een idioot rond draafde en galoppeerde in de roundpenn zonder enige vorm van contact, kan ze nu rustig stappen en draven met een constant oortje op mij gericht
Ook kon ze eerst geen seconde stilstaan en vindt ze nu heel mooi haar rust in het stilstaan. Maar het mooiste moment gisteren was toen ze schrok, haar staart op haar rug legde, keihard weg galoppeerde, maar zich daarna bedacht en recht om me af kwam lopen om voor me rustig stil te staan