Bokt.nl

Hitime schreef:

Ik ben bezig met een verhaal voor Nederlands, iemand die het lezen wil?

Silfanoo schreef:

29 april ga ik uit met een vriendin van mij, en zij kent die DJ van dat feest heel goed. En dan om 12 uur 's nachts gaan ze voor mij zingen
(voor degene die het niet weten; 30 april ben ik namelijk jarig )

xannemijn schreef:

Kennen jullie trouwens Starlightt ?

Citaat:

De grassprietjes kietelen onder mijn voeten. Ik snuif nog eens diep, de geur van het pas gemaaide zoete zomergras, heerlijk.. Met mijn tas onder mijn hoofd, mijn zonnebril op mijn hoofd, liggend in het gras vang ik de eerste zonnestraaltjes van dit jaar op. Het is pauze, en de lente is vandaag pas echt begonnen, evenals dat het zonnetje vandaag weer voor het eerst lekker schijnt. Het is dan al wel eind april, maar toch, beter laat dan nooit. Samen met mijn vriendinnen eventjes een halfuurtje vrijheid, op de grasvelden van onze school liggen.. Starend naar de strakblauwe hemel bedenk ik me hoe fijn ik de zomer ook al weer vind.
Nog een weekje, en dan begint de meivakantie. Dat roept gemengde gevoelens bij mij op. Aan de ene kant, heerlijk, twee weekjes heerlijk vrij zijn, leuke dingen doen met mijn vriendinnen en niks hoeven.. Maar aan de andere kant, betekende dat ook dat ik Joey twee weken niet zou zijn. Joey, the love of my life.. Hij zat 2 klassen hoger, in het examenjaar van de havo. Dat betekende zelfs dat ik hem straks helemaal nooit meer ging zijn, behalve op voetbal, maar dat was ook maar een keer per week. Ik doe namelijk aan voetbal, en voetbal op dezelfde club als hij doet.
Joey heeft perfect donker haar, dat gekruld is. Zijn huid is ietwat bruin, ik vermoed dat hij niet 100% Nederlands is, maar heb het hem nooit gevraagd.. Zijn ogen zijn hemelsblauw, zo diep, dat ik er haast in verdrinken zou.. Ja, afgezaagd, weet ik, maar zo voelt het wel. Hij is zo'n 1.80 lang, en dat is zo'n 20 cm langer dan dat ik ben. Want ik ben niet zo groot. Joey en ik zijn vrienden, helaas niets meer. Nou, eigenlijk is zelfs vrienden een groot woord. We hebben elkaar op hyves, meer niet eigenlijk. Ik had al een paar maanden een eigen hyve, mijn eigen site met vrienden waar je elkaar berichten kan sturen, maar Joey nog niet zo lang. Wat was ik blij toen ik ontdekte dat hij ook een hyve had aangemaakt! En zelfs die stap was groot voor mij, hem toevoegen op hyves.. Stel je voor dat hij gingen vragen wie ik was.. Maar dat deed hij niet, hij accepteerde mij gewoon, en klaar. Voor de rest praat ik ook nooit tegen hem op school of op de voetbal.. 'Hoe kan je nou op iemand vallen die je amper kent?!' Ja, dat vraag ik mezelf ook wel eens af. Maar als ik hem dan weer zie, dan weet ik waarom. Omdat hij iets doet met mij, hij maakt iets in mij los, wat alleen hij doet. Eeuwige lentekriebels in mijn buik.

Ruw verstoord de schoolbel mijn gedachten. Ik trek mijn schoenen weer aan en pak mijn tas, om naar de les te gaan. Mijn vriendin Ashley stoot me aan. 'Kijk, daar is Joey!' Zegt ze. Dat had ze beter niet kunnen zeggen, gezien ik me dan altijd heel idioot ga gedragen. Ik weet me geen houding te geven als hij in de buurt komt. Hij draagt een groen shirt, en loopt niets vermoedend richting dezelfde deur als dat ik met mijn vriendinnen loop. Als hij eens wist, hoe ik naar hem keek.. Ik slenter achter de kudde aan, en bekijk hem stiekem vanuit mijn ooghoek. Hij kijkt vrolijk, zoals altijd. Zijn gezicht lijkt altijd te lachen, zo mooi. Helaas slaat hij de linkergang in, de wiskunde lokalen tegemoet lopend. Ik heb de neiging achter hem aan te lopen, maar dat is zo opvallend, dus ik loop mijn vriendinnen maar achterna. 'Waarom zeg je nou niets tegen 'm?' Vraagt Esra, een van mijn andere vriendinnen. Voor de duidelijkheid, mijn vriendinnenclubje bestaat uit 4 mensen, Ashley, Esra, Sharon en ik, genaamd Rikke. Een maffe naam, maar ik heb 'm niet verzonnen. Ik word ook vaker Rikky of Rik genoemd dan Rikke. Esra kijkt me nadrukkelijk aan, maar ik ben haar vraag alweer vergeten.
'Watte?' Vraag ik ietwat verward.
'Waarom je nooit wat tegen 'm zegt?!'
Ik rol met mijn ogen. Stomme vraag, vind ik.
'Wat moet ik zeggen dan?'
'Iets in de trant, van.. Hallo?' Zegt Esra, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. We zijn ondertussen bij het Nederlands lokaal aangekomen, en kiezen een plekje achterin bij het raam uit.
'Dus ik moet gewoon hallo zeggen, ik als wildvreemde tegen hem? Wat moet hij dan wel niet denken, dat ik hem leuk vind ofzo?!'
'Ja, duh, dat vind je toch ook.' Lacht Esra.
'Sstt!' Ik gebaar haar dat ze wat zachter moet praten. Niemand hoeft te weten dat ik Joey leuk vind! 'Maar ik kan toch niet zomaar hallo zeggen?'
'Waarom niet?'
'Waarom wel? Stuur hem een berichtje over hyves ofzo, of stuur hem een emailtje.'
'Next problem, wat moet ik 'm sturen dan?'
'Weet ik veel. Jij bent toch creatief, verzin wat leuks! Praat met hem over voetbal, of wat dan ook. Hij lijkt me echt heel aardig, wat zou hij nou voor stoms terug kunnen sturen ofzo?'
Daar moest ik Esrae wel gelijk in geven. Joey was echt zo'n type jongen die nooit ruzie had, je zou hem een beetje een watje kunnen noemen, maar hij liep dan aan de andere kant ook weer niet over hem heen lopen, zo'n type was het dan ook weer niet. Hij had zo zijn vastigheden, en daar kon niemand hem van af halen. Ja, ik kende Joey best goed, ook al had ik nog nooit een woord met hem gewisseld. Maar ik was een vriendin van zijn beste vriend, Noël, en afentoe kwam ik zo ook wel eens wat over Joey te weten. Ik overwoog wel eens om Noël te vertellen over wat ik voor Joey voelde, maar ik heb het nooit gedaan. Ik weet niet of Noël het door vertellen zou, en wat zou Noël er aan hebben als ik het hem vertelde? Ik was er van overtuigd dat Joey mij toch niet zag staan, en noch Noël, noch ik kon er iets aan doen.
'Ik zal er over denken.' Antwoordde ik Esra, en op dat moment stapte mijn Nederlands docent binnen, en de les begon.

Nederlands was ons laatste uurtje, en daarna hadden Ashley, Esra, Sharon en ik afgesproken om naar het winkelcentrum te gaan, om wat kleren te shoppen voor de zomer. Zo gezegd, zo gedaan. Het winkelcentrum lag vlak bij school, dus we waren er zo. We besloten om eerst naar de H&M te gaan, onze favorite winkel. Snel stoven we door naar de 'onze' afdeling. Uren konden we door de mega store van de H&M zwerven, zo'n heerlijke winkel vonden we het. Maar vandaag was er enkel tijd om naar wat zomer items te kijken, het was immers donderdag, en dat betekende voetbaltraining vanavond. Dat betekende Joey vanavond!
'Wat vinden jullie hiervan?' Vroeg Sharon. Ze hief een knalroze naveltruitje omhoog. Ik keek haar aan of ze gek was geworden. Toen zag ik dat haar mondhoeken wat omhoogkrulde. We barste allebei 4 in lachen uit.
'Zullen we zo voor de grap passen?' Hikte Sharon. We stemden in. Allemaal namen we een naveltruitje, Sharon de roze, Esra de gele, Ashley een blauwe en ik een groene.
'Wie het eerste klaar is!' Riep Sanne, en we stoven allevier richting een pashokje. Zo snel als mogelijk trokken we de shirtjes aan. Het zag er werkelijk niet uit, ze zaten super strak, en bovendien vloekte het groen met mijn rode skinny jeans die ik er onder aan had. Gelukkig zagen Sharon en Ashley er evenmin mooi uit. Alleen Esra stond het goed, maar ja, Esra staat werkelijk alles goed. Zij is het soort meisje dat alles eten kan zonder dik te worden, dat 's ochtends bij wijze van spreken haar haren niet
hoeft te kammen want het zit toch altijd goed, en dat er zelfs in een vuilniszak nog uit zag als een model. We lachen allevier in een deuk bij het zien van elkaar.
Plots sloeg Ashley haar hand voor haar mond.
'Wazzup Ashley? Je kijkt of je water ziet branden.' Hikte ik, terwijl ik naar mijn buik greep van het lachen. Ashley lachte niet meer zo hard, in plaats daar van wees ze in de richting van de lift. Ik volgde haar arm, en keek waar ze naar wees. Plots stopte ik ook met lachen, een steek ging door mijn maag. Ik zette grote ogen op, maar Esra, Ashley en Sharon waren weer tot bezinning gekomen en lagen nu haast op de grond van het lachen. Wat niet erg bevordelijk was, op de plek waar Ashley naar wees stond niemand minder dan Joey, en hij keek juist onze kant op. Ik kon wel door de grond zakken, zo ik er nu uitzag, en zoals Ashley, Sharon en Esra op de grond lagen te rollen.. Snel vluchtte ik het pashokje in en kleedde me snel weer om. Moedeloos ging ik op het krukje zitten. Ik trok mijn knieeën op en sloeg mijn armen erom heen. Wat heeft mijn leven nu nog voor zin?

Nog geen halve minuut later kwam Esra het pashokje binnen.
'Gaat het een beetje Rikke?' Vraagt ze bezorgd. Dat waardeer ik zo aan Esra, ze is altijd zo lief en bezorgd. Ze slaat een arm om me heen.
'Misschien reageerde we een beetje kinderachtig door zo op de grond te gaan rollen, maar ik bedoelde het niet zo banketstaaf, en Ashley en Sharon al evenmin, snapje?'
Ik knik.
'Ik reageer ook overdreven. Ik bedoel, het is maar een jongen.. En, hij ziet me toch niet staan, dus ja..' Ik snap het zelf niet eens. Waar je je al druk over kan maken, het is Joey maar..
'Ik snap je wel hoor Rik, toen ik voor het eerst verliefd was had ik dat ook..' Vertelt Esra, terwijl ze meelevend knikt.
'Toen ik voor het eerst verliefd was..' Ik deed haar manier van praten na. 'Man, doe niet zo wijs zeg! Omdat jij toevallig al tig vriendjes hebt gehad hoef je niet te doen alsof je alles beter weet, jeetje!' Ik pakte mijn tas en stoof weg. Ashley en Sharon keken me warrig aan, maar kwamen me niet achterna. Stelletje tuthola's.
Ik was de H&M nog niet uit en ik had al spijt van wat ik gezegd had. Esra bedoelde het niet zo, integendeel.. Ze was de enige die me eventjes kwam troosten, ze was juist lief voor me, en ik deed zo terug? Wat bezielde me in 's hemelsnaam? Ik overwoog even om terug te gaan, maar besloot het niet te doen. Wat had ik te zeggen? Esra zou wel boos zijn, en ze had daar alle redenen toe. Het was niet eens waar wat ik had gezegd! Esra had hooguit twee vriendjes gehad, en ging nu al ruim een jaar met Simon. En haar relatie met Simon verliep niet al te best, dat wist ik wel.. Simon was een fijne jongen, maar hij had nog al eens last van losse handjes. Twee keer had hij Esra geslagen, maar Esra had het lef nooit gevonden om het uit te maken. Ze hield nog van hem, had ze me eens vertelt. Ik snapte nooit waarom, maar plots begon ik het een beetje te snappen. Liefde maakt blind.. Ik had nooit geweten hoeveel je van iemand kon houden, totdat ik zelf voor het eerst verliefd was. In plaats van zo lelijk tegen Esra te doen, kon ik beter met haar gaan praten. Ik had haar immers al een tijdje niet meer over Simon gehoort. Ik besloot voor mezelf om Esra die avond nog te bellen. Ik voelde me zo ontzettend stom tegenover Esra, ik had me echt als een idioot gedragen. Tegelijkertijd had ik ook een soort van.. Frustrerend gevoel vanwege Joey. Wat zou hij wel niet over mij denken, dat ik een of ander dom schaap ben. Ik had hem daar in m'n naveltruitje toch wel degelijk héél stom aangekeken.. Argh, ik balde mijn vuisten. Terwijl ik naar huis fietste moest ik over de twee kwesties denken.. Aan de kwestie Joey kon ik niets doen, maar Esra bellen ging ik wel zeker doen.

Esra bellen was makkelijker gezegd dan gedaan, toen ik thuis kwam moest ik gelijk eten en naar de voetbal. Daarna dan, hield ik mezelf voor. Voetbal. Het liefst had ik afgebeld, ik had écht geen zin om te trainen.. Ik speel in een meidenelftal, maar erg leuk is het de laatste tijd niet. Er wordt veel geroddeld, en de laatste tijd ook wel gevochten. Er zijn veel ruzie's onderling, we hebben er nog al wat agressieve meiden tussen zitten, bij wie je gewoon niets goed kan doen. Als je een keer de bal mis schiet kan je gelijk een grote mond krijgen, en als je dan nog een weerwoord hebt, berg je dan maar.. Een normaal gesprek heb ik met die meiden ook nog nooit kunnen voeren, het ging altijd over drugs, jongens en feesten.. Niet alle meiden waren zo hoor, gelukkig zaten er ook nog aardige meisjes tussen. En ik had Ashley altijd nog, die voetbalde ook bij mij in het team. Haar zou ik ook nog wel wat uit hebben te leggen. Ik was al laat, dus toen ik aankwam waren de meeste al omgekleed. Alleen Ashley was nog in de kleedkamer. Zodra ik binnenkwam stoof ze op me af.
'Rikke!' Riep ze, en ze gaf me een knuffel.
'Hee Ashley.' En ik knuffelde haar terug.
'Sorry, het spijt me Ashley, dat ik zo banketstaaf deed vanmiddag.'
'Geeft niet, het spijt mij ook. Ik had niet zo achterlijk hoeven te reageren.'
'Je reageerde inderdaad wel erg achterlijk.' Zei Ashley, en ze keek bedenkelijk.
'Grapje, joh! Ik snap je wel hoor.. Ricke is verliefd, Ricke is verliefd..' Plaagde Ashley me. Ik lachte wat, en kleedde me snel om. Als ik een béétje op schoot kon ik het op het trainingsveld zijn voordat Joey op de voetbal aan kwam, zijn training begon 10 minuten later dan de mijne. Ashley wachtte gelukkig op me, ik voelde me altijd zo stom als ik m'n eentje over het terrein liep. Je moet namelijk vanuit de kleedkamers en kantine eerst het hele parkeerterrein over. Daar staan vrijwel altijd van die 'gangstah's', van die jongens die hun muziek hard hebben aanstaan en je na roepen. Ik hield daar niet zo van, en was blij dat Ashley er ook nog was.
'Klaar?' Vroeg Ashley. Ik knikte. We deden de deur achter ons op slot, en liepen naar het trainingsveld. Ons team stond in een kringetje bij elkaar, zag ik vanaf een afstandje.
'Zou er wat zijn?' Vroeg ik aan Ashley. Maar Ashley wist het evenmin als ik.. Enfin, we zouden er snel genoeg achter komen.
'Fijn dat jullie ook nog komen Ashley en Rikke!' Zei onze coach sacrastisch. 'We hebben een nieuwe.' Een nieuw meisje, daar was ik wel blij mee. We hadden maar 14 spelers, en dat betekende maar 3 reserve's, dus eentje er bij was alleen maar relaxed. In het midden van de kring stond ze. Ze had een bekend gezicht, maar ik kon nergens plaatsen. Ze keek ons uitdagend aan, met haar kin naar voren en haar armen over elkaar geslagen.
'Jessy. Mijn naam is Jessy.' Zei ze.
'Ik ben Ashley, en dit hier is Rikke.' Zei Ashley. Jessy trok haar wenkbrauw op, maar zei niks. In verloop van de training werd wel een beetje duidelijk wat voor type Jesse was. Ze speelde hardhandig, maar wel vriendschappelijk. Ze kon flink beuken, maar als je op de grond lag, hielp ze je wel weer overeind. Ze sprak bijzonder weinig, maar speelde wel heel goed. Ik had wel bewondering voor haar.
'Waar kom je vandaan Jessy? Uit de buurt?' Vroeg ik nieuwsgierig.
'Maakt dat uit? Sorteren we hier soms op woonplaats?' Antwoordde ze brutaal.
'Uh, sorry hoor. Ik wist niet dat je kwaad werd, ik wil alleen maar..'
'Ja, wát wil je alleen maar? Nee, sorry. Het spijt me.. Ik heb niet zo'n goede dag achter de rug. Ik kom uit Dalfsmeer, 2km hier verderop.' Antwoordde ze.
'Ja, ik heb ook niet echt een leuke dag gehad.. Oh, Dalfsmeer, ja dat ken ik wel. Die heeft toch zelf ook een meidenteam? Sorry als je me nieuwsgierig vind, maar dat ben ik gewoon.'
Jessy lachte.
'Zeker zo'n rotdag door school? Ik word er echt niet goed van. Ik doe nu practische leerweg, maar ik heb me toch vervelende jongens in de klas..! Ja, Dalfsmeer heeft inderdaad een eigen C-meidenteam, maar ik voetbalde eigenlijk te goed voor dat team.. En hier leek het me ook wel gezellig.' Jessy lachte leuk als ze praatte. Ik wist nu zeker dat ik haar ergens van moest herkennen, maar nog steeds niet waarvan.
'Ja, jongens, ik ken het probleem. Ze zouden ze moeten verbieden hè?' Lachte ik.
'Afnokken jongens, 8 uur!' Riep onze coach.
'Blijf je hier voetballen?' Vroeg ik aan Jessy terwijl ik met haar naar de kleedkamers liep. Ze knikte, en we wisselde nog telefoonnummers en msn-adressen uit voordat we naar huis gingen. Samen met Ashley fietste ik naar huis.
'Aardig meisje hè, Jessy?' Vroeg ik haar. Ashley keek bedenkelijk.
'Ze speelt nog al hard, maar ik heb haar nog niet echt gesproken.. Ik zal niet over haar oordelen totdat ik haar ken.' Sprak Ashley wijs. Ik moest om haar lachen, Ashley is normaal altijd van het vooroordelen.
'Ik vond haar wel aardig hoor.'
'Zal vast.' Bromde Ashley.
'Hé, je niet buitengesloten voelen. Jij bent nog altijd mijn voetbalmaatje hoor Ashley!' Zei ik, en ik wierp haar een kushandje toe.
'Sentimenteeltje dat je bent.' Grapte Ashley.
'Beter dan een bikkelharde.' Grapte ik terug. 'Maar, ik ga, zie je morgen wel weer op school hè?'
Terwijl ik alleen naar huis fietste bedacht ik me dat ik Joey helemaal niet gezien had op voetbal. Misschien maar beter ook..

Hitime schreef:

Het is inmiddels al een heel stuk, maar nog niet af..

Citaat:

De grassprietjes kieten onder mijn voeten. Ik snuif nog eens diep, de geur van het pas gemaaide zoete zomergras, heerlijk.. Met mijn tas onder mijn hoofd, mijn zonnebril

op mijn hoofd, liggend in het gras vang ik de eerste zonnestraaltjes van dit jaar op. Het is pauze, en de lente is vandaag pas echt begonnen, evenals dat het zonnetje

vandaag weer voor het eerst lekker schijnt. Het is dan al wel eind april, maar toch, beter laat dan nooit. Samen met mijn vriendinnen eventjes een halfuurtje vrijheid, op de

grasvelden van onze school liggen.. Starend naar de strakblauwe hemel bedenk ik me hoe fijn ik de zomer ook al weer vind.
Nog een weekje, en dan begint de meivakantie. Dat roept gemengde gevoelens bij mij op. Aan de ene kant, heerlijk, twee weekjes heerlijk vrij zijn, leuke dingen doen met mijn vriendinnen en niks hoeven.. Maar aan de andere kant, betekende dat ook dat ik Joey twee weken niet zou zijn. Joey, the love of my life.. Hij zat 2 klassen hoger, in het examenjaar van de havo. Dat betekende zelfs dat ik hem straks helemaal nooit meer ging zijn, behalve op voetbal, maar dat was ook maar een keer per week. Ik doe namelijk aan voetbal, en voetbal op dezelfde club als hij doet.
Joey heeft perfect donker haar, dat gekruld is. Zijn huid is ietwat bruin, ik vermoed dat hij niet 100% Nederlands is, maar heb het hem nooit gevraagd.. Zijn ogen zijn hemelsblauw, zo diep, dat ik er haast in verdrinken zou.. Ja, afgezaagd, weet ik, maar zo voelt het wel. Hij is zo'n 1.80 lang, en dat is zo'n 20 cm langer dan dat ik ben. Want ik ben niet zo groot. Joey en ik zijn vrienden, helaas niets meer. Nou, eigenlijk is zelfs vrienden een groot woord. We hebben elkaar op hyves, meer niet eigenlijk. Ik had al een paar maanden een eigen hyve, mijn eigen site met vrienden waar je elkaar berichten kan sturen, maar Joey nog niet zo lang. Wat was ik blij toen ik ontdekte dat hij ook een hyve had aangemaakt! En zelfs die stap was groot voor mij, hem toevoegen op hyves.. Stel je voor dat hij gingen vragen wie ik was.. Maar dat deed hij niet, hij accepteerde mij gewoon, en klaar. Voor de rest praat ik ook nooit tegen hem op school of op de voetbal.. 'Hoe kan je nou op iemand vallen die je amper kent?!' Ja, dat vraag ik mezelf ook wel eens af. Maar als ik hem dan weer zie, dan weet ik waarom. Omdat hij iets doet met mij, hij maakt iets in mij los, wat alleen hij doet. Eeuwige lentekriebels in mijn buik.

Ruw verstoord de schoolbel mijn gedachten. Ik trek mijn schoenen weer aan en pak mijn tas, om naar de les te gaan. Mijn vriendin Ashley stoot me aan. 'Kijk, daar is Joey!'

Zegt ze. Dat had ze beter niet kunnen zeggen, gezien ik me dan altijd heel idioot ga gedragen. Ik weet me geen houding te geven als hij in de buurt komt. Hij draagt een

groen shirt, en loopt niets vermoedend richting dezelfde deur als dat ik met mijn vriendinnen loop. Als hij eens wist, hoe ik naar hem keek.. Ik slenter achter de kudde aan,

en bekijk hem stiekem vanuit mijn ooghoek. Hij kijkt vrolijk, zoals altijd. Zijn gezicht lijkt altijd te lachen, zo mooi. Helaas slaat hij de linkergang in, de wiskunde lokalen

tegemoet lopend. Ik heb de neiging erachter hem aan te lopen, maar dat is zo opvallend, dus ik loop mijn vriendinnen maar achterna. 'Waarom zeg je nou niets tegen 'm?' Vraagt Esra, een van mijn andere vriendinnen. Voor de duidelijkheid, mijn vriendinnenclubje bestaat uit 4 mensen, Ashley, Esra, Sharon en ik, genaamd Rikke. Een maffe

naam, maar ik heb 'm niet verzonnen. Ik word ook vaker Rikky of Rik genoemd dan Rikke. Esra kijkt me nadrukkelijk aan, maar ik ben haar vraag alweer vergeten.
'Watte?' Vraag ik ietwat verward.
'Waarom je nooit wat tegen 'm zegt?!'
Ik rol met mijn ogen. Stomme vraag, vind ik.
'Wat moet ik zeggen dan?'
'Iets in de trant, van.. Hallo?' Zegt Esra, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. We zijn ondertussen bij het Nederlands lokaal aangekomen, en kiezen een plekje

achterin bij het raam uit.
'Dus ik moet gewoon hallo zeggen, ik als wildvreemde tegen hem? Wat moet hij dan wel niet denken, dat ik hem leuk vind ofzo?!'
'Ja, duh, dat vind je toch ook.' Lacht Esra.
'Sstt!' Ik gebaar haar dat ze wat zachter moet praten. Niemand hoeft te weten dat ik Joey leuk vind! 'Maar ik kan toch niet zomaar hallo zeggen?'
'Waarom niet?'
'Waarom wel? Stuur hem een berichtje over hyves ofzo, of stuur hem een emailtje.'
'Next problem, wat moet ik 'm sturen dan?'
'Weet ik veel. Jij bent toch creatief, verzin wat leuks! Praat met hem over voetbal, of wat dan ook. Hij lijkt me echt heel aardig, wat zou hij nou voor stoms terug kunnen

sturen ofzo?'
Daar moest ik Esrae wel gelijk in geven. Joey was echt zo'n type jongen die nooit ruzie had, je zou hem een beetje een watje kunnen noemen, maar hij liep dan aan de

andere kant ook weer niet over hem heen lopen, zo'n type was het dan ook weer niet. Hij had zo zijn vastigheden, en daar kon niemand hem van af halen. Ja, ik kende Joey

best goed, ook al had ik nog nooit een woord met hem gewisseld. Maar ik was een vriendin van zijn beste vriend, Noël, en afentoe kwam ik zo ook wel eens wat over Joey te

weten. Ik overwoog wel eens om Noël te vertellen over wat ik voor Joey voelde, maar ik heb het nooit gedaan. Ik weet niet of Noël het door vertellen zou, en wat zou Noël

er aan hebben als ik het hem vertelde? Ik was er van overtuigd dat Joey mij toch niet zag staan, en noch Noël, noch ik kon er iets aan doen.
'Ik zal er over denken.' Antwoordde ik Esra, en op dat moment stapte mijn Nederlands docent binnen, en de les begon.

Nederlands was ons laatste uurtje, en daarna hadden Ashley, Esra, Sharon en ik afgesproken om naar het winkelcentrum te gaan, om wat kleren te shoppen voor de

zomer. Zo gezegd, zo gedaan. Het winkelcentrum lag vlak bij school, dus we waren er zo. We besloten om eerst naar de H&M te gaan, onze favorite winkel. Snel stoven we

door naar de 'onze' afdeling. Uren konden we door de mega store van de H&M zwerven, zo'n heerlijke winkel vonden we het. Maar vandaag was er enkel tijd om naar wat

zomer items te kijken, het was immers donderdag, en dat betekende voetbaltraining vanavond. Dat betekende Joey vanavond!
'Wat vinden jullie hiervan?' Vroeg Sharon. Ze hief een knalroze naveltruitje omhoog. Ik keek haar aan of ze gek was geworden. Toen zag ik dat haar mondhoeken wat

omhoogkrulde. We barste allebei 4 in lachen uit.
'Zullen we zo voor de grap passen?' Hikte Sharon. We stemden in. Allemaal namen we een naveltruitje, Sharon de roze, Esra de gele, Ashley een blauwe en ik een groene.
'Wie het eerste klaar is!' Riep Sanne, en we stoven allevier richting een pashokje. Zo snel als mogelijk trokken we de shirtjes aan. Het zag er werkelijk niet uit, ze zaten

super strak, en bovendien vloekte het groen met mijn rode skinny jeans die ik er onder aan had. Gelukkig zagen Sharon en Ashley er evenmin mooi uit. Alleen Esra stond

het goed, maar ja, Esra staat werkelijk alles goed. Zij is het soort meisje dat alles eten kan zonder dik te worden, dat 's ochtends bij wijze van spreken haar haren niet

hoeft te kammen want het zit toch altijd goed, en dat er zelfs in een vuilniszak nog uit zag als een model. We lachen allevier in een deuk bij het zien van elkaar.
Plots sloeg Ashley haar hand voor haar mond.
'Wazzup Ashley? Je kijkt of je water ziet branden.' Hikte ik, terwijl ik naar mijn buik greep van het lachen. Ashley lachte niet meer zo hard, in plaats daar van wees ze in de

richting van de lift. Ik volgde haar arm, en keek waar ze naar wees. Plots stopte ik ook met lachen, een steek ging door mijn maag. Ik zette grote ogen op, maar Esra,

Ashley en Sharon waren weer tot bezinning gekomen en lagen nu haast op de grond van het lachen. Wat niet erg bevordelijk was, op de plek waar Ashley naar wees stond

niemand minder dan Joey, en hij keek juist onze kant op. Ik kon wel door de grond zakken, zo ik er nu uitzag, en zoals Ashley, Sharon en Esra op de grond lagen te

rollen.. Snel vluchtte ik het pashokje in en kleedde me snel weer om. Moedeloos ging ik op het krukje zitten. Ik trok mijn knieeën op en sloeg mijn armen erom heen. Wat heeft mijn leven nu nog voor zin?

Nog geen halve minuut later kwam Esra het pashokje binnen.
'Gaat het een beetje Rikke?' Vraagt ze bezorgd. Dat waardeer ik zo aan Esra, ze is altijd zo lief en bezorgd. Ze slaat een arm om me heen.
'Misschien reageerde we een beetje kinderachtig door zo op de grond te gaan rollen, maar ik bedoelde het niet zo banketstaaf, en Ashley en Sharon al evenmin, snapje?'
Ik knik.
'Ik reageer ook overdreven. Ik bedoel, het is maar een jongen.. En, hij ziet me toch niet staan, dus ja..' Ik snap het zelf niet eens. Waar je je al druk over kan maken, het is Joey maar..
'Ik snap je wel hoor Rik, toen ik voor het eerst verliefd was had ik dat ook..' Vertelt Esra, terwijl ze meelevend knikt.
'Toen ik voor het eerst verliefd was..' Ik deed haar manier van praten na. 'Man, doe niet zo wijs zeg! Omdat jij toevallig al tig vriendjes hebt gehad hoef je niet te doen alsof je alles beter weet, jeetje!' Ik pakte mijn tas en stoof weg. Ashley en Sharon keken me warrig aan, maar kwamen me niet achterna. Stelletje tuthola's.
Ik was de H&M nog niet uit en ik had al spijt van wat ik gezegd had. Esra bedoelde het niet zo, integendeel.. Ze was de enige die me eventjes kwam troosten, ze was juist lief voor me, en ik deed zo terug? Wat bezielde me in 's hemelsnaam? Ik overwoog even om terug te gaan, maar besloot het niet te doen. Wat had ik te zeggen? Esra zou wel boos zijn, en ze had daar alle redenen toe. Het was niet eens waar wat ik had gezegd! Esra had hooguit twee vriendjes gehad, en ging nu al ruim een jaar met Simon. En haar relatie met Simon verliep niet al te best, dat wist ik wel.. Simon was een fijne jongen, maar hij had nog al eens last van losse handjes. Twee keer had hij Esra geslagen, maar Esra had het lef nooit gevonden om het uit te maken. Ze hield nog van hem, had ze me eens vertelt. Ik snapte nooit waarom, maar plots begon ik het een beetje te snappen. Liefde maakt blind.. Ik had nooit geweten hoeveel je van iemand kon houden, totdat ik zelf voor het eerst verliefd was. In plaats van zo lelijk tegen Esra te doen, kon ik beter met haar gaan praten. Ik had haar immers al een tijdje niet meer over Simon gehoort. Ik besloot voor mezelf om Esra die avond nog te bellen. Ik voelde me zo ontzettend stom tegenover Esra, ik had me echt als een idioot gedragen. Tegelijkertijd had ik ook een soort van.. Frustrerend gevoel vanwege Joey. Wat zou hij wel niet over mij denken, dat ik een of ander dom schaap ben. Ik had hem daar in m'n naveltruitje toch wel degelijk héél stom aangekeken.. Argh, ik balde mijn vuisten. Terwijl ik naar huis fietste moest ik over de twee kwesties denken.. Aan de kwestie Joey kon ik niets doen, maar Esra bellen ging ik wel zeker doen.

Esra bellen was makkelijker gezegd dan gedaan, toen ik thuis kwam moest ik gelijk eten en naar de voetbal. Daarna dan, hield ik mezelf voor. Voetbal. Het liefst had ik afgebeld, ik had écht geen zin om te trainen.. Ik speel in een meidenelftal, maar erg leuk is het de laatste tijd niet. Er wordt veel geroddeld, en de laatste tijd ook wel gevochten. Er zijn veel ruzie's onderling, we hebben er nog al wat agressieve meiden tussen zitten, bij wie je gewoon niets goed kan doen. Als je een keer de bal mis schiet kan je gelijk een grote mond krijgen, en als je dan nog een weerwoord hebt, berg je dan maar.. Een normaal gesprek heb ik met die meiden ook nog nooit kunnen voeren, het ging altijd over drugs, jongens en feesten.. Niet alle meiden waren zo hoor, gelukkig zaten er ook nog aardige meisjes tussen. En ik had Ashley altijd nog, die voetbalde ook bij mij in het team. Haar zou ik ook nog wel wat uit hebben te leggen. Ik was al laat, dus toen ik aankwam waren de meeste al omgekleed. Alleen Ashley was nog in de kleedkamer. Zodra ik binnenkwam stoof ze op me af.
'Rikke!' Riep ze, en ze gaf me een knuffel.
'Hee Ashley.' En ik knuffelde haar terug.
'Sorry, het spijt me Ashley, dat ik zo banketstaaf deed vanmiddag.'
'Geeft niet, het spijt mij ook. Ik had niet zo achterlijk hoeven te reageren.'
'Je reageerde inderdaad wel erg achterlijk.' Zei Ashley, en ze keek bedenkelijk.
'Grapje, joh! Ik snap je wel hoor.. Ricke is verliefd, Ricke is verliefd..' Plaagde Ashley me. Ik lachte wat, en kleedde me snel om. Als ik een béétje op schoot kon ik het op het trainingsveld zijn voordat Joey op de voetbal aan kwam, zijn training begon 10 minuten later dan de mijne. Ashley wachtte gelukkig op me, ik voelde me altijd zo stom als ik m'n eentje over het terrein liep. Je moet namelijk vanuit de kleedkamers en kantine eerst het hele parkeerterrein over. Daar staan vrijwel altijd van die 'gangstah's', van die jongens die hun muziek hard hebben aanstaan en je na roepen. Ik hield daar niet zo van, en was blij dat Ashley er ook nog was.
'Klaar?' Vroeg Ashley. Ik knikte. We deden de deur achter ons op slot, en liepen naar het trainingsveld. Ons team stond in een kringetje bij elkaar, zag ik vanaf een afstandje.
'Zou er wat zijn?' Vroeg ik aan Ashley. Maar Ashley wist het evenmin als ik.. Enfin, we zouden er snel genoeg achter komen.
'Fijn dat jullie ook nog komen Ashley en Rikke!' Zei onze coach sacrastisch. 'We hebben een nieuwe.' Een nieuw meisje, daar was ik wel blij mee. We hadden maar 14 spelers, en dat betekende maar 3 reserve's, dus eentje er bij was alleen maar relaxed. In het midden van de kring stond ze. Ze had een bekend gezicht, maar ik kon nergens plaatsen. Ze keek ons uitdagend aan, met haar kin naar voren en haar armen over elkaar geslagen.
'Jessy. Mijn naam is Jessy.' Zei ze.
'Ik ben Ashley, en dit hier is Rikke.' Zei Ashley. Jessy trok haar wenkbrauw op, maar zei niks. In verloop van de training werd wel een beetje duidelijk wat voor type Jesse was. Ze speelde hardhandig, maar wel vriendschappelijk. Ze kon flink beuken, maar als je op de grond lag, hielp ze je wel weer overeind. Ze sprak bijzonder weinig, maar speelde wel heel goed. Ik had wel bewondering voor haar.
'Waar kom je vandaan Jessy? Uit de buurt?' Vroeg ik nieuwsgierig.
'Maakt dat uit? Sorteren we hier soms op woonplaats?' Antwoordde ze brutaal.
'Uh, sorry hoor. Ik wist niet dat je kwaad werd, ik wil alleen maar..'
'Ja, wát wil je alleen maar? Nee, sorry. Het spijt me.. Ik heb niet zo'n goede dag achter de rug. Ik kom uit Dalfsmeer, 2km hier verderop.' Antwoordde ze.
'Ja, ik heb ook niet echt een leuke dag gehad.. Oh, Dalfsmeer, ja dat ken ik wel. Die heeft toch zelf ook een meidenteam? Sorry als je me nieuwsgierig vind, maar dat ben ik gewoon.'
Jessy lachte.
'Zeker zo'n rotdag door school? Ik word er echt niet goed van. Ik doe nu practische leerweg, maar ik heb me toch vervelende jongens in de klas..! Ja, Dalfsmeer heeft inderdaad een eigen C-meidenteam, maar ik voetbalde eigenlijk te goed voor dat team.. En hier leek het me ook wel gezellig.' Jessy lachte leuk als ze praatte. Ik wist nu zeker dat ik haar ergens van moest herkennen, maar nog steeds niet waarvan.
'Ja, jongens, ik ken het probleem. Ze zouden ze moeten verbieden hè?' Lachte ik.
'Afnokken jongens, 8 uur!' Riep onze coach.
'Blijf je hier voetballen?' Vroeg ik aan Jessy terwijl ik met haar naar de kleedkamers liep. Ze knikte, en we wisselde nog telefoonnummers en msn-adressen uit voordat we naar huis gingen. Samen met Ashley fietste ik naar huis.
'Aardig meisje hè, Jessy?' Vroeg ik haar. Ashley keek bedenkelijk.
'Ze speelt nog al hard, maar ik heb haar nog niet echt gesproken.. Ik zal niet over haar oordelen totdat ik haar ken.' Sprak Ashley wijs. Ik moest om haar lachen, Ashley is normaal altijd van het vooroordelen.
'Ik vond haar wel aardig hoor.'
'Zal vast.' Bromde Ashley.
'Hé, je niet buitengesloten voelen. Jij bent nog altijd mijn voetbalmaatje hoor Ashley!' Zei ik, en ik wierp haar een kushandje toe.
'Sentimenteeltje dat je bent.' Grapte Ashley.
'Beter dan een bikkelharde.' Grapte ik terug. 'Maar, ik ga, zie je morgen wel weer op school hè?'
Terwijl ik alleen naar huis fietste bedacht ik me dat ik Joey helemaal niet gezien had op voetbal. Misschien maar beter ook..

Hitime schreef:

Dankje
Ja, zulke stomme fouten maak ik altijd, ik wil zo snel mogelijk alles uit mijn hoofd hebben..